C U R A C A O

Bon Bini,

Super leuk dat jullie mij weer via deze weg volgen. Ik vind het leuk om jullie mee te nemen in mijn reis en in de avonturen welke weer op mijn pad gaan komen.

Ik probeer het deze keer alleen iets anders aan te pakken. De vorige keer schreef ik namelijk 1 lang verhaal per land. Nu probeer ik per dag of per 3 dagen een kort stukje te schrijven welke ik dan eens in de ....dagen/weken (maar net hoe het uitkomt) online zet.

Ik ga mijn best doen om de verhaaltjes enigszins kort te houden. Maar zoals jullie allemaal van mij gewend zijn, ik praat graag.

05/01/2018
Inmiddels zit ik al 4,5 uur in het vliegtuig. Op stoel 42E, dat is dus in het midden. Links naast mij zit een Nederlandse man welke in Sint Maarten woont en rechts naast mij zit een meisje van 18 jaar. Met haar heb ik nog geen woord gewisseld, chagrijnig ding. Maar met die man heb ik wel gesproken. Want ik ben natuurlijk weer nieuwsgierig wat iemand doet besluiten om te gaan emigreren. Geen idee hoe de beste man eigenlijk heet. Maar ingedachte noem ik hem Gru. Gru..???? Ja, Gru. Hij doet mij namelijk enorm denken aan Gru van de Minions. Haha... met zijn stemmetjes en zijn enorm grote neus.

Verder heb ik weinig gepraat, dat is heel wat voor mijn doen. Ik zit namelijk al 4 uur met mijn capuchon op en met mijn ogen dicht onder het blauwe dekentje van de KLM. Soms is het zo lekker je even af te zonderen. Ik heb vooral veel geslapen en daarnaast nagedacht over het feit dat mijn reis nu echt is begonnen. Gek genoeg kan ik het ergens nog niet bevatten dat het nu echt zover is. Het eerste besef kwam ook pas toen ik de motoren van het vliegtuig hoorde draaien bij het opstijgen.
Hoe kan dat nu he?!. Iets waar je zolang naar uit hebt gekeken is er nu en dan heb je dat gevoel niet. Ik denk dat ik het antwoord wel weet. Te druk in mijn hoofd.

Ik ben tot de laatste seconden druk geweest. Ik had lichtelijke vakantie stress. Nou laat lichtelijk maar weg trouwens. Want ik zou Judith niet zijn als ik de dingen niet op het laatste moment zou doen.
Dan daarbij de mensen waar je afscheid van heb moeten nemen. Bijvoorbeeld van opa en oma waarvan je niet weet of ze er straks nog zijn. En dan komt er nog een stukje spanning bij kijken. Zuid en Midden Amerika, iets wat totaal nieuw voor mij is.
Dus ik moet het allemaal nog even een plekje geven. Dus gelukkig zit ik nog een uurtje of 7,5 in het vliegtuig. En ergens is het ook logisch dit gevoel, het is ook niet niks wat ik ga doen.

Maar dat neemt niet weg dat ik er ontzettend veel zin in heb. Ik zit nu ook te typen met een glimlach. En dan denk ik weer: ‘ jezus Juud, veel mensen dromen hiervan en jij doet het gewoon even’. Dus ik ga er maximaal van genieten en ik haal alles eruit wat erin zit. Want zoiets doe je niet snel een tweede keer. Dus wees gerust moeders ;)

* kleine onderbreking. We krijgen gewoon een Dam blanche in het vliegtuig. Bof ik even ;)

Ben ik weer. Ja, en dan ben ik over een paar uurtjes gewoon in Curaçao en dan zie ik eindelijk mijn vriendinnetje Monique weer welke ik sinds maart 2017 niet meer heb gezien. Zo’n gek idee. Maar ook heel bijzonder. Ik denk dat Curaçao daardoor al heel snel heel vertrouwd gaat voelen.

Nu ik toch aan het typen ben wil ik even afsluiten met een bedankje. Een bedankje aan;

*Mijn ouders

Die hebben mij weer onder hun hoede genomen zodat ik kon sparen voor deze reis. Zonder hun had ik het anders financieel niet gered en had ik deze reis nu niet kunnen maken (oh een brok in de keel). Al was het in het begin even wennen en schakelen, ik heb het echt super goed gehad thuis. Thnx paps en mams. En sorry voor alle rotzooi die ik maakte maar jullie kregen er een hoop gezelligheid voor terug ;p

En mijn lieve zus niet te vergeten. Die ook altijd voor mij klaar stond.

*Mijn collega’s

De leiding die hun goedkeuring hebben gegeven voor deze reis. Maar ook de collega’s welke enorm betrokken en geïnteresseerd waren. En dan mijn laatste dienstje ook. Persoonlijk opgeroepen worden door de meldkamer om je namens de hele regio een fijne vakantie te wensen. En dan wordt je door 2 dienstauto’s, met 'swaaij'lichten, begeleid naar de A50. Haha de mensen zullen wel gedacht hebben wat doet die vertrapte Micra nu tussen die 2 politieauto’s in. Haha lekker belangrijk, ik vond het echt prachtig.

*Mijn lieve vriendinnetjes en vriendjes

Waar ik allemaal nog leuk afscheid van heb genomen middels feestjes en etentjes. En die mij allemaal mooie cadeautjes hebben meegegeven als herinnering aan onze vriendschap.
En dan Carola, Eva en Annelies nog in het bijzonder. Welke mij komen opzoeken en dit avontuur met mij gaan delen.

*Een ieder die mij gebeld en geappt heeft. Het is heel uniek om te ervaren dat er zoveel mensen met je mee reizen.

*En een bedankje voor al mijn volgers. Het is zo leuk om voor jullie te schrijven. Ook zo bizar hoe vaak ik de vraag heb gekregen; Judith ga je weer schrijven?. Natuurlijk, dat doe ik met alle plezier.

Ik had mij voorgenomen om de teksten dit keer wat korter te houden dus ik ga er maar eens een eind aan breien. Ik moet wel zeggen dat het goed voelt dit te hebben opgeschreven. Het creëert een hoop rust in mijn hoofd en het gevoel van 8 maanden lamballen wordt een stuk realistischer nu.

Dus tot later allemaal. Ik ga een filmpje kijken.

06/01
De vlucht duurde iets langer dan gepland. Ik kwam er namelijk achter dat ik een tussenstop had in Sint Maarten. Haha, en ik maar denken dat ik een rechtstreekse vlucht had geboekt. Maar goed, die 1,5 uur extra doet het hem ook niet. En daarnaast, ik had Cru. Vanuit het vliegtuig was er namelijk nog het een en ander te zien van de schade van de orkaan. En Cru kon hier het een en ander over vertellen, heel interessant.

Eenmaal aangekomen in Curaçao werd ik opgehaald door mijn vriendinnetje Monique. Het was super om haar weer te zien en wat zag ze er goed uit. En het was precies zoals ik mij had voorgesteld. Het was vanaf minuut 1 gelijk vertrouwd. Het voelde ook als of ik haar vorige week nog had gezien. Monique had precies hetzelfde gevoel. Tja.... dat heb je met echte vriendschap. Ook al ben je niet bij elkaar in de buurt, al spreek je elkaar weinig, als je bij elkaar bent dan voel je gelijk dat het goed zit.

We zijn naar het huisje van Monique gereden waar ik nu ook verblijf. Ik heb daar snel andere kleren aangetrokken en mijn backpack in de hoek gegooid. We ging namelijk gelijk door naar de Chill voor een drankje. Nou toen ik daaraan kwam voelde het gelijk als vakantie. Een super mooie bar, aan het strand, met je voetjes in het zand, omringd door allemaal gezellige mensen welke heerlijk Nederlands lullen, wauw..... En het was nog zo'n 27 graden, ook niet geheel onbelangrijk.
Echt een beter begin en een betere eerste avond dan dit had ik niet kunnen hebben.

07/01
Voor vandaag stond Fuikdag op het programma. Voor de mensen die Fuikdag niet kennen. Het is een groot feest op het water met dj's, drank en heel veel opblaasbare flamingo's (check de foto's).
Monique had geregeld dat we mee konden op een boot want zonder boot kun je niet naar de Fuikdag. We moesten die dag om 09.30 uur al bij Pascal zijn, de eigenaar van de boot. Toen we daaraan kwamen kon ik mijn ogen niet geloven. Jezus.... wat een huis... Niet normaal. Zulke huizen zie je normaal alleen op een plaatje. Natuurlijk heb ik even een foto gemaakt voor op mijn reisblog.

Fuikdag zelf was ook echt top. We zaten met een hele leuke club mensen op de boot. Wel grappig. Normaal spreek je sporadisch mensen welke geëmigreerd zijn en nu zit je met een boot vol van deze mensen. Het is gewoon Nederland 2.0 hier, alleen het weer is een stuk beter.

Maar wat een feest en gezelligheid. Maar dat is sowieso hoe ik Curaçao tot nu toe ervaar. Het is echt een party eiland. Als je wilt is er elke dag feest.

Tijdens Fuikdag dag heb ik Els leren kennen. Wat een geweldig mens. Els gaat over 3 weken voor het eerst en alleen backpacken in Thailand. Dus van de week gaan we even samen een wijntje drinken zodat ik mijn ervaringen over Thailand met haar kan delen.

Els en ik hadden het ook weer voor elkaar. We zagen aardig wat mensen op een jetski. Dus Els en ik zeiden al tegen elkaar. Ons doel voor vandaag is iemand vinden die ons Fuikdag op de jetski gaat laten zien. En ja hoor, binnen 10 minuten hadden we het voor elkaar. Geniaal.

En zwemmen deden Els en ik ook niet. We konden altijd wel een bootje vinden die ons naar de andere kant van de baai wilden brengen. Voor de mannen onder ons; Ja, wij vrouwen kunnen er inderdaad van profiteren. #schuldig.

08/01 - 09/01
Deze dagen heb ik lekker in het huisje van Monique doorgebracht. Heerlijk even niks. Nou niks.... Ik heb mij bezig gehouden met wat kleintje dingetjes. Dingen plannen en regelen voor de reis. Heerlijk dat je dit in alle rust kunt doen. Lekker op de loungebank in de zon. Want maandag de 15sde komt Carola al. En dan gun ik mezelf niet de tijd om dit soort dingetjes te doen. En al zou ik het willen, het kan niet. We hebben een draaiboek liggen waar je u tegen zegt.

Ook ben ik wezen sporten, 2 daagjes al. Ik heb hier namelijk een abonnement bij de sportschool voor de duur dat ik hier ben. Ik wil dit gewoon graag bijhouden. De vorige reis heb ik dat namelijk wat later varen en daar werd ik niet bepaald gelukkig van.

Maar ondanks het een tijdelijk abonnement is voelt het wel super grappig. Gevoel een sport abonnement bij een sportschool in Curaçao. Dit in combinatie met een Monique die hier woont, haar huisje, de mensen die ik al heb leren kennen. Het voelt allemaal al zo vertrouwd en ik heb al zo mijn draai hier gevonden dat het gewoon voelt als mijn eigen leventje. Alleen dan mijn eigen leventje op een andere plek dan in Nederland. Super mooi en bijzonder om dit te ervaren.

10/01
Ja ja Gerard Joling gespot op het strand. En nee ik ben niet naar hem toe gelopen voor een fotootje. Ik gun die man ook vakantie.
 

*** Het eerste reisverhaal is al vaak gelezen. Super leuk mensen. En ook bedankt voor alle leuke reacties die ik hierop heb gehad. Ik kan deze reacties op de één of andere manier niet beantwoorden. Maar weet dat ik ze allemaal lees en dat ik elke reactie enorm waardeer.
***
 

11/05
Vandaag heb ik weer voor het eerst gedoken. Mijn laatste duik was in Australië en dat was al bijna weer een jaar geleden. Na een aantal duikscholen te hebben bezocht heb ik ervoor gekozen om te gaan duiken met Scubacao. Dit omdat de groepen bij de andere zo enorm groot waren. En bij Scubacao zou ik samen met ene Bas en met de instructeur gaan duiken. En ik begreep dat Bas ook al even niet had gedoken dus dat kwam ook nog eens goed uit.

Die donderdagochtend werd ik bij het huisje van Monique opgehaald door de duikinstructeur. Wat een luxe he. En als kers op de taart had ik ook gewoon nog een mega lekkere duikinstructeur. Daarmee wilde ik wel een duikje maken ;) haha
26 jaar, geboren in Amsterdam, ex militair, tatoeage.
Ja, hebben jullie er beelden bij.?
Maar goed terug naar de duik want daar wilde ik tenslotte over gaan vertellen. Focus van Swaaij.

We hebben die dag 2 duiken gemaakt op 2 verschillende locaties. Beide duiken waren op zo’n 18-20 meter diepte en beide duurde ongeveer een uurtje. Alleen bij de eerste duik kwam ik echt kotsmisselijk het water uit. Wat..... ik had het gevoel dat ik onderwater al moest spugen. Ik had namelijk geen pilletje ingenomen omdat we bij beide duiken vanaf het strand zo het water in liepen. In Azië dook ik altijd vanaf de boot dus dan nam ik standaard een pilletje. Ik dacht hem nu niet nodig te hebben.

Bij de laatste 30 minuten van de duik zaten we zo’n 3-4 meter diep. Op deze diepte voel je dan al dat je een beetje van links naar rechts wordt geslingerd door de golven. Dus ik denk dat het daarvan kwam. Erg vervelend was het wel.
Ik heb toen gelijk in de auto een pilletje genomen en bij de tweede duik had ik dan ook nergens last van.

Wat heb ik gezien met de duiken? Vooral veel kleine, mooie, gekleurde visjes en een zeeslang. Heel leuk want een slang had ik nog niet eerder gezien. Op de eerste locatie lag trouwens een trailer op de bodem. Deze trailer met daarop allemaal auto onderdelen is daar gezonken en dat vormde nu een hele mooie basis voor het onderwaterleven.

De watertemperatuur was ongeveer 27 graden. Lekker warm zou je denken. Dat was het ook wel alleen het laatste kwartiertje werd het toch wel koud. En nee dat ligt niet aan het feit dat ik een vrouw ben. Bas en de duikinstructeur (geen idee meer hoe die heet, slecht zeg) hadden het ook koud.

Maar het was echt weer heerlijk om te duiken. Ik voelde mij gelijk weer als een vis in het water. Mijn drijfvermogen was gelijk weer top. Net of ik vorige week nog had gedoken. Heerlijk, pure ontspanning dat duiken.

12/01
Yes het ticket voor Colombia is geboekt. 24 januari vlieg ik door naar Bogota. Zin in.

In de avond hadden we een boot bbq. Een vriendinnetje van Monique had ons uitgenodigd. Super leuk, daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen.
We waren met 2 boten en daar zaten we met een man of 20 op. Super gezellig. En het leuke van alles was nog dat het een hele diverse groep was. Oud en jong, Nederlanders, Antilianen. Sommige spraken alleen Spaans dus daar heb ik dan ook geen woord mee gewisseld haha. Straks ontkom ik er niet meer aan.

En ook zat er een meisje uit Colombia op de boot. Toen ik dat hoorde gingen bij mij de belletjes alweer rinkelen. Mooi dacht ik, die kan mij vast nog wat tips geven. En dat deed ze natuurlijk maar al te graag. Zij kwam uit Barranquilla. De plek waar ik carnaval ga vieren. Top. Naast alle leuke tips die ik heb gekregen heb ik ook nog een email van haar gekregen. Want ja hoor van Swaaij heeft het weer voor elkaar. Als ik wil kan ik namelijk mee lopen in de carnavalsoptocht haha...... geniaal. Zie je het al voor je. Van Swaaij in de carnavalsoptocht in Colombia. Oh dan kan je mij echt opvegen hoor, haha.

Dus ik moet even kijken hoe het allemaal loopt en wie er allemaal nog op mijn pad komen maar anders ga ik dat zeker doen.

13/01
Duikje nummer 3. En wat voor een duik.
Tijdens mijn rondje duikscholen ben ik ook bij de Divebus geweest. Zij vertelde mij toen dat ze voor vandaag een clean up dive hadden georganiseerd.
Een clean up dive; dat houdt in dat je een gratis duik maakt. En in ruil daarvoor maak je het rif schoon. Nou hoe vet is dat. Ik vond het in ieder geval heel vet dus ik heb mij gelijk aangemeld.

We zijn met een groepje van ongeveer 10 man het water ingegaan. We kregen allemaal een netje mee en handschoenen. Daarbij werd er ook een taakverdeling gemaakt in diepte zodat elk stuk van het rif ook daadwerkelijk werd schoongemaakt. Mijn duikbuddy was Jessica, mijn leeftijd dus dat was al snel gezellig. We hebben met ze alle 61 minuten onderwater gezeten en daarbij hebben we 19 kilo aan afval uit zee gehaald. Van vuurwerk tot aan plastic, kleding, visdraad, etc. Maar serieus 19 kilo. En dat wordt dit stuk rif elke maand schoongemaakt. Kun je nagaan hoe het is op plekken waar dit nooit gebeurd.

Ik vroeg aan Jessica of ze hier woonachtig was of dat het een vakantie betrof. Ze vertelde mij toen dat zij hier woonde i.v.m. haar werk. En ik was natuurlijk weer nieuwsgierig naar wat voor een werk ze dan deed. Dus dit vroeg ik aan haar. En wat kreeg ik als antwoord: ik werk bij de politie. Waarop ik reageerde: ‘hou op zeg’. Ze keek me echt aan van wat reageer jij dan raar. Hierop vertelde ik dat ik voor dezelfde baas werkzaam was.
Hoe bizar ook weer. Ik heb altijd van dit soort dingen. Nou vanaf dat moment was het helemaal gezellig. We hebben toen ook maar besloten dat we naar de duik samen een broodje gingen eten zodat we even lekker konden kletsen.

En ik heb aan haar lippen gehangen en ik viel van de ene verbazing in de andere. Wat een leven, wat een baan heeft zij. Ze werkt hier als rechercheur. Ze vliegt gewoon even naar Miami of naar Panama voor een verhoortje. En wat een super gave zaken draaide ze. Wauw, pure jaloezie.
We hebben natuurlijk ook even nummers uitgewisseld. Ik was namelijk benieuwd naar het eindresultaat van de zaken waar zij zich nu mee bezig hield. En daarnaast; connecties zijn altijd goed ;)

Dat vind ik ook zo mooi aan het reizen he. Al die mensen die je ontmoet, al die verhalen, tips en ervaringen. FANTASTISCH.

In de avond zijn we weer, net zoals vorige week, naar Zanzibar gegaan voor de happy hour. Wat een feest weer. En de muziek hier ook..... zooooo lekker.
En het leuke van deze keer, vergeleken met vorige week, was dat als ik nu een rondje ging lopen ik ook bekende tegenkwam. Nu begint het helemaal als thuis te voelen.

15/01
Vandaag heb ik voor de 4de keer gedoken. Een duik die niet door mij was geregeld maar door mijn lieve collega’s. Vandaag heb ik namelijk gedoken met dolfijn Romeo. Een ervaring om nooit te vergeten. We deden deze duik met 5 personen dus we waren gelukkig met een klein clubje. En dan 1 dolfijn voor 5 personen. Dat was echt prima. Ik denk dat de duik zo’n 45 minuten duurde en dat de dolfijn er zo’n 30 minuten was. Heel bijzonder om met zo’n beest op open zee te zwemmen. Veel mooier dan wanneer je dit bijvoorbeeld in een bassin doet. Nu zag je hem ook zijn eigen gang gaan en jagen op visjes. En het mooie was ook dat we onze eigen camera’s mee mochten nemen. Dus met mijn GoPro en selfiestick heb ik wat mooie plaatjes kunnen schieten.

In de avond hebben we Carola opgehaald van het vliegveld. Yeah... de 3 musketiers zijn weer herenigd. De laatste keer dat we met zijn drieën waren was namelijk al bijna een jaar geleden. Super gaaf. Een bijzonder beging van mijn reis. 

17/01
Deze dag begon met een verrassing....spannend. Carola en ik moesten namelijk om 09.30 uur bij Monique zijn. En we hoefde van tevoren niet te ontbijten. Monique nam ons namelijk mee naar ‘Blauw’. Een super leuk, mooi, Ibiza achtig tentje aan het water. Dit kregen wij nog als cadeautje voor onze verjaardag. Super lief en een super mooi cadeau. De locatie en het eten waren echt top.! Zo wil je elke dag wel ontbijten.

18/01
Vandaag hebben we de Christoffelberg beklommen. Een lekker actief dagje want het was een aardige klim. De hele klim duurde zo’n 3 uur. Maar wat hebben we een schik gehad onderweg en wat hebben we gelachen. Olga voorop ( dat was ik. Olga van Nederland in beweging) gevolgd door de klaagmuur (Monique) met moeder gans (Carola) als de bezemwagen. Hoe hoger we kwamen hoe meer kleren eruit gingen, wat een hitte. Gelukkig hadden we de bikini aan.
Maar het was een super toffe ervaring om dit als vriendinnen samen te doen. En het uitzicht was het natuurlijk ook dubbel en dwars waard.

Daarna heeft Monique ons meegenomen naar allemaal mooie strandjes. Handig zo’n gids. Bij 1 strandje hebben Carola en ik gesnorkeld want daar zouden heel veel schildpadden zitten. En dat was ook zo. Ondanks ik een snorkel had zat ik alleen meer onderwater dan boven water. Ik wilde natuurlijk een selfie maken met een schildpad en dat is aardig gelukt. Ik heb zeker zo’n 8 schildpadden gezien.

Alleen toen ik het water inliep waarschuwde een man mij. Ik zei wat dan? Liggen er stenen/rotsen? Nee zegt die; een slang. Haha... uhhhh een slang. Geen paniek dacht ik, ik heb er laatst nog 1 gezien. Maar deze was zwart met fel geel. En felle kleuren zijn over het algemeen niet goed. Dus ik heb mijn voetjes daar niet meer in het zand gezet. Vroeger was ik in paniek geraakt maar nu weet ik wel hoe het er onderwater aan toegaat. Dus rustig aan en gewoon rustig verder zwemmen.

19/01
Omdat Monique vandaag moest werken en het te druk had om ons weg te brengen besloten Carola en ik om het busje te pakken. Het busje richting Punda, Willemstad. Daar stonden we dan bij een witte paal met daarop een bordje ‘bushalte’. Geen lijst met bestemming, tijden, geen stoeltjes, helemaal niks. Op zich heeft dat wel wat want daardoor ben je, althans ik, een stuk geduldiger. Normaal sta je op je telefoon te kijken en vind je het al irritant als de bus een minuut te laat is.

Na 25 minuten kwam het busje eraan, dus dat was prima. We stonden lekker te babbelen in het zonnetje en te lachen om alle kerels die voorbij kwamen en even moesten toeteren of even iets moesten roepen. Ik had bijna nog een ritje op een quad geregeld. Met de nadruk op bijna. Jammer, want dat was wel weer een actie voor mij geweest.

Carola en ik waren de enige passagiers in het busje.
Na 10 minuten vroeg de taxichauffeur ineens uit het niets: ‘ waar zijn jullie kinderen?’. Uh kinderen?!?!.... Uh nergens, we zijn zelf nog kind. Waarop de man antwoordde: oh jullie Nederlanders zijn ook zo traag en slome he. Hierin in de Caraïben hoor je op jullie leeftijd al 4 kinderen te hebben. Als jullie kinderen krijgen dan gaan wij al met pensioen.
Zelf werd die al op zijn 17de voor het eerst papa. Nu was die 52 jaar en had die al 4 kleinkinderen.

Haha wat een kerel. En die manier van praten, super grappig. En ondanks je allebei Nederlands praat moet je toch nog wel goed luisteren om elkaar te verstaan. Echt ‘Haalders’ kunnen ze hier namelijk niet.!

En toen was het gesprek op gang en toen kwam het hoor... Toen kregen we de tip van de dag. En die luidde als volgt; raak nooit zomaar een kleurling aan, want bij ons kleurlingen wordt die gelijk stijf.
Haha.... uh wat... hoorde ik dat nu goed... Haha, ja dat hadden we goed gehoord.
Ja zei die, wij mannen van de Caraïben hebben heet bloed. Dus pas op dames, raak nooit zomaar een kleurling aan tenzij je sex wilt. Anders ben je zo zwanger hier. Oké.......

Nou Carola en ik kwamen niet meer bij joh. We gingen helemaal stuk in dat busje. Pakken we voor het eerst het lokale vervoer en dan krijgen we gelijk dit. Haha geniaal. Maar bedankt voor de tip vriend. En bij het uitstappen kregen we nog een compliment over onze benen.. ouwe snoepert..!

De terugreis met het busje was ook weer een dingetje. Iedereen werd persoonlijk thuis afgezet. Heel fijn maar daardoor heeft het busje dus elke keer een andere route. Leuk als je staat te wachten... not.! Al hebben we door deze manier van werken wel een groot deel van Curaçao gezien.

In de avond zijn we natuurlijk weer even naar de stamkroeg gegaan.! We gingen namelijk weer naar Chill. Ik ben er echt al kind aan huis. Daarna zijn we nog even doorgaan naar Wet and Wild. Als we dan toch op de happy hour tour zijn dan kunnen we deze natuurlijk ook nog wel even mee pakken. En hoe leuk.... Wie kwam ik daartegen, de duikinstructeur ;).... Yes, telefoonnummer in the pocket.

20/01
Een vriend van Wouter kwam die nacht (de nacht van 19 op 20) wat later thuis dan ons. Echter dacht hij dat wij ook nog niet thuis waren want hij zag de auto niet staan.
Vreemd, want we zijn toch echt met de auto naar huis gegaan. Dus jullie raden het al: wiet wiet auto kwiet. Gelukkig was het een auto van de zaak dus Monique merkt er financieel niks van. Maar al dat geregel en gedoe is wel heel vervelend.

Monique belde ons op en gaf aan dat de politie elk moment kon komen. Dus als ik dat wilde zien moest ik snel zijn. En dat wilde ik natuurlijk wel. Het is altijd leuk om te zien hoe ze hier dat soort dingen afhandelen.
Dus ik hop mijn bed uit. Broekje aan, elastiekje gepakt, GoPro gepakt en ik ben naar buiten gelopen. Geen make-up, bh, haren snel op een staart gedaan zonder ook maar een borstel te hebben gezien, geen telefoon, geen geld.
Maar dat hoefde ook niet want het was bij Monique voor der huisje dus ik was toch zo terug.

Nou niet dus. Want een aangifte ter plaatse opnemen doen ze hier niet aan. Dus we mochten achterin de politieauto gaan zitten en ze   brachten ons dan naar het politiebureau in Willemstad. Nou van Swaaij twijfelde geen seconde en die zat natuurlijk weer als eerste op de achterbank.
En dit was natuurlijk het perfecte moment voor een selfie. Dus ik de vraag gesteld of ik dit even kon doen met de GoPro. Ik zag even een kleine twijfel bij de collega’s waarop ik aangaf dat ik bij de politie in Nederland werkte. En toen was het antwoord: ‘ natuurlijk geen probleem’.

Daarna heb ik ze natuurlijk gelijk het hemd van het lijf gevraagd. Over de werkwijze hier, de rangen, de diensten en over hun bewapening. De pepperspray staat hier in de kast. Ze gebruiken dit niet omdat ze geen houder meer krijgen waar ze het in kunnen bewaren. Goed verhaal, lekker kort.
Alleen daarna moesten we dus terug naar huis. En de politieauto was weer weg dus niemand kon ons weg brengen. Dus ik ben heel Willemstad doorgewandeld met mijn slaap outfit aan.
En weet je. Het interesseerde me ook helemaal geen reet. Ik was tenslotte weer een hele ervaring rijker.

Later op de middag werden we gebeld door de politie. De auto was gevonden, geen idee in welke staat maar hij was in ieder geval gebruikt bij een zware roofoverval. Ook kwamen we erachter dat de auto binnen het half uur, nadat we thuis waren is weggenomen.
Haha en in dat half uur zat ik rustig te FaceTime in de woonkamer. Dat is zo’n 2 meter van de parkeerplaats waar de auto stond. Ik heb echt niks gehoord of gemerkt. Alcohol maakt je toch minder scherp, of zou het de vakantiemodus zijn waar ik nu inzit.

Alleen het enge is wel dat die gasten ons gewoon zijn gevolgd van de parkeerplaats naar huis. En in de meeste gevallen zetten ze bij de mensen die uitstappen een mes op de keel of een pistool tegen het hoofd. Dus we mogen best zeggen dat we geluk hebben gehad.

In de avond zijn we lekker uiteten gegaan. Monique, Carola, Wouter en ik. Wouter was tenslotte jarig dus dat moest gevierd worden. We hebben heerlijk tapas gegeten in een super leuk, gezellig en verlicht straatje. 2 flessen wijn erbij, Goodlife.
Alleen Monique was helaas niet lekker en die wilde graag naar huis en haar bedje in. Dus Monique hebben we thuis afgezet en daarna zijn wij met zijn drieën doorgaan naar Zanzibar voor een klein feestje. Terwijl we naar de bar liepen vond ik nog geld op straat. 100 gulden dus dat is ongeveer 50 euro. De eerste rondjes die ik heb gegeven smaakte dus extra lekker.

En het was echt een top avondje. Zo top dat ik pas om 10.00 uur ging slapen. En 11.30 uur ging de wekker weer.... en door...!!!

21/1
Heerlijk bijgeslapen op het strand in de zon. In de avond zijn we nog even naar Chill en Wet en Wild geweest. Maar we hebben het niet laat gemaakt. We waren toch wel moe, het bier smaakte ook niet echt meer.

Wat dat betreft zit ik de laatste paar dagen weer maximaal in de feestmodus. Ik ben benieuwd hoe dat straks in Colombia gaat.
 

23/01
Vandaag zijn we een dagje met de powerboot weggeweest. Zo vet.!!! Wat een snelheid en wat klap je over dat water heen. Ik zat natuurlijk weer op de beste plek. Vooraan op de boot, op de eerste stoel. De trip duurde zo’n 6 uurtjes en ik heb echt 6 uur zitten stralen. Het viel gewoon op bij de andere. Dat zijn van die momentjes dat je weer even beseft waar je mee bezig bent. Het gevoel van vrijheid en het gevoel dat niemand je wat kan maken.! Een heerlijk gevoel.

En vandaag heb ik ook voor het eerst vliegende vissen gezien. Haha wat een rare beesten zijn dat joh.

24/01
Het is tijd om afscheid te nemen van dit geweldige eiland. Ik heb hier echt een top tijd gehad. En daar heeft mijn lieve vriendinnetje Monique een heel groot aandeel in.
Want zoals zij mij hier heeft opgevangen, voor mij heeft gezorgd en de dingen voor mij heeft geregeld. Wauw.. thnx schat.. Dat alles zorgde ervoor dat ik mij hier vanaf de eerste minuut heb thuis gevoeld. Jij hebt de start van mijn avontuur onvergetelijk gemaakt.

En ook Wouter, het vriendje van Monique, heeft hier ook een groot aandeel in! Thnx pop.! En ik zal die stapavond nooit vergeten.! Ik zit nu alweer te lachen..!

En mijn lieve vriendinnetje Carola die mij en Monique is komen opzoeken. Nog zo iets moois. Dan besef je echt hoe dankbaar je mag zijn met zulke vriendinnen.

En daarnaast heb ik al weer zoveel leuke mensen ontmoet. Ik heb aardig wat adresjes verzameld voor als ik ooit terugga. En ik weet zeker dat ik sommige mensen nog ga zien na mijn reis.
Bijzonder wat je in zo’n korte tijd kan opbouwen met mensen. Net zoals Els. Zij heeft mij gewoon naar het vliegveld gebracht omdat we geen vervoer hadden. Super lief.

In Curaçao ben ik echt tot rust gekomen. De eerste 2 weken heb ik bijna elke nacht gedroomd. Dingen die ik die dag had gezien of waar we over hadden gesproken kwamen dan weer in mijn dromen voorbij. Heel vaag.

De voornemens die ik had;
-Blijven sporten. Dat gaat goed
-Minder feesten en drinken.! Dat is helaas niet gelukt. In Colombia doe ik nog wel een poging.

En nu door naar Colombia.....