Myanmar

Ja, daar ben ik weer met een reisverslag. Eindelijk heb ik de tijd en ruimte gevonden om weer een verhaal op papier te zetten. Ik ben elke keer zo druk. Mijn dagen beginnen vroeg, ik ben de hele dag druk en zoals jullie van mij gewend zijn eindigen de dagen vaak ook erg laat. Weinig slapen en maximaal genieten.

In mijn laatste reisverslag heb ik geschreven over Sri Lanka.
Wauw, wat voelt dat al weer lang geleden. Ik ben ook al weer een weekje of 8 onderweg. In deze 8 weken heb ik naast Sri Lanka nog 3 andere landen bezocht.
Ik heb jullie dus nog een hoop te vertellen.

Maar laten we beginnen bij het begin. Land 2: 'Myanmar'.

Hier ben ik in totaal 2 weken geweest. En zoals we al dachten is 2 weken echt te kort voor Myanmar. De afstanden zijn namelijk erg groot waardoor je veel tijd kwijt bent aan het reizen.

Annelies en ik zijn onze reis begonnen in Yangon waar we in totaal 2 nachten hebben geslapen. Een levendige stad. Over al waar je kijk zijn eettentjes en kraampjes te vinden. Onvoorstelbaar wat sommige kraampjes nog verkopen. Je kunt het zo gek niet bedenken en het is hier te vinden. Van verroeste wasmachine onderdelen tot aan geroosterde sprinkhanen. Yangon is overig niet heel schoon. Ik heb hier aardig wat ratten op de straat zien lopen.

De eerste dag heb ik de stad in mijn eentje verkend. Annelies voelde zich niet lekker en moest helaas haar eerste dag in Myanmar op de kamer doorbrengen. Dus ik heb de loney planet gepakt en ben gegaan, zonder plan.
Ik ben als een echte chinees met mijn selfiestick en mijn camera kriskras door de stad gelopen. Zo kom je vaak op de leukste en onverwachtse plekken uit. Er was alleen 1 nadeel. Ik had geen idee waar ik was en hoever ik van het hostel vandaan was. Was ik verdwaald? Ja, ik denk dat je het zo het beste kan omschrijven. Gelukkig had ik een kaartje van het hostel bij en heb ik met behulp van verschillende locals de weg naar het hostel teruggevonden. Bij terugkomst had ik ook echt de blaren op mijn voeten staan.

De volgende dag zijn Annelies en ik naar een shoppingmall geweest waar we echt fantastische dingen voor het reizen hebben gekocht. Een haak waaraan we onze tas kunnen ophangen als de grond weer eens te vies is om hem hierop te zetten, eigen bestek (roze natuurlijk), een hoes voor mijn camera (ook roze), en een super handige tas voor overdag. Nee geen roze, die hadden ze helaas niet.

Ja ja, ik heb een keertje geen kleding en sieraden gekocht. Ik leer het wel. Al moet ik eerlijk zeggen dat shoppen ook haast onmogelijk is met een backpack van 22 kilo welke tot aan de rand vol zit. Ik moet zeggen dat het inpakken van de backpack tegenwoordig wel soepel verloopt. Deze eerste paar weken was het echt passen en meten en heb ik vaak tot 10 moeten tellen. Gelukkig komen mijn ouders naar Vietnam en kan ik wat aan hun meegeven zodat ik wat ruimte kan creëren en het aantal kilo's terug kan brengen naar 18.
Dat is mijn doel in ieder geval.

Na de shoppingmal zijn we met een taxi naar de Shwedagon Pagoda geweest. Hier hebben we kennis mogen maken met de kinderen uit Yangon. Deze ontmoeting was, hoe zal ik het kort omschrijven: 'verschrikkelijk'. Als dit de nieuwe generatie is van Myanmar dan ben ik blij dat ik Myanmar al gezien heb.
De kinderen zagen dat ik was wezen shoppen en voor ik het wist zaten al die kleine handjes al in mijn tas. Mijn spullen kwamen tevoorschijn en ze waren al bezig met het verwijderen van de verpakkingen. En het mooie was nog dat ze er vandoor wilden gaan met mijn roze bestek. Ik dacht het niet. Ik heb mijn spulletjes teruggepakt en mijn tas dichtgeknoopt. Vanaf dat moment was ik er ook helemaal klaar mee.

Maar het werd nog mooier. Bij de tempel deden wij onze slippers uit en deze werden gelijk door de kinderen in een plastic tasje gedaan. En je raad het al, ze wilden natuurlijk eerst geld hebben voordat je ze terug kreeg. Annelies heeft ze daarom maar een kleine bijdrage gegeven, maar dat was natuurlijk weer niet genoeg. We kregen daarom maar 1 paar slippers terug en ze wilden wederom eerst geld zien voor mijn slippers. Gelukkig zaten en Annelies en ik op 1 lijn en we hebben de slippers letterlijk uit hun handen moeten trekken. Wat een... hoe zeg ik dat netjes, vervelende kinderen.
Ik snap echt wel dat de kinderen dit word opgedragen door hun ouders en dat ze het niet goed hebben qua geld. Maar dit was gewoon echt mega asociaal en onbeleefd. Ik had dit ook nog niet eerder zo meegemaakt terwijl ik kinderen heb gezien die het veel en veel slechter hadden. 
Ik moet ook wel zeggen dat dit onze reis de eerste paar dagen heeft beïnvloed.
Haha, we wilde gaan eten bij een restaurant waar we werden ontvangen door een klein jongetje. We keken elkaar aan en zeiden; 'en door', we zoeken wel een andere tent.

Maar om terug te komen op de Shwedagon Pagoda. Wauw, die was echt heel mooi. Eentje die je ook echt moet gaan bezoeken als je in Yangon bent. Je kijkt echt je ogen uit. En een tip, bekijk hier de sunset. Dit alles maakte ons bezoek aan Yangon weer een beetje goed.

De volgende dag zijn we met de bus naar Bagan gegaan. Een lange en een vermoeiende rit. En de bus was ook niet bepaald schoon. Tijdens deze rit werd er een film gedraaid, en wat voor één. Het sloeg echt helemaal nergens op, zo fake allemaal. Maar het mooie was dat de locals het echt prachtig vonden en soms ook echt helemaal dubbel lagen. Hun lagen dubbel om de film en wij om hun. Al met al was het een leuk ritje.

In Bagan heb ik mijn eerste echte hostel ervaring gehad. Een gemende 8 persoonskamer. Conclusie; top.
We hadden hier al snel een groepje gecreëerd bestaande uit ons, 3 andere Nederlanders, een Italiaan en een Spanjaard. Hier hebben we dan ook 3 dagen mee opgetrokken en enorm veel lol gehad.
Het hostel lag op een goede locatie, veel gezelligheid, lekker eten en het hostel organiseerde leuke uitjes voor een prikie. In Bagan ben ik begonnen met het leren drinken van bier, want echte backpackers drinken tenslotte bier. Het is namelijk super goedkoop en een wijntje daarin tegen is lastig te vinden. Ik moet zeggen dat het bier me steeds beter gaat smaken.

Onze tweede dag in Bagan was echt ruk. Annelies en ik waren om 4 uur opgestaan omdat we een ballonvlucht hadden geboekt. Vanuit de lucht zouden we de Sunrise gaan bekijken. Maar toen kwam het slechte nieuws. Onze vlucht was gecanceld, te slecht weer.. WAT.... Totaal niet verwacht want het was droog en het zag er best goed uit. Misschien een beetje bewolkt maar dat was ook het enige. We zijn vervolgens tot 08.30 opgebleven om alle ballonmaatschappijen te kunnen bellen om een vlucht voor de volgende dag te kunnen boeken. Maar helaas, alles zat al vol, ook voor de dagen erna. Gelukkig voor ons zijn er in de dagen dat wij in Bagan verbleven alle vluchten gecanceld. Lullig voor alle andere mensen maar ons gaf het toch wel een fijn gevoel. En daarnaast scheelde het ook enorm veel geld. Een vlucht koste namelijk 350 euro.

Die dag hebben we een e-bike gehuurd en zijn we samen met onze Italiaanse vriend op pad gegaan. Wat een geweldige dag. We wilde de tempels gaan bezoeken, maar dan wel via de off road manier. Waren er geen paden dan creëerde we die wel. Dat resulteerde er wel in dat we een paar vast kwamen te zitten in de modder en met moeite de e-bike en onze slippers eruit kregen.
We zijn echt dwars door de velden en de struiken gereden. Prachtig, wat heb ik gelachen. Schijt aan alles, gas erop en we zien wel waar we eindigen.

We vonden heel wat mooie afgelegen tempels waar geen toeristen waren. Ook wel logisch want wie ging er nu zo off road rijden als wij hadden gedaan. We hebben deze tempels beklommen want naar de punt van de tempel was geen trap meer.
Was dat verstandig om te doen.? Misschien niet. Het was een beetje gevaarlijk want veel stenen lagen los en het was toch wel een meter of 5 hoog. Maar alles voor the vieuw en de foto ;)

In de avond zijn we met ons hele clubje teruggegaan naar deze tempel om de sunset te kunnen bekijken. De rest verklaarde ons in het begin voor gek omdat de wegen zo slecht waren en het beklimmen van de tempel toch wel een beetje gevaarlijk was.

Tegenwoordig heb ik maps.me op mijn telefoon. Een super handige navigatie app welke ook offline te gebruiken is. Dus thuis komen doe ik altijd wel. Dus zulke off road ritjes zullen alleen maar vaker gaan voorkomen.

Grappig, ik betrap mezelf er nu weer op. Ik gebruik het woordje 'thuis'. Het komt namelijk geregeld voor dat ik zeg dat ik naar huis ga, i.p.v. dat ik zeg dat ik naar het hostel ga. Een goed teken vind ik zelf. Ik voel me hier namelijk ook echt thuis. Echt, reizen is één van de mooiste dingen die je kunt doen in je leven.

Vanuit Bagan zijn we doorgegaan naar Kalaw om vanuit hier een 3 daagse hike te doen naar het Inle lake. In Kalaw hebben we dan ook maar 1 nachtje geslapen en de laatste dingetjes voor onze hike gekocht. Ik heb op een marktje nog een roze regenjas/jurk gevonden voor de hike. Haha, dat ding ziet eruit. Annelies kon je ook echt opvegen als ik hem aanhad. Vooral toen ik mijn rugzak eronder droeg. De klokkenluider van de Notre Dame was er niks bij.

De hike zelf was fantastisch. Echt één van de mooiste dingen die ik tot nu toe heb gedaan. Het was tevens ook mijn eerste hike dus het was weer een hele nieuwe ervaring. We hadden een eigen gids voor ons 2. Onze gids was begin 20 en enorm gedreven in zijn werk. Hij deed dit werk al een paar jaar maar hij had sinds kort een nieuwe 'off road' route bedacht welke hij nog niet eerder had gelopen. Aan ons de keus of wij deze route wilden lopen of de toeristische route. Dat was een makkelijke keus, de nieuwe route natuurlijk. Deze route was 21 kilometer en de eerste 2 dagen moesten we zo'n 7 a 8 uur lopen en de derde dag 4 uurtjes.

De start van de hike begon voor mij al met het inpakken van de tas. Je kan bijna niks meenemen, alleen het hoog nodige. Dus de make-up, de zalfjes en de sieraden moesten thuis blijven. Maar ook voor de spiegelreflexcamera was geen plek. Ik heb me tas zo praktische mogelijk proberen in te pakken en echt alleen de dingen meegenomen die ik echt nodig had. Dingen zoals een zaklamp, een zakmes, toiletpapier en wat droge kleding.

De hike heeft veel indruk op mij gemaakt.Ten eerste, de natuur en de omgeving waarin we liepen. Deze was echt fantastisch. We hebben door de bergen gelopen, door de rijstvelden en door verschillende kleine dorpjes.
De rijstvelden vond ik daarin tegen wat minder. Ik vond het prachtig om ze te zien maar om er doorheen te lopen vond ik wat minder. Want waar ik al bang voor was kwam gebeurde 'bloedzuigers'. Er kwamen een aantal local vrouwen het rijstveld uit en ik zag ze de bloedzuigers van hun been trekken. Fuck dacht ik, dit vind ik echt smerig. Maar goed ik moest er toch doorheen. De gids adviseerde ons dan ook om de snelheid erin te houden en om echt op het pad te blijven. Dan had je de minste kans op bloedzuigers. Maar ik was natuurlijk zo gefocust en had het tempo iets te hoog liggen waardoor ik 3x van het pad ben geraakt en daardoor met mijn hele been in het rijstveld ben gevallen. Gadverdamme, ik wist niet van mezelf dat ik zo snel overeind kon komen. Gelukkig heb ik dan ook geen bloedzuigers op mijn lijf gehad. Maar het was wel echt een momentje waarbij ik de knop moest omzetten. Ik vind het zulke smerige beesten! Ik krijg alweer de kriebels als ik eraan terug denk.

Verder heb ik geen momentjes gehad waarbij ik de knop moest omzetten. Natuurlijk heb ik wel een keer een dipje gehad omdat ik moe was. Maar dan raapte ik mezelf weer bij elkaar, maakte mezelf weer even bewust van het feit dat ik iets geweldigs aan het doen was en daar ging van Swaaij weer.

Tijdens de hike hebben we 2 nachten bij locals geslapen. Echt local, local. Ik had ook echt het idee dat ik mee deed aan het programma 'groeten uit de Rimboe'. Iets wat ook echt indruk op mij heeft gemaakt. Deze mensen hebben echt werkelijk niets en werken ontzettend hard om te kunnen leven met echt heel weinig. Ze hebben een huis, opzich best groot en de huizen zien er redelijk uit maar daar heb je het dan ook echt mee gehad. Er staan 4 muren maar binnenin staat bijna niks. De wc die ze gebruiken delen ze met 3 a 4 andere woningen. En de douche is een emmer met water. Alles is vies en alles zit onder de modder. Ze hebben nauwelijks of geen elektrische tijd. Maar het ergste vind ik nog dat deze mensen nooit de kans krijgen op een betere toekomst. En dat ze ook geen idee hebben wat er zich in de wereld afspeelt. Ze leven zo geïsoleerd in hun kleine eigen dorpje.
En de mentaliteit van deze mensen. Hard werken voor weinig, niet klagen en tevreden en gelukkig zijn met wat ze hebben. Mooi omdat eens met eigen ogen te mogen zien en te ervaren.! Ik kan echt zeggen dat ik het echte Myanmar heb gezien en het echte leven van de lokale bevolking. En ik had het voor geen goud willen missen.

Helaas heb ik maar 2 dagen kunnen lopen. De tweede dag ging ik 2 uur voor tijd door mijn enkel. Het was wederom mijn rechter enkel en het voelde ook gelijk niet goed. Gelijk zat er een ei op mijn enkel. Maar opgeven wilde ik niet dus ik heb de pijn genegeerd en ben gewoon doorgegaan. Twee jaar geleden heb ik 3 dagen met een gebroken voet gelopen dus ik dacht die 2 uur kan ik wel aan. Die avond heb ik het geweten ook.! Mijn enkel was echt dik en echt soepel liep ik ook niet meer. De derde dag heb ik nog geprobeerd te lopen. Maar al snel dacht ik bij mezelf:' Judith waar ben je mee bezig?'. Ga je nu echt binnen 4 uur je enkel verklote terwijl je nog 3 maanden moet reizen'. Ik heb daarom besloten om de derde dag ook niet mee te gaan. Ik kon bij onze kok achterop de motor welke mij naar de laatste locatie zou brengen. In het begin baalde ik natuurlijk als een stekker maar daar kwam gelukkig al snel verandering.! Want het ritje van 3 uur achter op de motor was fantastisch. We zijn dwars door een kudde van 50 koeien gereden, hebben off road gereden en ik heb vele leuke dorpjes bezocht.
Onze hike eindige bij het Inle Lake. Hier zijn we in de boot gestapt welke ons naar het centrum van het Inle Lake bracht waar we 2 nachten zijn gebleven.

Tijdens de hike was er geen mogelijkheid om te douche. Ja, je kon jezelf wassen met een emmer met regenwater (wat trouwens ook een hele leuke ervaring was). Dus eenmaal in het hostel sprongen we ook gelijk onder de douche. Alleen wat een tegenvaller was dat. Er kwam echt nauwelijks water uit, hij was ijskoud en na het douche voelde we ons gewoon nog steeds smerig.

Het is grappig om te ervaren dat wanneer je bepaalde voorzieningen niet hebt jezelf heel snel aanpast. Tijdens de hike hadden we geen douche en gebruikte we reinigingsdoekjes om ons zelf te wassen. En daarna voelde je je eigenlijk best wel schoon. En dan heb je weer een douche, maar dan is het niet de douche die je verwacht (of hoopt) en dan voel je je nog steeds smerig.
En de make-up en de sieraden heb ik ook zeker niet gemist, totdat je er weer de beschikking over hebt. Ik vind het mooi om dit soort dingetjes te ervaren, je word er nooit slechter van.

In het Inle Lake hebben we de Nederlandse meiden uit Bagan weer ontmoet, en dat was wederom weer erg gezellig. We hebben samen een boottocht gemaakt en vervolgens zijn we samen naar een winetasting gegaan. Ik was natuurlijk weer helemaal in mijn element. Eindelijk weer fatsoenlijke wijntjes, en dat ook nog op een hele mooie locatie voor een mooi prijsje.
Naar de winetasting zijn we naar een restaurantje gegaan wat weer uitliep op een fantastische avond. We kwamen 21.03 het restaurant binnen gelopen en we waren dus net 3 minuten te laat voor de happy hour. Dat was balen. Maar goed we waren met 4 echte Nederlandse meiden dus we hebben natuurlijk nog geprobeerd gebruik te kunnen maken van de happy hour. De serveerster welke de bestelling kwam opnemen werd overladen met smoesjes: 'Ja, we komen hier speciaal voor de happy hour, de tuktuk kwam ons te laat ophalen, de chauffeur kon het restaurant niet vinden, en ga zo maar door. We kwamen natuurlijk ook net van de winetasting af dus echt bang waren we niet. De serveerster gaf 3x aan dat we echt te laat waren en geen gebruik meer konden maken van de happy hour. Op dat moment kwam er echt een mega lekkere vent naast de serveerster staan. Dit bleek de manager van het restaurant te zijn en die had de hele show van ons gevolgd. Oh fuck, dit was even een schaamte momentje. Ineens waren we allemaal stil en luisterde we aandachtig naar wat de manager ons te vertellen had. Hij gaf aan volledig achter zijn personeel te staan en vertelde ons dan ook dat we gewoon te laat waren. We boden natuurlijk gelijk onze excuses aan en gaven toe dat we misschien iets te enthousiast waren wat betreft de happy hour. Hierop zagen we een kleine glimlach bij de manager en hij gaf aan dat we de hele avond happy hour hadden.
Haha, hadden we het toch weer mooi voor elkaar.

Maar het werd nog beter. Ik vroeg aan het personeel wat de manager zelf dronk qua cocktails. Ze antwoordde: gin tonic. Hierop heb ik een gin tonic besteld en aan de manager gevraagd of die een drankje met ons wilde doen. Dat wilde hij wel. We hebben vervolgens de hele avond aan de cocktails gezeten met ze alle en uiteindelijk hebben we met ze alle maar 4 cocktails betaald. We hebben gezeten tot sluitingstijd en daarna hadden we natuurlijk nog wel zin in een afterparty. De manager moest nog wat dingen doen maar wij konden al wel vast beginnen met de afterparty. We kregen zijn sleutel mee, 3 tassen met cocktails en personeel die ons de weg wees naar zijn verblijf. Serieus, wat hebben wij een lol gehad op die kamer. 4 meiden, een beetje aangeschoten en niet bang. Een doorzoeking was er niks bij. We hebben echt alles geopend en bekeken en we hadden echt de grootste lol.
Alleen het duurde maar en het duurde maar voordat de manager kwam en we zijn dus maar weer gewoon gegaan. Het personeel bracht ons netjes naar huis. Maar onderweg kwamen we de manager als nog tegen dus het feestje ging gewoon weer verder.

De volgende dag hebben we met de meiden een fietsje gehuurd en hebben we brak rond gefietst. We waren allemaal niks waard die dag.! Maar dat was niet erg want het was echt een topavond.

Vanuit het Inle Lake hebben Annelies en ik het vliegtuig gepakt naar het strand 'Ngapali beach'. Wat waren we daar aan toe. Even niks, even bijkomen, lekker op het strand liggen en een beetje duiken. We hadden dan ook een dik resort geboekt, en wat was dat lekker. Vooral het ontbijt. Gewoon een lopend buffet, we keken onze ogen uit. We waren het ontbijt van de hostel gewend dus we hebben ons ook echt misdragen met het ontbijt. Voor de rest hebben we vooral genoten van het mooie strand. Ook zijn we nog een dagje wezen duiken. Tijdens deze dag hebben we 2 duiken gemaakt. Dat duiken blijft toch bijzonder. Het werkt zo rustgevend en ontspannen. Ik ben echt zo blij dat ik mijn padi voor het reizen heb gehaald. Hier ga ik tijdens mijn reis nog zoveel plezier van hebben.

Vanuit hier zijn we teruggevlogen naar Yangon. Grappig, onze vlucht ging gewoon 30 minuten eerder dan gepland. Annelies en ik zaten rustig op een bankje en ik was met mijn laptop bezig en opeens werd de laptop uit mijn handen getrokken en maakte de man een gebaar dat we moesten opschieten. We snapte er niks van want onze vlucht ging pas over een half uurtje. Niet dus, het vliegtuig vertrok nu. Heel bizar. Er zaten ook maar 10 mensen in het vliegtuig.
Ik ben benieuwd hoeveel mensen het vliegtuig hebben gemist.

Vanuit Yangon hebben we direct het vliegtuig naar Kuala Lumpur gepakt.Ja, al met al heb ik mezelf prima vermaakt in Myanmar. Echt het reizen is zo leuk. Je maakt zoveel dingen mee. Elke dag is een nieuw avontuur. Nu op naar het avontuur in Kuala Lumpur. Een klein avontuurtje want we slapen hier maar 2 nachten. 2 vriendinnen van Annelies sluiten dan bij ons aan.! 4 meiden......dat gaat vast weer heel gezellig worden.