C O L O M B I A

25 maart 2018 - Medellín, Colombia

Ja hoor..... daar is ze eindelijk met een reisverslag. Sorry, dat jullie er zolang op hebben moeten wachten, dat gaat hopelijk niet nog een keertje gebeuren.

Maar het kwam eigenlijk door een samenloop van omstandigheden. Ten eerste ben ik gewoon echt mega druk. Ik feest er namelijk op los en ik ben hele dagen op pad. Ten tweede is de WiFi soms / geregeld gewoon echt ruk. Iets uploaden is gewoon niet mogelijk 

En ten derde de tijd en de WiFi die ik had heb ik besteed aan het thuisfront. Het gaat namelijk niet goed met mijn opa. Opa gaat echt hard achteruit nu. Opa is nu bijna 89 en hij is gewoon op. Ik kom hier later nog in mijn reisverslag op terug. 

Wel houd ik mijn Snapchat en Instagram aardig bij zodat jullie in ieder geval nog een beetje mee krijgen met wat ik hier allemaal uitspook. 

Maar even een korte update over mij:

Zoals de meeste van jullie wel weten ben ik nog steeds in Colombia. Colombia.... wat een fantastisch land. Colombia heeft echt mijn hart gestolen. Mooi land, veel diversiteit, vriendelijk mensen, een veilig land (althans ik heb mij geen seconde onveilig gevoeld), goedkoop, heerlijk weer, mooie feestjes....

Kortom ik geniet maximaal. Ik haal echt alles eruit wat erin zit. En ik zit echt super (super super super) goed in mijn vel. Deze reis maakt mij zo gelukkig. Op dit moment doe ik gewoon echt wat ik wil doen. Ik volg mijn hart en ik ga mijn dromen achterna. 
Beter kan het niet als je het mij vraagt. Op opa na dan. Want ik heb ook echt wel wat uurtjes gehuild en het spookt dagelijks wel door mijn hoofd. 

Nou en hier is dan eindelijk het eerste deel van mijn reisverslag.... Enjoy...
(en ik zeg alvast sorry voor de spelfouten. Ik moet dit alles op mijn telefoon doen en dat is alles behalve handig. Vooral omdat mijn telefoon, mijn beeldscherm, al de nodige schade heeft opgelopen hier). 

24/01
Yes, we zijn veilig geland in Colombia. De vlucht duurde zo’n 2 uurtjes. Dat kwam goed uit want het afscheid nemen van mijn lieve vriendinnetjes viel mij zwaar. En toen kreeg ik ook nog een heel lief kaartje van Carola welke ik pas in het vliegtuig mocht lezen. Ook toen rolde er een klein traantje over mijn wangen. Ik heb vervolgens een lekker muziekje opgezet zodat ik het allemaal even kon laten bezinken. 

Vervolgens heb ik mijn laptop erbij gepakt en ben ik verder gegaan met het reisverslag van Curaçao. Ook had ik hele lieve mensen naast mij in het vliegtuig zitten. Een moeder en een dochter afkomstig uit Curaçao. Ik kreeg allemaal lekkere snoepjes en koekjes van ze. 

Ik kwam omstreeks 20.30 uur aan in Colombia, 30 minuten later dan gepland. Ik had al snel mijn bagage dus het avontuur in Colombia kon beginnen. 
Tijdens het voorbereiden van deze reis was ik best wel zenuwachtig voor Colombia. Nou ja zenuwachtig, ik noem het liever gezonde spanningen. Want de verhalen over Colombia zijn natuurlijk niet altijd even positief. Maar tijdens mijn verblijf op Curacao heb ik met verschillende mensen gesproken over Colombia en dat heeft de spanning wel weggenomen. Ik ging dus echt met een gerust hart naar Colombia.

Aangekomen op het vliegveld heb ik eerst geld gepind. Wat een rot geld. Ik vind het nu al verschrikkelijk. Veel voor weinig. Met dit geld voel je je een miljonair maar eigenlijk heb je maar 10 euro in je hand. Het perfecte geld om de domme toerist op te lichtte. Want het lijkt allemaal op elkaar en het is echt verwarrend in het begin. Maar ik dacht dat gaat mij niet gebeuren. Dus ik ben rustig op een bankje gaan zitten en ik heb eerst het geld goed bekeken. Daarna heb ik mijn telefoon gepakt en een taxi via Uber besteld. Ik wist wat de taxi mij ging kosten dus dat bedrag heb ik gepakt en de rest heb ik in mijn tas gedaan. Dan kon dat in ieder geval niet verkeerd gaan. 

Als je een taxi besteld via Uber dan wordt dat geregistreerd dus je telefoonnummer is zichtbaar voor de chauffeur. Altijd handig voor het geval als je elkaar niet kunt vinden. En ja hoor dat gebeurde natuurlijk ook weer bij mij. Dus ik werd gebeld door de chauffeur en ik verstond er natuurlijk helemaal niks van. Dus ik heb een paar keer gereageerd met ‘no entiendo’. Dat betekend ik; ik begrijp het niet’. Gelukkig kende ik deze 2 woorden. 

Hierop kreeg ik een appje van de chauffeur in het Spaans. Ja, leuk maar ik kan de taal niet spreken, lezen of schrijven. Dus ik ben met mijn telefoon naar een local gelopen en ik heb hem de appjes laten lezen. Daarna wees hij naar boven. Hierop ben ik naar boven gelopen en daar stond de chauffeur op mij te wachten. Achteraf gezien verliep het dus best wel soepel en snel. En stiekem was ik ook wel een beetje trots op mezelf. Van Swaaij regelt het toch maar weer even zonder de taal te spreken. 
En ook in de taxi bleef die kerel maar lullen. En ik snapte er niks van. Ik voelde me zo kut op dat moment. Zit je daar in een taxi met een kerel waarmee je niet eens kunt communiceren.  Ik voelde mij op dat moment echt zo’n domme toerist. Ik baalde er gewoon van. Ik hou er juist van om met de lokale mensen te praten. 

Gelukkig hadden we Google translate. De chauffeur vroeg aan mij wat mijn plannen waren, of ik mij had ingelezen in het land en wat ik dus kon vertellen over Colombia. Hierop kreeg ik van hem een waslijst aan tips. De chauffeur waarschuwde mij vooral voor de gevaren in Colombia. Zo moest ik niet teveel met de mensen op straat praten (nu gaat dat al lastig in mijn geval Haha) en ik moest na 21.00 uur niet meer over straat lopen. Vervolgens kreeg ik ook nog even een korte cursus Spaans van deze beste man.

Zo’n 45 min later kwam ik aan in het hostel. Goed en wel. Gelukkig want dit was het stukje waar ik het meest tegenop zag. Het stukje van het vliegveld naar het hostel. Dit omdat ik pas laat aankwam, het land niet kende en afging op de verhalen welke ik had gehoord en gelezen over Colombia. Maar ik heb mij geen seconden onveilig gevoeld. Echt helemaal niet. Nu had ik natuurlijk ook geluk met de chauffeur.

Ik deelde de kamer met 5 andere personen. Nou ja er stonden 5 bedden maar uiteindelijk waren we maar met zijn vieren. Toen ik aankwam was er niemand in de kamer aanwezig. Ongeveer 30 min later arriveerde Anja, een 25 jarig meisje uit Zwitserland. We hadden eigenlijk gelijk een klik en besloten daarom ook maar om de volgende dag samen op pad te gaan.

25/01
Vandaag heb ik samen met Anja de Free walking tour gedaan. Een super leuke tour en een leuke manier om Bogota te ontdekken. Tijdens de tour werden we meegenomen naar allerlei leuke tentjes waar we de lokale dingetjes konden proeven.

De verhalen over Bogota waren ook niet heel positief. De mensen die ik gesproken had vonden het maar saaie en vieze stad. Maar ik vond Bogota al vanaf het begin super leuk. Overal is muziek, eten, kraampjes, er wordt gedanst op de straten, een en al gezelligheid. Je weet gewoon niet waar je moet kijken. Op elke hoek gebeurd wel iets. 
En echt overal is politie. Niet te zuinig. Ook staan er geregeld militairen op de hoek van de straat met een groot wapen. 

Geeft dit een onveilig gevoel? Nee, absoluut niet. De mensen hier zijn zo vriendelijk. Ze proberen je met alles te helpen. Maar het communiceren blijft echt heel lastig. Ze spreken echt geen woord Engels hier. Wel lopen hier veel daklozen rond en mensen die ze niet allemaal op een rijtje hebben (of zoals ik het normaal zou zeggen; mensen die een klap van de molen hebben gehad).
En echt door de hele stad vind je graffiti. Zoooo mooi. Het zijn gewoon echt kunstwerken. 

In de avond zijn Anja en ik een hapje gaan eten. Toen we het eten en de cocktails bijna op hadden kwam de ober naar ons toe. Hij vroeg ons of we zo mee wilde doen aan de les ‘salsa dansen’. Dit was een gratis les van 1,5 uur met een gratis cocktail naar keuze. Nou dan weten jullie het antwoord  natuurlijk wel. Die cocktail kon mij natuurlijk gestolen worden maar dat lesje salsa dansen dat leek mij wel wat. En het was ook een heel leuk lesje. Wat hebben we gelachen. 
En het is echt niet normaal hoe goed die mannen hier kunnen dansen. 
Super sexy, maar aan de andere kant voelt het ook als de omgekeerde wereld. De mannen hier moeten mij leren hoe ik moet dansen. Dat creëert soms een klein schaamte momentje. 
Maar goed, met lief lachen kom je een heel eind ;)

En het was best nog een fanatiek lesje ook. Na een uurtje had ik toch echt wel de verzuring in de beentjes. 
Daarna zijn we teruggelopen naar het hostel. Hoezo lekker eigenwijs. Wat had die taxichauffeur nu gezegd?!?! Want het was al 21.30 uur. Dus de telefoon en het geld in de bh en gaan. En het was ook prima te doen. We hebben ons niet onveilig gevoeld.

26/01
Vandaag zijn we met een lokaal iemand op pad geweest. Anja kende haar niet persoonlijk maar had via via haar telefoonnummer gekregen. Dus we hebben haar een berichtje gestuurd met de vraag of zij ons Bogota wilde laten zien. En dat wilde ze wel. Een super leuke meid en ze heeft ons weer een heel ander deel van de stad laten zien. 
En daarnaast kan ze je natuurlijk ook veel vertellen over het leven daar. Ze was zelf 32, woonde nog thuis en droomde over het maken van een reis. Maar financieel was dat heel lastig voor haar. Ze verdiend namelijk 250 euro per maand. En dan werkt ze ook gewoon 40 uur per week. Ik durfde haast niet te zeggen dat ik nu voor 7,5 maand aan het reizen was. Ik vond het echt heel sneu voor haar. 

Daarna zijn we nog naar een museum geweest en dat was heel indrukwekkend. Dat ging onder andere over de FARC en over alle mensen die zij toen hebben vermoord. Er hingen daar onder andere schilderijen die door ex militairen waren gemaakt. Op 1 schilderij was bijvoorbeeld te zien hoe iemand wordt opgehangen. De militair die dat destijds heeft gedaan tekende hier zichzelf en de persoon die hij toen heeft vermoord. Met daarnaast een stuk tekst hoe die zich toen voelde en wat dat nu nog met hem deed. 
Heel bijzonder omdat te lezen. Echt heel indrukwekkend.

*Sinds ik in Colombia heb ik bijna alleen maar Engels gesproken. Het is zelfs als zo erg dat ze aan mij vroegen wat ‘spring’ in het Nederlands was. Dacht je nu dat ik op het woordje lente kon komen. Dat duurde serieus 10 minuten. 

27/01
In plaats van 2 nachten Bogota werden het 3 nachten. Ik heb dus een nachtje bijgeboekt. Ik had namelijk nog niet alles gezien wat ik wilde zien en daarnaast had ik even geen zin om verder te reizen. En waarom zou ik haasten? Ik heb tenslotte tijd genoeg.

Die dag ben ik weer met Anja op pad geweest. In de avond zijn we lekker uit eten geweest en daar hebben we geprobeerd zoveel mogelijk Spaans te praten. 
We hadden een ober, die was denk ik zo’n jaartje of 30 en die ging echt helemaal stuk. Maar hij vond het wel echt prachtig want hij heeft bijna de hele avond aan onze tafel gestaan en ons geholpen met het leren van de Spaanse taal. 
En zelf lag ik ook helemaal dubbel. De tranen rolde over mijn wangen. Ik kwam echt niet meer bij. De andere ober kwam zelfs een schoteltje brengen met daarop een zakdoekje voor mij. 
Ja, dit is zo’n momentje waarbij je bij moet zijn geweest. Maar het was echt een geniale avond. 

Daarna heb ik de nachtbus gepakt naar Salento. Om bij de bus te komen had ik een taxi nodig dus ik stuurde mijn chauffeur (de chauffeur van het vliegveld) even een appje. En ja hoor, 15 minuten later stond die op de stoep. Ideaal die contacten. Ik kreeg zelfs een kus op mijn wang. Zo blij was die weer om mij te zien ;)

Deze reis van Bogota naar Salento duurde zo’n 8 uurtjes en het koste mij zo’n 22 euro. Ja, Colombia is echt spot goedkoop. Voor een lekker ontbijtje betaal je hier zo’n 2 euro. In de nachtbus heb ik weinig geslapen. De airco stond op standje vrieskist en de wegen hier zijn echt slecht. Gelukkig had ik wel 2 stoelen voor mezelf dus ik kon lekker liggen. 
Ik heb alleen op het einde even geslapen. En toen was ik ook echt vertrokken. Hahah, een local kwam mij namelijk wakker maken. Wij waren namelijk al gearriveerd en iedereen stond al buiten met de bagage. Maar van Swaaij lag nog lekker onder haar jas te slapen.. 

28/01
Om 06.00 - 06.30 uur kwam ik aan in Salento. We werden afgezet op een pleintje en vanaf daar moest je zelf naar je hostel lopen. Maar ik had echt geen flauw idee waar die was. De app ‘maps.me’ werkte ook niet echt dus ik heb echt even moeten zoeken. Gelukkig wist ik hoe ik in het Spaans de weg kon vragen. Dus na 20 minuten had ik eindelijk het hostel gevonden.
Alleen ik kwam echt door lokale straten en wijken heen. Haha, ik weet niet of dat heel handig was maar ik moest toch naar het hostel. Maar ook hier heb ik mij geen seconden onveilig gevoeld. Volgens mij vonden die mensen het ook wel wat hebben. Een kleine meisje in het dorp met een enorme rugzak op haar rug. 

In het hostel heb ik gelijk even een ontbijtje meegepakt en daar leerde ik gelijk 2 Nederlandse meiden kennen, Anne en Viv. Die middag ben ik met Anna en Viv naar de coffee Farm gegaan. Daarna zijn we even het terras opgedoken. Heerlijk, We zaten lekker in het zonnetje, biertje erbij, Spaans muziekje op de achtergrond. Genieten... Daar was ik weer even aan toe. Even genieten van het zonnetje want in Bogota was het best wel frisjes.

Daar op het terras leerde ik Thibault kennen, een 24 jarige jongen uit België. Wat een taaltje is dat ook zeg. Ik weet dat Haalders ook niet het meest charmante is maar in vergelijking met dit is dat Haalders zo erg nog niet. Zo zeggen hun bijvoorbeeld: schone poep. Dat betekend een mooie kont. Haha, verschrikkelijk. 

In de avond ben ik samen met Anne, Viv en Thibault een hapje gaan eten en daarna zijn we nog even een kroegje ingedoken met ze 4. We hebben het op zich niet al te laat gemaakt. Ik had immers maar 2 uurtjes geslapen in de nachtbus. 

29/01
Na 5 uurtjes ging de wekker weer. Vandaag stond namelijk de hike op de planning, genaamd de Corcora Valley.! Deze hike heb ik samen met Thibault, Nicol en Stephanie gedaan. 
Ja, ik blijf maar mensen ontmoeten hier. Ik leerde hun weer kennen via Thibault. Nicol woont in Zwitserland en Stephanie in Amsterdam. 

Hoe was de hike.?
Wauw wauw en nog eens wauw. Wat een omgeving en wat een natuur. Dat is niet in woorden te omschrijven. Daarvoor moet je gewoon de foto’s zien. Palmbomen van 60 meter hoog, watervallen, bergen, fantastisch. 
De hike was goed te doen. We hebben er zo’n 5 uurtjes overgedaan. 

In de avond hebben we het lokale spel Tejo gespeeld. Een hele leuke ervaring en ik was er nog goed in ook nog. Tejo wat is dat.? Nou dat komt eigenlijk op het volgende neer;

Je hebt een bak met klei. Daarin ligt een cirkel met daarop 4 envelopjes met daarin buskruit. En dan moet je vanaf een afstandje met een soort van steen proberen deze envelopjes te raken. Als je ze raakt dan ontploffen ze dus en daar scoor je punten mee.

Leuk om te hebben gedaan want je begeeft je echt in een lokaal tentje en dit is echt het spel waar Salento om bekend staat. 
Omdat we nog wat energie over hadden zijn we daarna weer de kroeg ingedoken. En het was zo als gewoonlijk weer erg gezellig. De mensen hier vinden het echt leuk dat je er bent en willen daarom ook maar al te graag met je dansen. Mijn salsa skills gaan er dus aardig op vooruit. 

30/01
*06.00: tijd voor een workout samen met Stephanie. Stephanie had net zoals mij een springtouw en weerstandsbanden meegenomen. 
Dus wederom maar weer een paar uurtjes geslapen. Maar dat was niet erg want vandaag gingen we met de bus naar Medellin. Dus in de bus kon ik wel een paar uurtjes pakken want de busrit duurde zo’n 8 a 9 uur. 

Ik ben samen net Nicol, Josh en Stephanie doorgereisd naar Medellin. Wel grappig hoe dat is gegaan. Want ik had gister ochtend namelijk nog een nacht bijgeboekt in het hostel maar tijdens de hike ontstonden er nieuwe plannen. Dus tijdens de hike heeft Nicol, Josh op pad gestuurd om voor mij een bus ticket te kopen. En bij terugkomst in het hostel moest ik die extra nacht die ik had bijgeboekt dus weer cancelen. Gelukkig kon ik dat kosteloos doen. 

Anna, Viv en Thibault die gaan een dag later naar Medellin. Dus daar gaan we elkaar sowieso weer zien. Anne en Viv slapen namelijk in hetzelfde hostel als mij en Thibault slaapt om de hoek. Super leuk dus.

In de bus naar Medellin raakte ik wederom aan de praat met een collega. Hoe grappig. Deze was werkzaam in Utrecht en was ook voor 7,5 maand aan het reizen. Alleen hij had het iets minder goed geregeld met het werk dan mij. Bof ik even ;)

Na 9 uurtjes kwamen we eindelijk aan. Wat een rit. Slechte wegen, een airco die niet werkte, een chauffeur die suïcidaal was en daarnaast heb ik in die 9 uur geen een stukje rechte weg gezien. Dus slapen is er ook niet van gekomen. Maar goed, voor 12 euro mag je ook niet klagen. Maar we hadden wel WiFi in de bus, dat dan weer wel. Dus ik heb even lekker kunnen FaceTime.

In de avond zijn weer op stap geweest en daar leerde ik via Stephanie en Josh, Touraj kennen. Een jongen uit Iran welke nu woonachtig is in Canada. Een super grappige kerel en ook daar had ik gelijk een klik mee. We zijn dus momenteel met een club van 8 man. Super leuk en het voelt ook al heel vertrouwd. Bijzonder wat je in zo’n korte tijd met mensen kan opbouwen.

Nu ik in de grote stad ben aangekomen kom ik ook gelijk in aanraking met de Colombiaanse specialiteit ‘cocaïne’. Ik had serieus nog geen 100 meter gelopen in Medellin en het werd mij al aangeboden. Ze begonnen met snoep en daarna was het al gelijk ‘Coca coca’. Op elke hoek van de straat kun je het krijgen, bij elke taxichauffeur, bij elke bar, het is echt overal. 
Ondanks je het overal wordt aangeboden veranderd de sfeer er niet door. Ze zijn niet opdringerig en ook hier voel ik mij compleet veilig. Ze vragen het je gewoon en als je dan nee zegt dat lopen ze ook gewoon weer weg. 

31/1
Vandaag hebben we de free walking tour gedaan. Een geweldige tour waarbij we veel over de stad Medellin hebben geleerd. Een walking tour?? Ja, dat klinkt heel boring maar het was echt heel leuk en interessant. Normaal als ik zo’n clubje bijvoorbeeld door Amsterdam zie lopen dan denk ik altijd: doe toch normaal, ga lekker zelf op onderzoek uit. Maar daar kom ik bij deze toch op terug.

Wat was er zo leuk aan deze tour.? Nou je komt gewoon veel te weten. Niet alleen de standaard dingen maar ook de kleine dingetjes erom heen.
Zo mochten we bijvoorbeeld niet in de metro eten/drinken of luid praten. Dit omdat dit de enige metro in heel Colombia is. Ze zijn er zo trots op dat ze er alles aan doen om het netjes te houden. 
En dan het stukje geschiedenis over Pablo Escobar. Hoe ze met deze tegenslagen zijn omgegaan en wat dat voor een invloed heeft gehad op het land. Heel interessant. Zo vertelde onze gids dat hij op 7 jarige leeftijd allemaal lijken op straat heeft zien liggen. Daar kunnen we toch ons toch helemaal niet bij voorstellen. 

Wat mij vooral bij is gebleven van deze tour is dat de mensen hier heel dankbaar zijn voor het geen wat ze wel hebben. En dat ze na alle tegenslagen en ellende de kleine dingen in het leven vieren. Zo kwam er ook een man naar ons toegelopen en die bedankte ons voor het feit dat wij met ze alle naar Colombia waren gekomen en op die manier ons vertrouwen in het land toonde. 
En wat mij ook enorm is bijgebleven zijn de verslaafde en de daklozen hier.! Jezus wat zien die mensen eruit zeg.! Ik heb een hoop gezien tijdens mijn werk en het reizen maar zoals hier..... dat is echt nieuw voor me.

Veel mensen zijn hier verslaafd aan het snuiven van lijm en het drinken van pure alcohol. En met alcohol bedoel ik dan de alcohol die je bij de drogisterij kan kopen. Dit mengen ze met water en dat drinken ze dan. Nou en geloof me, daar woord je niet knapper van (check het filmpje. En de persoon van dit filmpje ziet er nog goed uit in vergelijking met de rest). 

Ook kregen we tijdens deze tour uitleg over de Papaya levels. Papaya betekend; dat je voorzichtig moet zijn met je spullen. 
Bij level 1 kun je gewoon met je telefoon in  je hand over straat lopen.
Bij level 2 moet je de telefoon al in je rugzak doen.
Bij level 3 moet je je rugzak voor je dragen.
En ga zo maar door. 

Maar zo kwamen we ook papaya level 6 tegen, dit was op een soort van marktplein. Daar moest je gewoon niet komen. Overdag niet en zeker in de avond niet. Wij zijn er dan wel even geweest omdat we met een hele groep waren. Als je het plein ook zag dan kon je je niet voorstellen dat dit een level 6 was. Het zag er gewoon super mooi en vredig uit. 
Wel stond er op dit plein nog een restant van een kunstwerk. Dit was een vogel en daar ontbrak de helft van omdat ze daar in het verleden een aanslag hebben gepleegd. Ze hebben toen een bom in deze vogel gelegd en deze hebben ze met een evenement laten afgaan. Heel indrukwekkend ook. 

Na de tour ben ik nog even gaan shoppen met Stephanie. We wisten nu tenslotte waar we wel en niet konden komen.
Na het shoppen zijn we naar Josh gegaan. Josh zat in de kroeg voetbal te kijken. Al snel kwam er in de kroeg een man op ons afgelopen en die vroeg waar wij vandaan kwamen. Het was een man van rond de 50-55, zichtbaar rijk, kwam uit Mexico en was hier voor zaken. Gelet op zijn kleren kon het zo een member van het drugskartel zijn. 
En voor we het wisten stonden er al een aantal biertjes klaar. Ah ja waarom ook niet, 1 biertje kan geen kwaad. Maar al snel werd de club groter. Want onze Mexicaan was niet alleen, nee die had 4 dames bij zich. Allemaal super knap, rond de 25, oftewel de meiden van plezier. 

En het was een beste vent maar naar 1 biertje zijn we toch maar wel snel gegaan. Dit zijn toch niet de type mensen waar je op zit te wachten. En buiten was het natuurlijk lachen met zijn drieën. We zeiden echt; ‘ what the fuck was dit nu weer’.

In de avond zijn we natuurlijk weer op stap gegaan want Anna en Viv waren inmiddels ook gearriveerd. En dat moest natuurlijk gevierd worden. Touraj wist wel een leuk tentje voor die avond. Hij wilde niet zeggen wat het was, we moesten maar gewoon meegaan. 
We kwamen uit bij een restaurantje. We liepen dus het restaurant binnen en via een smal halletje konden we met een trap naar beneden. En eenmaal beneden gekomen zagen we het; een kroeg met een enorm grote ballenbak.. Hahaha.... hoe vet is dat. Het duurde dan ook niet lang voordat we er allemaal in lagen.

En aan het einde van de avond waren verschillende mensen van ons natuurlijk weer van alles kwijt. 
We hebben nog wel gezocht maar niks gevonden. Daarvoor was de ballenbak echt te diep en te groot. Af en toe had je ook echt het gevoel dat je verdronk. Dan had ik weer te slappe lach en dan kwam ik echt met moeite weer boven. 

1/2
Na 3 uurtjes te hebben geslapen was het weer tijd om op te staan. Ik heb mijn voornemens van minder feesten en drinken dan ook maar aan de kant gezet. Dat is onmogelijk hier. En daarnaast, ik vind het stappen nog veels te leuk. Ik ben er nu dus dan moet ik er ook gewoon maximaal van genieten. En gelukkig heb ik weinig slaap nodig. Dus verstand op nul en gaan.

Vandaag zijn we met ze alle een dagje naar Guatape geweest. Een stadje in de buurt van Medellin. Het was zo’n 2 uurtjes met de bus. Het stadje is leuk om gezien te hebben maar na een paar uurtjes waren we er ook allemaal wel weer klaar mee. We hebben daar het view point bezocht. Het was een mooi uitzicht maar voor mij iets te toeristisch. Wel was het een hele klim om boven te komen, maar liefst 740 traptreden. 

En voor de rest hebben we vooral heel veel gelachen met ons clubje. Ik ben echt zo met blij met dit clubje. We zitten echt op 1 lijn met ze alle. Dus dat maakt het reizen en de uitjes extra makkelijk en leuk.

In de avond zijn Stephanie, Touraj, Thibault en ik weer wezen stappen. Er waren ook wat vrienden van Stephanie gearriveerd en die zeiden dat er een leuk techno feestje was. Nu ben ik eigenlijk helemaal niet van die muziek. Maar ik moet zeggen dat ik deze muziek steeds meer en meer ga waarderen. We waren uiteindelijk met een clubje van 10 personen. Lopend zijn we naar het feestje gegaan. We konden alleen de locatie niet vinden dus we hebben wat heen en weer gelopen. En terwijl we aan het zoeken waren kwamen we allemaal mensen tegen die ook opzoek waren naar een leuk feestje. Steeds meer en meer mensen sloten aan en uiteindelijk liepen we met een mannetje of 30 de discotheek binnen. Zo grappig en makkelijk hoe dat binnen dat ‘reis’ wereldje gaat.

2/2 
Vandaag zijn we wezen paragliden. Een super leuke ervaring maar ik zou het geen tweede keer doen. Waarom niet? Ik denk dat het te maken heeft met de skydive welke ik in Australië heb gedaan. Dat gaf echt een enorme kick en dit was er gewoon eentje voor op de bucketlist. 

Het grappige was wel dat er weer van alles mis ging. Zo moest ik 3 keer rennen voordat we de lucht in gingen. Alle andere gingen namelijk al gelijk bij de eerste keer de lucht in. En ook de landing verliep niet helemaal soepel. 3 meter boven de grond ging er wat mis dus we zijn een soort van neergestort waarna we nog 5 koprollen hebben gemaakt. 

In de avond zijn we natuurlijk weer gaan stappen. Hallo, ons laatste avondje in Medellin. Dat kunnen we toch niet zomaar voorbij laten gaan. 

3/2
Na 1,5 uur te hebben geslapen was het tijd om weer op te staan. Want vandaag vloog ik door naar Cartagena samen met Josh, Nicol en Touraj. In het vliegtuig heb ik gelukkig een uurtje kunnen slapen. Ik heb het opstijgen niet eens meegemaakt. 

Touraj en ik hadden geen hostel geboekt. Ook daar waren we nog niet aan toe gekomen. Dus we zijn eerst met Nicol meegegaan naar het hostel en vanaf daar zijn we opzoek gegaan naar een hostel. We zijn gewoon wat hostel en hotels ingelopen om te kijken of het wat was. Normaal boek ik eigenlijk altijd van tevoren. Maar dit heeft soms ook wel zijn charmes. 

Uiteindelijk kwamen we terecht in  ‘the clock’ hostel. Deze hadden een soort van ‘prive’ kamers en een jacuzzi. Precies wat ik nodig had, een eigen kamertje en wat tijd om te relaxen.

Touraj en ik zijn dan ook gelijk in de jacuzzi gesprongen. Onder het genot van een paar biertjes hebben we 3 uur in de jacuzzi gezeten. We hebben heerlijk zitten kletsen over het reizen en over zijn cultuur. Ik ben altijd nieuwsgierig naar hoe het er bij andere culturen aan toe gaat. Welke waarden en normen krijgen ze mee vanuit hun cultuur en opvoeding. En wat doen ze er uiteindelijk mee. Ik heb dus deze ene na de andere vraag op hem afgevuurd. 

Daarna zijn we weer met de hele club gaan eten waarna we naar het pleintje  van de stad zijn gegaan. Maar voordat we daarheen liepen zijn we eerst naar de supermarkt gelopen om wat biertjes in te slaan. 
Op dit pleintje is het altijd druk en gezellig. De mensen zitten er op de straten en op de terrasjes. Daarnaast vinden er allemaal optredens plaats. Hierbij moet je denken aan zangers, dansers en zelfs Shakira was er.! Alleen Shakira was nu een kerel met en dikke bierbuik .

Daarna ging de rest de kroeg in. Touraj en ik waren echt kapot. We hadden nauwelijks geslapen en wilde eigenlijk naar huis. Ah 1 drankje zei de rest. Maar na 1 drankje volgende al snel een 2de drankje en een derde drankje. Ik heb een ruggengraat van een naaktslak wat dat betreft. Maar het was wel weer heel gezellig. En daar gaat het tenslotte om.

4/2
Vandaag heb ik voor het eerst geen wekker gezet. Normaal zet ik namelijk altijd een wekker omdat ik slapen tijdverspilling vind. Maar nu kon ik wel wat uurtjes slaap gebruiken. Ik heb dus voor het eerst echt uitgeslapen. En ik heb tot 10.30 geslapen... ja ja 

Verder had ik een lekker relaxt dagje. Ik heb even de tijd genomen om wat dingetjes te kunnen regelen en te plannen. Want dat komt er elke keer maar niet van. Ik heb er gewoon serieus de tijd niet voor. Ik ben hele dagen druk en weg. Ja iedereen denkt dat de backpackers wereld lang leve de lol is. Maar in werkelijkheid is het gewoon ‘keihard bikkelen’. ;)

4/2
Vandaag hebben Touraj en ik samen 2 fietsen gehuurd en zijn daarmee kriskras door Cartagena gereden. Haha, wat een avontuur want fietspaden kennen ze hier namelijk niet. Dus we reden midden op de weg tussen al het verkeer. 

We kwamen uiteindelijk uit bij een lokale markt met daarom heen allemaal leuke winkels. Super leuk, want we waren de enige toeristen. We werden dus echt door iedereen aangekeken, vooral ik als enige blanke. Maar ik kreeg van zoveel mensen een glimlach. Je merkt dat ze het leuk vinden dat je daar rond loopt. 

Daarna hebben we Viv en Anna opgepikt en daarmee zijn we naar het strand gereden. Althans dat was de bedoeling. Viv en Anne haakte na een aantal kilometers af omdat ze het fietsen niet heel relaxt vonden en omdat ze het strand niet echt super vonden. Begrijpelijk want de wegen waren ook echt slecht en gevaarlijk. Putdeksels of hele delen van het wegdek ontbraken. Dus Anne en Viv zijn teruggegaan en Touraj en ik zijn verder gereden.

Touraj en ik vonden na een aantal kilomters een lekker restaurant aan het strand waar we een hapje hebben gegeten. Terwijl we aan het eten waren kregen we appje van Anna met de tekst: ‘ik ben zojuist beroofd’.

WTF is dit nu weer. Anna had een goudkleurig kettingkje om haar nek en die is door een kerel op een scooter van haar nek getrokken. Het kettingkje kostte maar een euro maar het is gewoon geen fijn gevoel als zoiets gebeurd. Ik heb Anna gelijk gebeld en gelukkig maakte ze het goed. De schrik zat er even goed in maar ze werd ook heel lief opgevangen door de lokale mensen. 

Touraj en ik hebben naar het eten nog even gezwommen. Althans dat probeerde we. De golven waren zo krachtig en hoog. Je dreef continu af en ik was echt bang dat ik zonder bikini het water uitkwam. Dus daarom zijn we maar gauw het water uitgegaan. We zijn toen lekker in de schaduw gaan liggen in een soort van tentje. Maar ook dat duurde niet lang want door de wind stortte de hele tent in.. Haha wat een dag.... 

Maar het werd nog gekker...Want eenmaal bij de fietsen aangekomen begon de ellende. We waren eigenlijk al te laat weggegaan want het werd al schemerig. Dat was al niet handig. Maar toen we wilden gaan bleek ik een lekke band te hebben. Shit... en nu.... Fietsen was geen echt geen optie want het was best ver en de wegen waren gewoon te slecht. 

Gelukkig spreekt Touraj aardig wat Spaans dus die is naar een groepje locals gelopen, en met succes.  
Er kwam een motor tevoorschijn, Touraj moest achterop gaan zitten, hij kreeg mijn fiets in zijn handen gedrukt en daar gingen ze naar de plaatselijke fietsenmaker. Haha.... Levensgevaarlijk maar we moesten toch wat. En het is natuurlijk wel weer super grappig dit. Ik kan echt genieten van dit soort dingen. 

Geen idee waar ze heen ging of hoe lang het ging duren. De motor kwam na 10 minuten terug maar ik zag geen Touraj en geen fiets. Ik begreep uit zijn woorden dat Touraj terug zou komen met de fiets als deze gemaakt was. En ja hoor. Daar kwam hij na 30 minuten, in het donker, zonder verlichting aangefietst. We waren blij dat we elkaar weer zagen want we ik wist niet hoe het met hem ging en hij niet met mij.

Daarna zijn we snel naar het hostel gefietst. In het donker en zonder verlichting. Je zag echt niks dus we hadden al snel een afslag gemist. En toen was er in 1 keer heel veel licht want we zaten midden in en tunnel. Hahahah... ik had het niet meer. 2 toeristen op een afgetrapte fiets, in een tunnel, in Colombia tussen de auto’s en al het andere verkeer. Haha, hier heb ik natuurlijk even een filmpje van gemaakt. 

Toen we eenmaal de tunnel uit waren vonden we al snel het fietspad weer. Dit fietspad liep langs de zee dus als er een hoge golf kwam dan kreeg je die dus over je heen. Ja, hoor dat kon er ook nog wel bij op deze bizarre dag. Na 5 golven te hebben ontvangen keek ik achterom om te kijken hoe het met Touraj was. Maar ik zag hem niet meer. Dus ik keek nog eens goed en toen zag ik hem op de grond liggen.

Door al dat water en de algen was het fietspad enorm glad. Dus ik ben snel omgedraaid en heb hem overeind geholpen. Gelukkig had die zich niet bezeerd maar zijn hand en elleboog waren wel kapot. Maar ook hier hadden we weer enorme schik. Want terwijl we daar stonden bleven de golven maar komen. Wat een dag en wat hebben we gelachen. Dit was echt een dag voor in de boeken.

6/2
Ik ben nog steeds in Cartagena. En dat terwijl ik in eerste instantie maar voor 2 nachten had geboekt. Maar ik hou van deze stad. Het is een stad met een super oud en mooi centrum waar het dag en nacht leeft. Als ik mijn hostel uitloop dan sta ik midden in de winkelstraat. Overal zijn kraampjes, eettentjes, een en al gezelligheid. En daarnaast is het hostel waar ik verblijf ook super goed. Het is een nieuw hostel. We hebben kamers die voorzien zijn van een rolgordijntje dus je hebt echt een soort van ‘prive kamertje’.
Heerlijk.! Geen rotzooi van andere mensen en geen pottenkijkers. Even een plekje voor mijzelf. Dat zijn echt weer de kleine dingetjes waar je dan van kunt genieten.

En daarnaast heb ik een super grote gym gevonden in Cartagena waar ik gratis gebruik van mag maken. Echt ideaal. Dus daar hebben Josh en ik samen gelijk even gebruik van gemaakt.
En in de avond was het feest want wie arriveerde erin Cartagena....Stephanie. #happy..!
Het was super om haar weer terug te zien. Het voelde heel vertrouwd. Maar dat is ook logisch want je hebt samen veel dingen ondernomen en gedeeld. En je hebt een bepaalde humor/grappen opgebouwd. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet verwoorden maar het was in ieder geval super.

Toen Stef arriveerde zijn we samen met Josh en Kelly naar een fort gegaan, dit was een restaurant. En vanaf hier had je een super mooi view over de zee en de zonsondergang. Alleen we hebben niet heel lang kunnen genieten van deze zonsondergang. Ze waren namelijk niet blij met de biertjes welke Josh had meegesmokkeld. Dus we moesten een ander plekje gaan zoeken.

7/2
Vandaag ben ik wederom naar de gym geweest met Josh en Stephanie. We zijn de dag dus weer goed begonnen. Dagje 2, ja ja we zijn goed bezig.
Daarna hebben Stephanie en ik even lekker gewinkeld. Daarna zijn we snel naar mijn hostel gegaan en zijn we de jacuzzi ingegaan. In de jacuzzi raakte we aan de praat met een Italiaan. Hij woonde nu in Costa Rica en hij sprak dus alles behalve Engels. Lastig communiceren, maar gelukkig had ik mijn Spaanse boekje bij.

En toen ging het los. We deden het boekje open op een willekeurige pagina en die vraag stelde we dan aan hem. En dat werden de volgende vragen;
-is er hier een naaktstrand in de buurt
-kun je de oliepijl checken
-je hebt een mooie lach
-wat zijn je hobby’s
-kun je hier veilig snorkelen (en dat terwijl we in de jacuzzi zaten)

Nou wij gingen natuurlijk al helemaal stuk bij het zien van die vragen. Maar goed, het was een goede manier om Spaans te leren. Hij zal wel gedacht hebben; die 2 zijn hartstikke gek’. Uh, ja dat klopt. Haha, maar hij moest er zelf ook om lachen. En we kregen trouwens ook netjes een antwoord van hem.

9/2
Vandaag zijn Stephanie en ik doorgereisd naar Barranquilla. The place to be voor de carnaval. Ik had 2 maanden terug al een airbnb gehuurd voor 2 personen dus Stephanie kon gezellig met mij mee. En zo grappig. In het begin twijfelde ik of ik deze airbnb moest boeken. Want wat als ik niemand zou vinden die met mij wilde?! Dan zat ik daar helemaal alleen. En een airbnb is niet echt de plek om nieuwe mensen te ontmoeten. Maar uiteindelijk hebben 5 mensen gevraagd of ik nog een bedje vrij had. Maar helaas, de plek was al vergeven.

En het was een hele leuke airbnb. We verbleven bij een gezin. Een groot gezin, bestaande uit een oma, een papa en een mama, kinderen, aanhang. Geen idee wat er allemaal rondliep maar ze waren zo vriendelijk. We werden met open armen ontvangen en ze lieten ons deel uitmaken van het gezin.! Zo vriendelijk.
Bij binnenkomst kregen Stef en ik ook allebei een cadeautje. Dit was een haarband voor de carnaval. En het paste perfect bij onze outfit.

In de avond zijn Stef en ik samen op pad gegaan. We zijn naar een plein gegaan en daar werd volop carnaval gevierd. En de carnaval werd heel anders gevierd dan ik was gewend. Bij ons is het zuipen en gek doen maar hier werd en minder gedronken en heel veel gedanst. Er is veel meer betrokkenheid en samenhorigheid.
Later die avond sloten Kelly en Touraj ook aan. Want ook hun waren aangekomen in Barranquilla. Gezellig. We hadden bij de supermarkt met hun afgesproken maar vinden deden we ze niet. En we stonden maar te wachten, en te wachten.
En terwijl we stonden te wachten zagen we dat midden op de kruising aldaar, op de verhoging een man bier verkocht. Mooi, dan kunnen we daar een biertje gaan halen want vanaf daar hebben we ook zicht op de supermarkt.

Nadat we een biertje hadden besteld werden ons gelijk 2 stoeltjes aangeboden. Haha... geniaal. Een terras midden op de kruising. En we zijn er ook gewoon rustig gaan zitten. Nou ja, rustig. We hadden de grootste lol. Moet je ons hier nu zien zitten. Midden op de kruising met een biertje in onze handen. Het kan allemaal hier, niks is te gek.
Echt de ene leuke ervaring na de andere leuke ervaring komt op mijn pad. Ooooh wat houd ik toch van reizen.

Na een uur te hebben gewacht en te hebben gezocht waren we eindelijk compleet. Het was super leuk om Touraj weer te zien. Niet dat ik het niet leuk vond om Kelly te zien maar die kende ik pas 2 dagen. Dus dat was anders.

Het feestje op het plein was inmiddels afgelopen dus we zijn met ze alle door gegaan naar de afterparty welke midden op het straat plaatsvond. In elke straat, op elke hoek, in elk barretje (hoe klein ook) was een afterparty gaande. Het zag zwart van de mensen en overal zag je mensen dansen op straat.
We wisten gewoon niet waar we heen moesten. Er was zoveel keus, maar wat was nu de place to be??
Gelukkig kwamen we al snel een groep locals tegen. Ze waren van onze leeftijd, jongens en meiden gemixt en ze nodigde ons uit voor een afterparty. En wat voor 1.
Iets verderop in de straat stond een auto met in de kofferbak een enorme muziekinstallatie. En dat was het feestje. En meer hadden we eigenlijk ook niet nodig want het was weer super gezellig. Ze betrekken je er ook echt bij. Ze willen met je dansen, ze doen echt hun best om Engels te praten en ze komen geregeld langs met een shotje.
Ja, ons eerste avondje carnaval was meer dan geslaagd.

*TIP... check het filmpje van de hond. Wat een mafklapper... Hilarisch. Deze kwam voorbij gereden tijdens de afterparty.

10/2
Carnaval dag 2
Voor vandaag hadden Stef en ik een outfit gekocht. Hier liepen we toevallig tegenaan in Cartagena. Een gekleurd badpak met glitters. In het begin moest ik er even aanwennen. Ik ben dit toch helemaal niet gewend. Normaal is het hartstikke koud en heb je toch iets meer aan. Maar gelukkig was dat gevoel snel weg toen ik zag dat de rest er ook zo bij liep.
En het gastgezin, ze vonden onze outfit geweldig. Oma bleef maar foto’s maken. Eerst moesten we in de achtertuin gaan staan en daarna moesten we op de bank gaan zitten en kregen we allemaal attributen in onze handen gedrukt. Toen de fotosessie voorbij was kon het feestje dan eindelijk gaan beginnen.

In het begin zijn we samen met Thibault en een vriend van hem op pad gegaan. Maar we wisten eigenlijk niet zo goed waar we heen of naartoe moesten. Barranquilla is zooooo groot. We liepen eigenlijk maar een beetje doelloos rond en het ‘echte feestje’ konden we niet echt vinden.
Wel zagen we grote groepen mensen (welke hadden meegelopen in de parade) met hun eigen bussen vertrekken. Maar waar gingen al deze groepen en al deze bussen heen?? Ik dacht; die zullen vast wel doorgaan naar een ander feestje.
Dus hierop ben ik naar een van deze groepen toegelopen en heb ik mezelf / ons, met mijn beste Spaans uitgenodigd. Ik dacht laten we gewoon in zo’n bus springen en dan zien we wel waar we terechtkomen. Slechter dan dit word het niet.

En ja hoor, het was weer geregeld. Want 5 minuten later zaten we in de bus. En wat een beleving was dat. De flessen drank gingen rond in de bus, er werd gezongen, er kwamen instrumenten tevoorschijn. Wat een feest in die bus en wat een geweldige ervaring. En wat hebben we weer gelachen. En de groep genoot ook van het feit dat er een paar gekke toeristen bij hun in de bus zaten. Eenmaal bij de eindbestemming aangekomen bleek het te gaan om een klein feestje. Dat was niet het gene waarna wij opzoek waren maar deze ervaring was al zo speciaal en uniek. 
Maar naar een aantal biertjes, foto's en wat leuke gesprekken (met de mensen die Engels konden) zijn we weer doorgaan. We wisten nu tenslotte waar we heen moesten gaan.

Onderweg naar de volgende locatie ging het mis. Ik ontdekte de ‘Espuma’. Dit zijn bussen met schuim. Die worden hier massaal gebruikt en iedereen ziet wit van het schuim. Of van het bakpoeder, daar word hier ook volop mee gegooid. Het duurde dan ook niet lang voordat ik een bus voor mezelf had en ik was als een kind zo blij. De mensen met wie ik was waren minder blij want die hadden het zwaar ;)

Vervolgens zijn we doorgelopen naar de parade. Onderweg naar de parade zijn we vaak gestopt omdat iedereen met ons op de foto wilde. Je bent een toerist en daardoor een enorme attractie. Op een leuke manier want de mensen zijn vriendelijk en geïnteresseerd. En daarnaast leverde het mij ook mooie foto’s op.
De parade zelf was super. Wat ik daar heb gezien en meegemaakt is gewoon niet in woorden te omschrijven. Wat een ervaring, wat een feest.
Barranquilla is namelijk de twee na grootste carnaval na Rio. Ik bleef maar tegen de meiden zeggen ‘Jezus dat we dit toch mogen meemaken’. Beste carnaval ever.

Alleen aan het einde van de parade zat ik onder de modder en onder het schuim.! Haha, wat zag ik eruit, ja NIET. We zijn daarom eerst maar naar het toilet gegaan om ons zelf een beetje te kunnen wassen.
Daarna hebben we nog een rondje gemaakt door de stad. Tijdens dit rondje kwamen we een kerel tegen die de schuimbussen verkocht. En dit was echt een super lekkere kerel. Dus ik natuurlijk wat borreltjes op en niet bang. Dus ik Google Translater gepakt (want Engels sprak die natuurlijk niet) en gevraagd: ‘Jij ziet er goed uit. Ga jij met ons mee carnaval vieren?’. Haha, ja ik weet het. Heel slecht dit, maar oh zo grappig. En hij bedacht zich geen moment, sloot zijn kraampje en ging gelijk met ons mee’.
Nou Stephanie en ik kwamen niet meer bij. Het was echt zo grappig. Ik heb eigenlijk geen idee wat zijn naam was/is. Ik ben zo slecht in namen en ik ontmoet zoveel mensen. En daarnaast noemde iedereen van ons hem ‘Espuma’, dat stond tenslotte op de schuimbussen, haha. En Espuma heeft gewoon 2 dagen carnaval met ons gevierd.

Daarna zijn naar het hotel van Touraj gegaan want inmiddels waren Nicol, Josh, Anne, Viv en Thibault ook gearriveerd. Yeah de hele club weer compleet. Dit was echt de laatste bestemming samen. Dus het was super dat we het op deze manier samen konden afsluiten. Dus snel wat eten samen en dan door naar het volgende feestje.

11/2
Vandaag zijn we eerst naar de parade gegaan. Super weer. De parade duurde wel zo’n 3 uur. Ik wist niet wat mij overkwam. De optocht in Haalderen heeft namelijk maar 5 wagens, hahaha.
En de parade hier werd geopend door een reeks politiemotoren waarbij dan ook nog een collega achterop de motor stond. Heel bizar. Dit moeten we ook maar eens in Wageningen gaan invoeren.

Ook de groep van de eerste dag (de groep van de bus) kwam nog voorbij. Ze herkende ons gelijk en vroegen dan ook of we bij hen wilden aansluiten in de parade. Het aanbod was heel verleidelijk maar we hebben het toch maar niet gedaan. Er was nog zoveel te zien en te doen.

Na de parade hebben we afscheid genomen van Touraj. Even weer een k*t momentje. Ik heb zo’n leuke tijd met die gast gehad. Reizen is echt super leuk maar dat afscheid nemen is wel een groot minpunt.
Na het afscheid zijn we verder gelopen. We kwamen toen langs een gevangenis. En daar in de gevangenis werd ook gewoon volop carnaval gevierd. Mensen hingen aan de tralies, er was muziek en sommige waren zelfs verkleed. Heel bizar.

In de avond hebben we natuurlijk weer even een feestje meegepakt. Hierna zijn we een hapje gaan eten, streetfood. Dit was een soort van BBQ. En wie stond daar weer in de keuken haar eigen eten te bereiden en klanten te helpen.... Van Swaaij natuurlijk weer.

Daarna hebben we afscheid moeten nemen van Josh. De club wordt steeds kleiner :(
Ook dit afscheid viel even zwaar. Ook voor Josh want die was 3 dagen voor zijn vlucht gedumpt. En hij was ons zeer dankbaar dat wij hem zo’ leuke tijd hadden bezorgd.
Daarna zijn Stephanie en ik nog even doorgegaan. We hadden nog wel zin in een feestje en we moesten ons verdriet even wegdrinken.

12/2
Ook vandaag hebben we maar weer 4 uurtjes geslapen. We waren van plan wat langer te slapen maar er werd op onze deur geklopt. We schrokken dus wakker en het eerste wat ik dacht was: ‘shit ik heb de wekker niet gehoord’. Maar dat was niet zo want het pas 10.00 uur. Huh.... wie staat er dan voor onze deur. Het bleek de schoonmaakster te zijn. Daar stond ze met een vriendelijke lach. Huh maar het was pas 10.00 uur en we hoefde pas om 13.00 uur uit te checken. Haha, Stephanie en ik lagen helemaal dubbel. In al die dagen hebben ze niks schoon gemaakt en nu we willen uitslapen staat ze voor de deur. We konden er wel om lachen want het was zo’n lief gastgezin.

Om 16.00 uur hebben we (Step, Ann, Viv, en ik natuurlijk) de bus gepakt naar Santa Marta om vanaf daar door te gaan naar Costeno beach. Deze bus zou er zo’n 2 uurtjes overdoen maar dat werden er al snel 3. En we wisten eigenlijk niet of er vanuit Santa Marta nog wel bussen reden naar costeno beach. Hierop zijn we dus eerst naar een hostel in Santa Marta gegaan om dit te checken. De voorbereiding van deze dag was echt waardeloos. We hebben alleen maar gefeest en verder niets voorbereid.

Maar volgens het personeel van het hostel ging er nog een bus om 20.00 uur. Dus we hebben snel een taxi naar de bus terminal gepakt. Aangekomen bij de bus terminal zag het er niet al te best uit. Met niet te best bedoel ik; je moet hier niet alleen komen. Het was donker, er liepen vage gasten rond en men adviseert ook hier in de avonduren niet alleen over straat te lopen. En dat snap ik ook wel. Maar gelukkig waren we met zijn 4.Terwijl we stonden te wachten op de bus kwamen er ook nog wat agenten voorbij gerend met een wapenstok in de hand die verderop iemand arresteerde.

Omstreeks 20.00 uur zaten we in de bus maar de bus vertrok pas om 21.00 uur. De bussen vertrekken echt wanneer ze zin hebben. En het was ook echt een ranzige bus. Ook hier zaten vage gasten in de bus en de airco stond op standje koelcel.  

En het werd later en later.... Dat is echt Colombia. Als ze zeggen dat een rit 3 uur duurt dan ga er maar vanuit dat het 6 uur is. En we moesten toch wat knopen gaan doorhakken nu. Want Step en ik zouden eruit gaan bij Costeno beach en Viv en Ann bij Palomino (dat was nog een uur langer met de bus). Maar is het veilig en verstandig om nu nog op te splitsen, of gaan we met ze vieren naar Palomino. En daarnaast moesten Step en ik nog 20 min door de jungle lopen om bij het hostel te kunnen komen. Overdag kon je voor dit stuk een motortaxi pakken, maar ja die rijden natuurlijk op deze tijdstippen niet meer.

Ik vond het allemaal geen probleem en wilde er dus gewoon bij costeno beach uit. En omdat ik relaxt was, was Step dat ook. Ann daarin tegen zag het niet zitten. Ze wilde niet dat wij eruit gingen en daarnaast vond ze het ook niet fijn om met ze 2 alleen verder te gaan.
Nou dan is de keus snel gemaakt. Dan gaan we met zijn 4e naar Palomino. We reizen nu al zolang samen dus je moet gewoon rekening met elkaar houden. Ann en Viv hadden al een hostel geboekt in Palomino dus hopelijk was er ook nog een plekje voor mij en Step. En gelukkig was dat zo.

En het was een van de leukste plekken waar ik tot nu toe had geslapen. Het was een soort van boomhut. Het was een bovenverdieping waar je via een kleine loopbrug naartoe moest. En daar lag een matras op de grond met een klamboe. Fantastisch lekker in de buitenlucht, dat is toch goud.

De voorbereidingen omtrent het eten voor vandaag waren ook slecht. Ik heb vanmorgen een bakje yoghurt op en over de rest van de dag een zakje chips en wat fruit. En ook was het niet meer mogelijk wat te eten in Palomino, alles was dicht. Maar we klagen niet, ook dit hoort bij het avontuur. En daarnaast was het nog wel mogelijk om wat biertjes te kopen. Ze zeggen tenslotte dat 2 biertjes gelijk staat met 3 boterhammen ;)

13/2
Vandaag hebben we een lekker relaxt dagje gehad. We hebben namelijk met zijn 4tjes de tubbing tour gedaan. Bij de tubbing tour dopper je 2 uur in een band op de rivier in een prachtige omgeving.

In de avond zijn we een beetje op tijd naar bed gegaan want de volgende dag zouden Step en ik om 06.00 uur opgehaald worden voor de hike naar de lost city. Deze hike duurt 4 dagen.

En ook nu was het tijd om afscheid te nemen van Ann en Viv. Maar dit voelde niet als een afscheid want de eerste feestjes staan al gepland voor als ik terug ben in Nederland. Maar leuk was het niet.
(Bedankt voor alles meiden. Ik heb enorm van jullie genoten. Jullie zijn toppers. En Ann, bedankt voor het delen van alle foto’s. Ze staan nog steeds op mijn netvlies, hahaha. Tot snel in Nederland. Dikke kus’).

14/2
Om 6 uur zaten Stef en ik klaar bij de receptie. Er kwam een man op een motor aangereden en die kwam ons vertellen dat er problemen waren met het vervoer naar de hike toe. Dus ipv van 06.00 kwamen ze ons nu om 10.00 ophalen. Dus Step en ik hebben de sleutel van de kamer weer gevraagd en zijn nog even snel teruggegaan naar bed.

De eerste dag van de hike was goed te doen. We hebben maar zo’n 3 uurtjes gelopen, al was dit wel veel klimmen. We zijn toen naar het eerste kamp gelopen voor het avondeten en voor de overnachting.

Dit was weer een hele ervaring. De douche was echt ijskoud. Nu ben ik al wel wat gewend want ik heb deze hele trip pas 1x een warme douche gehad. Maar deze douche was echt koud. Maar daarnaast was het ook wel weer een luxe dat we konden douche want dat kan ook niet bij elke hike.
Daarnaast stikte het er van de insecten en heb ik hier voor het eerst een nacht in een hangmat geslapen. Slapen in een hangmat.... dat is wennen. Ik heb de hele nacht liggen draaien, en dat hebben de buren gemerkt. Want door het draaien ging ik slingeren en daardoor botste ik telkens tegen de buren aan. Lo siento amigo.!

15/2
Hike dag 2
Om 5 uur ging de wekker, 05.30 ontbijt en om 06.00 verlieten we het kamp. We hebben deze dag maar zo’n 14 kilometer gelopen maar we waren pas rond 16.30 op het volgende kamp. En wat een geweldige dag. Je loopt midden in de jungle. De natuur is prachtig hier. Links en rechts kom je watervallen en stammen tegen. Je begeeft je in een totaal andere wereld, heel indrukwekkend.
En de hike was goed te doen.

Die nacht hebben we in een ander kamp geslapen en daar kon ik gewoon in een stapelbed slapen. Dat was toch wel lekker naar een nachtje draaien.

16/2
Vandaag was het wederom een lange dag. We hebben van 06.00 - 16.30 gelopen. Maar het was het allemaal waard want de Lost City was prachtig. Het was veel groter dan ik verwacht en er waren veel minder bezoekers dan ik had verwacht. Helemaal top dus. Check de foto’s.......

17/2 
Dit was de laatste dag van de hike en dat vond ik eigenlijk ook wel prima. De hike was prima te doen hoor maar het zijn lange en vermoeide dagen. Al moet ik wel zeggen dat we vandaag een pittig stukje hadden. We hadden een klim van 45 minuten, en het was een flinke klim.
Mijn benen waren verzuurd en ik kwam haast niet omhoog met mijn schoenen want de modder maakte het zo glad. En toen ik bijna boven was werd ik omver gebeukt door een paard. Deze passeerde mij en raakt mij met de bagage welke hij op zijn rug droeg. Haha ja midden in de jungle word Van Swaaij omver gebeukt door een paard, onvoorstelbaar. 

Maar al met al waren het 4 hele mooie en bijzondere dagen. Een echte aanrader voor de mensen die naar Colombia gaan en die van een beetje avontuur houden.

Na de hike zijn Step en ik teruggegaan naar het hostel in Palomino. Daar stond tenslotte ons backpack nog. We hebben hier dan ook nog een nachtje geslapen.  
Het was te laat om verder te reizen en daarnaast te vermoeiend. En daarnaast was dit een van mijn favoriete hostels.

18/2
Vandaag reizen Step en ik door naar Minca. We gaan met de bus en het zal zo’n 2 uurtjes duren. In Minca hadden we een eco hostel geboekt voor 2 dagen en het was een heel avontuur om bij het hostel te komen. Het hostel lag namelijk buiten het centrum, bovenop een berg. Als je wilt kun je het lopen maar jullie denken toch niet dat ik een uur met een backpack van 20 kilo, in de brandende zon ga lopen. Hell no. 

Dus we besloten een motortaxi te nemen voor zo'n 7 euro p.p. 
Deze rit duurde zo’n 10 minuten en het was een helse rit. De wegen waren zo slecht. Je kon het niet eens een weg noemen. Het was een zandpad met stenen en keien. En dat met een backpack van 20 kilo op het stuur. Maar wat heb ik zitten lachen achterop de motor. Dit soort dingen maken je reis compleet. En mijn chauffeur hoorde mij lachen dus die deed er nog even een schepje bovenop en hield iedereen in. Soms was het zelfs zo steil dat we even moesten stoppen omdat we niet ophoog kwamen.

En toen kwamen we aan bij het hostel, wat een fantastisch hostel. Het uitzicht was net een sprookje. Vanuit elke hoek had je een fantastisch uitzicht, zelfs vanaf de wc. Hier hadden ze maar een halve deur ingezet zodat je kon genieten van het uitzicht (natuurlijk zonder dat andere mensen jou konden zien). En het eten was werkelijk fantastisch hier. Alles vegetarisch, biologisch en zelf gemaakt. Soms kun je daar zo aan toe zijn. Normaal en healthy food.

En de zonsondergang vanaf dit hostel was ook amazing. Alleen toen ik naar de verzamelplaats voor de zonsondergang toe liep stond ik bijna op een slang. Deze lag lekker in het zand op de trap. En ik was natuurlijk weer om mij heen aan het kijken en ik had die hele slang niet gezien. Dit terwijl die toch zeker een meter lang was. Maar gelukkig had de slang mij wel gezien en schoot hij gauw weg toen ik mijn voet op de trede zetten. En toen zag ik hem ook pas (Ja, ik heb even gegild).

19/2
De meeste verhalen in dit reisblog schrijf ik niet op de dag zelf. Meestal schrijf ik als ik onderweg ben omdat ik er dan ook de tijd voor heb. 

Maar vandaag schrijf ik wel op de dag zelf omdat ik dat even nodig heb. Ik heb net gesproken met mijn zus, moeder, oma en opa via FaceTime. En wat schrok ik van opa. Het ging al wat slechter met opa toen ik wegging maar nu was hij wel heel erg achteruit gegaan. En ik ben pas 6 weken weg. Toen ik opa zag moest ik ook gelijk huilen. Want dit was ook het enige waar ik bang voor was. Mijn reis had namelijk maar 1 nadeel en dat was dat ik opa misschien niet meer zou zien. En nu kwam dat gevoel even heel dichtbij. 

Toen opa mij zag hoorde ik hem ook zeggen: ‘ ik hoop je nog te zien’, en toen moest ook opa huilen. 
Helaas was de verbinding super slecht dus het gesprek was hierna ook snel voorbij. Van de week als ik een betere verbinding heb dan gaan we het nog een keertje proberen.

Het gesprek is nu bijna 2 uur geleden en de tranen rollen nog steeds over mijn wangen. Daarom heb ik mij nu ook maar even afgezonderd. 
Ik heb mijn bikini aangetrokken, mijn handdoek gepakt en die heb ik aan de rand van de berg gelegd. Daar zit ik nu in het zonnetje met een muziekje op dit verhaal te typen. En af en toe verdrink ik even in de prachtige omgeving hier. 
Het helpt mij om dit even op papier te zetten. Het creëer rust in mijn hoofd. En daarnaast behoort dit ook tot het reizen. Tot nu toe lezen jullie alleen maar verhalen over mijn feestjes en hoe ik aan het genieten ben. Maar dit is de keerzijde ervan. 

Wel ga je jezelf gelijk allemaal dingen afvragen nu. Wat als het slechter gaat met opa. Vlieg ik dan naar huis of wat moet ik doen. Voordat ik ging zei ik nee maar op dit moment zeg ik ‘ja’. Dan boek ik wel een retourtje en dan kom ik wel voor een weekje naar huis. 
Maar ik moet het eerst even laten bezinken en van de week ga ik nog een keertje FaceTime als de verbinding beter is. Op de zaken vooruit lopen heeft niet zo heel veel zin. En opa is er nog. Hopelijk knapt hij nog op.

Ja, en dan is het nu tijd om mezelf weer te herpakken. Adem in en uit en kijk gewoon hoe het allemaal loopt. Ik voel mij in ieder geval al iets beter dan toen ik begon met het typen. Dus ik ga mijn telefoon weer weg leggen en ik ga even lekker rustig op mijn handdoekje liggen. En voor de rest ga ik vandaag helemaal niks doen. Maar dat stond sowieso al op de planning.

20/2
Wat heb ik gisteren een rot dag gehad. Ik ben eigenlijk wel de hele dag verdrietig geweest. Ik had nergens zin in en ik wilde die dag ook gewoon het liefst alleen zijn. Het is zo vervelend dat je op momenten als deze niet bij je familie kunt zijn. En daarnaast was de WiFi ook te slecht om echt goed te kunnen FaceTime. 

Dus ik ben ook blij dat we vandaag naar Santa Marta gaan. Hopelijk is de WiFi hier beter. 

Samen met Step ben ik doorgereisd naar Santa Marta. Onze laatste bestemming samen. Ik had hier voor 2 nachten geboekt en Step voor 1 nachtje want die vloog de volgende dag door. Ons laatste dagje samen naar bijna 3,5 samen te hebben gereisd. Dat is echt niet leuk. Dan denk je het is maar 3,5 week maar je bent samen half Colombia doorgereisd. En je hebt zoveel gezien en gedaan. Je bouwt in een korte periode gewoon zoveel op samen. 

Omstreeks 14.00 uur kwamen we aan in Santa Marta. We hebben onze tassen in het hostel gedropt, snel een rondje door de stad gelopen en daarna zijn we snel doorgegaan naar het strand. Toen we net 2 minuten op het strand lagen kwam er een man naar ons toe en die vroeg of we 2 biertjes wilde. Nou, wat een luxe. We hoefde zelf niet eens op te staan. We betaalde voor deze 2 biertjes omgerekend €1.95, geen geld. 

Kort daarna kwam er een andere jongen naar ons toe en die vroeg in het Spaans wat we voor deze biertjes betaald hadden. Nu spreek ik geen Spaans, tenzij we het over drank hebben of als er onderhandeld moet worden. Dan spreek ik het vloeiend, haha.
Dus ik vertelde hem dat ik 6000 had betaald voor 2 biertjes. Hierop zei die: ‘ als je ze bij mij koopt dan krijg je er 2 voor 5000’. Nou dat is helemaal top. Dat scheelt weer 30 cent. En daarnaast hoefde we ook maar bij hem ons handje op te steken en dan kwam hij weer 2 nieuwe brengen. Ja, zoals jullie het lezen, het werd al weer snel gezellig op het strand. 

Toen kwam er nog een local voorbij met een speaker om zijn nek. Dat zie je hier veel in Colombia. Ze vragen dan naar je naam en naar je afkomst en dan gaan ze over je zingen/rappen. En daarna verwachten ze natuurlijk een klein zakcentje. Alleen deze wilde gewoon een praatje met ons maken. Dus hij zette zijn speaker neer en ging er rustig op zitten. En deze sprak gelukkig wel Engels. Ook hij nam een biertje en al snel kwam de barman ook bij ons zitten.
Wat hadden we het weer slecht. We lagen lekker op het strand in de zon met een privé dj en bar.
En dat werd natuurlijk allemaal weer veels te gezellig.

In de avond zijn we naar La Brisa Loca gegaan. Dit is een bar/hostel en daar had ik al vele verhalen over gehoord. Ze hebben daar namelijk een wiel aan de muur hangen met daarop allemaal opdrachten. Opdrachten zoals

geef een lapdance
Ruil je kleren met iemand van het andere geslacht
Gratis bier of shotjes
Trek iets uit
Drink een biertje in 1x op via een trechter 

Wat een gekkigheid en wat hebben we gelachen. Ja, het klinkt echt heel fout allemaal maar iedereen had het over deze bar. Dit moet je gewoon even gezien hebben (zie het filmpje).

Later op de avond kwamen we het personeel van het hostel tegen. Een super leuke groep en ze vroegen dan ook aan ons of we meegingen. Natuurlijk gaan we mee, hun weten precies waar we naartoe moeten. En ook dit werd weer veels te gezellig en te laat.

21/2 
Vandaag heb ik afscheid genomen van Step. Wat een rot moment weer. We hebben gewoon bijna 3,5 week samen gereisd en super veel gedeeld en meegemaakt. Het klikte zo goed tussen ons. Misschien kwam dat wel omdat we allebei op dezelfde dag jarig zijn ;)
Het is uniek als je samen zo kunt reizen.

‘ Lieve Antoniuk bedankt voor het lachen, de gezelligheid en voor het maken van alle close up foto’s van mij, hahah. 
Hendrina mist je. Maar we zien elkaar snel als ik terug ben.! En eerder mag natuurlijk altijd ;) Dan kun je alles weer mooi op de rekening van Hendrina zetten.
Dikke X’

Dus al met al was het geen leuke dag. Step die wegging, het verdriet van opa. Ik ben daarom ook maar snel naar de gym gegaan. Even stoom afblazen. 

22/2 -23/2
Dit waren relaxte dagen. Ik ben elke dag lekker naar de gym geweest. En hoe vet. Ik sta in het systeem bij de gym. Dus als ik naar de gym ga kan ik met mijn vingerafdruk de deur openen. En de hardloopband heeft een ingebouwde computer met YouTube en alles erop.! Hoe luxe is dat. En dan het uitzicht.... wauw wauw.... je kijkt uit op een prachtige haven. 

En voor de rest heb ik nog wel wat mensen in het hostel ontmoet en daar ben ik ook nog wel mee opstap geweest maar dat was hem gewoon niet. Niet mijn type mensen, leuk voor 2 uurtjes. Dus ik was netjes om 2 uur thuis, nuchter en wel.
Ik vond het ook wel best en lekker om weer even alleen te zijn. En daarnaast heb ik veel gesproken met het thuisfront.

24/2
Hop hop eerst even snel naar de gym en dan is het weer tijd om uit te checken. 

Vandaag gaan ik namelijk weer naar een nieuwe bestemming, Taganga.
Dit is zo’n half uurtje met de bus vanaf Santa Marta dus dat is prima te doen. En daarnaast was een kaartje ook maar €0.50. En voor dat geld hebben de bussen ook nog detectiepoortjes bij binnenkomst.  

In de avond leerde ik in het hostel een meisje uit Peru kennen. Zij was hiervoor haar werk en bleef daarom maar 1 nachtje in het hostel. Jammer want het was echt een heel leuk meisje. 
We zaten gezellig te kletsen in het hostel en opeens ging er een toeter af en iedereen stormde op de bar af. Wat is hier aan de hand dachten wij.?!?! Het hele hostel liep leeg. En wat bleek nu, de toeter  betekende een gratis shot voor iedereen. En daar zegt natuurlijk niemand nee tegen.
Dit was wel heel leuk want daardoor raakte wij gelijk aan de praat met de ander mensen van het hostel. En het bleek dat ze die avond een feestje hadden omdat ze geslaagd waren voor de duikcurus. En al snel werden wij ook voor dit feestje uitgenodigd. En waar een feestje is, is van Swaaij ;)

Maar ik heb het niet al te laat gemaakt want ik wilde wel een beetje fris en fruitig zijn voor de duiken van morgen.  
*Leuk weetje: Taganga is een van de goedkoopste plekken in Colombia qua duiken.

25/2
Yeah vandaag was het weer tijd om te duiken. En wat had ik daar een zin in want mijn laatste duik was al weer een paar weken geleden. Voor vandaag stonden er 2 duiken op de planning. En het mooie was dat ik de divemaster helemaal voor mij alleen had. Ideaal want dan kun je gewoon zelf je duik bepalen.

Het waren weer 2 leuke duiken en ik heb weer een hoop nieuwe vissen gezien. De onderwaterwereld is hier wel iets minder mooi maar het was weer een hele ervaring opzich. We zwommen door grote planten, langs en onder grote rotsen door, het leek wel een survival parcours.
Alleen het water was maar 23 graden. En na 35 minuten ga je dat toch echt  wel merken. Brrrrr wat had ik het koud. Vooral met de 2de duik. Toen hebben we ook maar een wedstrijdje gedaan wie het snelst aan de overkant was, even warm zwemmen.

In de avond ben ik met de divemaster naar het strand gegaan en daar hebben we onder het genot van een aantal biertjes de sunset bekeken. Handig zo’n gids en daarnaast is het ook mega handig iemand bij je te hebben die Spaans kan. 
Daarna zijn we ook maar een hapje gaan eten. Ik heb toen de menukaart van onder tot boven moeten voorgelezen om zo aan mijn Spaans te kunnen werken. Af en toe schoot hij natuurlijk wel even in de lach. Maar goed het begint ergens op te lijken. 

26/2
Vandaag ben ik met de divemaster van gisteren een dagje naar het strand geweest. Ik profiteer er altijd maar van als zulke mensen op mijn pad komen. Die kennen de plaats, de mensen en ze hebben alles in een handomdraai geregeld. Dus hij nam mij mee naar een heel mooi en rustig strand waar ik zelf anders nooit was gekomen. Ook had hij de snorkel spullen van de duikschool meegenomen, ideaal... 

Inmiddels ben ik al kind aan huis bij deze duikschool. Ik ken al het personeel en zij kennen mij. Ik kom er elke dag langs en dan word er altijd wel even gepraat of ik doe er even snel een bakkie.

In de avond zijn Camilla, Ahud en ik naar het hostel ‘Benjamin’ gegaan. De locatie voor het feestje van morgen. Dit feestje word georganiseerd door de jongens van de duikschool. En Camilla en Ahud die heb ik leren kennen in het hostel want die liggen op dezelfde kamer als mij.

Over het hostel gesproken, haha wat een hostel. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. Ik wist dat het een party hostel was maar zoals deze had ik ze nog niet eerder gezien.
Ik deelde de kamer met 15 personen en het was elke dag feest in onze kamer. Rustig slapen was hier niet mogelijk. Soms kwamen ze om 04.00 de kamer binnen gelopen met muziek en dan ging het feestje gewoon weer verder. Mensen stonden weer op, trokken snel wat kleren aan, hielden de flessen drank onder het bed vandaan en die deden weer vrolijk mee.

Oh ja....... terug naar het Benjamin hostel, want daar was ik tenslotte over aan het vertellen. De jongens van de duikschool hadden ons gevraagd of we konden helpen met de voorbereidingen en het versieren voor het feestje van morgen. Hoezo ingeburgerd. 

En wat een gaaf hostel was dat. Het leek wel een kasteel, met een mega groot zwembad in het midden, een dakterras met hangmatten. En het mooie was dat er konijnen los liepen in het hostel. Nou dat had ik nooit gezien. En daarnaast vloog er ook nog een papegaai rond en als kerst op de taart hadden ze ook nog een aap. Wat een beestenboel, helemaal mijn ding.

28/2
Yeah...... eindelijk is het zover. Vanavond is het kostuum feestje. Een feestje waar iedereen eigenlijk al de hele week naar uit keek. Zowel de mensen van de duikschool als de mensen van mijn hostel gingen hierna toe. En verder was het feestje natuurlijk voor iedereen toegankelijk. 

En deze middag heb ik weer aardig wat mensen op het strand ontmoet en die heb ik natuurlijk ook allemaal even uitgenodigd.
Het was een Israëls feestje en ik weet eigenlijk niet meer precies want nu de reden van het verkleden was. Maar leuk was het in ieder geval wel, daar gaat het tenslotte om. Dus gisteren zijn Camilla en ik even snel naar Santa Marta gegaan om een outfit te score. Camilla was een ananas en ik een unicorn.

En het was natuurlijk weer een top feestje. Maar dat kwam ook mede doordat ik al zoveel mensen kende. Als ik een rondje ging lopen dan was het net of ik door de feesttent (kermis) in Gendt liep. Dan sta ik ook met iedereen te kletsen en dat was nu niet veel anders. Het voelde een beetje als een thuiswedstrijd.

1/3
Yes, vandaag gaat het Tayrona park weer open. Dit is een nationaal park en dat gaat elk jaar een maand dicht zodat de natuur zich kan herstellen. Maar vandaag gaat het weer open dus dat betekend dat we daar eindelijk weer mogen gaan duiken. 

Ik had deze duiken in eerste instantie voor de ochtend gepland maar achteraf leek mij dat toch niet zo’n goed idee gezien het feestje. Dus ik heb ze naar de middag kunnen verplaatsen. En dat had ik natuurlijk weer helemaal goed ingeschat want na 4 uurtjes slapen ging daar de wekker weer. 

Ik heb wederom 2 duiken gemaakt en de duiken waren fantastisch. Veel beter dan die andere 2. Het was gewoon veel mooier. Al was het water nog steeds koud en het zicht maar slechts een paar meter. 

En ik heb echt een mega grote morene gezien. In eerste instantie zag ik hem helemaal niet en toen ik hem eenmaal zag schrok ik me kapot. Ik was er haast tegenaan gezwommen. Jezus wat een ding. Dat was trouwens wel een leuke selfie geweest, van Swaaij met een grote groene morene om de nek hahah
Hij was wel 4 meter lang. En een kop dat dat beest had, niet normaal. Super gaaf.

2/3
Vandaag ben ik wederom met Camilla naar het strand gegaan. Ook gingen er 3 jongens van het hostel mee, afkomstig uit Argentinië. En ook deze spraken natuurlijk weer amper Engels. En dat terwijl ze van mijn leeftijd waren. Ik blijf mij daarover verbazen, hoe kunnen die gasten nou geen Engels kunnen. Het communiceren is dan zo lastig. Ik voel me dan weer net 16. Het is dan net alsof ik niet met deze jongens durft te praten. 

Maar gelukkig hebben we Google translate. Dat is mijn echt trouwe vriend deze vakantie. Ik zoek dan de vertaling op en deze probeer ik dan op te lezen. Hoe lastig het ook is, het is wel de beste manier om Spaans te leren. En het zorgt soms voor hilarische momenten als de vertaling weer eens niet klopt.  

In de avond hadden we een feestje in het hostel. Niet dat dat heel speciaal is want het is hier elke avond raak. Maar daar stoor ik mij niet aan. Als je dat niet wil dan moet je een privékamer boeken. 

2/3
PANIEK PANIEK PANIEK PANIEK..... Vandaag ben ik precies 2 maanden aan het reizen. Dus de paniek sloeg toe. Ik dacht: 'fuck ik heb nog maar 6 maanden''.
Nu is het niet zo dat de tijd te snel gaat want mijn dagen zijn lang en Curacao voelt als de vakantie van vorig jaar. Maar het was gewoon meer het idee dat ik nog maar 6 maanden had. Ja, jullie zullen wel denken: ‘ doe normaal Judith’, maar ik schrok er echt even van.
En het eerste wat ik ook dacht was:’ shit had ik toch ontslag moeten nemen?!?!. Maar nee. Ik heb het perfect voor elkaar nu. Ik heb een baan en ik kan reizen. 

Maar het idee dat ik naar huis moet....pffffff. Niet dat ik thuis niet gelukkig ben of mijn familie en vrienden niet mis maar ik ben zo op mijn plek hier. Dit is gewoon het paradijs.

In het begin moest ik echt wel even wennen hoor. Ik dacht heb ik hier eigenlijk wel goed aangedaan, 8 maanden weg. Ik laat toch wat dingen achter en word het wel net zo goed en leuk als mijn eerste trip?!?!?
Ik heb vanaf seconden 1 genoten hoor dus begrijp me niet verkeerd. Maar soms dacht ik hier wel aan. En nu is dat totaal veranderd en wil ik niet meer naar huis. 
Ik geniet elke dag en ik ben dankbaar voor elke dag en elke ervaring. Ik doe nu precies wat ik wil doen en ik ben echt intens gelukkig. 

Maar goed, ik heb idd nog 6 maanden dus ik kan altijd nog later in de stress schieten. En misschien sta ik er over een paar maanden wel anders in en wil ik graag naar huis. En stel dat dat niet zo is dan kan ik misschien later altijd nog een keertje een derde reis maken ;)

3/3
Vandaag ben ik met Camilia doorgereisd naar een hostel net iets buiten het Tayrona park. Omdat we goedkoop wilde reizen zijn we met de lokale bus gegaan. En dat was weer een hele beleving. De bus vertrok namelijk pas toen die vol was. Dus we zaten al even in de bus, op een stoeltje gemaakt voor kinderen, vol in de zon,  zonder airco maar met goede muziek. Ik heb mijn eigen weer rot gelachen tijdens de rit. Onderweg stappen er links en recht mensen in die dan een stukje meerijden omdat ze wat willen verkopen. Maar zo stappen er ook mensen in die een optreden geven in de bus. Geniaal. Ik heb denk ik zo’n uur in de bus gezeten en ik heb een uur lang zitten glimlachen. 

Daarna kwamen we aan in ons hostel. Een super mooi hostel midden in de natuur. Wauw wat een paradijs. Het hostel straalde echt rust uit. Haha heel iets anders dus dan het party hostel in Taganga. Dus dat was even schakelen.
En hier heb ik mijn eerste vogelspin gezien, of iets wat erop leek. Hij was in ieder geval groot en harig.
En ja we hebben het nog steeds over de vogelspin. Het is toch erg dat ik hier tijdens het schrijven over na moet denken, haha.
Ja sommige collega’s van mij die rekenen mij hier gewoon gelijk op af. Sorry jongens maar eerlijkheid duurt het langst, haha. 

4/3
Vandaag zijn we vroeg opgestaan om naar het Tayrona park te gaan. En omdat we er ook een nachtje wilde slapen moesten we er vroeg zijn. Je kunt namelijk op verschillende campings slapen maar het is niet mogelijk om dit van tevoren te reserveren. Vol is vol. We waren rond 21.30 op de eerste camping en deze was gewoon al vol. Gelukkig was er een andere camping in de buurt en daar konden we nog terecht. Op de campings hier kun je een tent of een hangmat reserveren. Ik slaap over het algemeen beter in een tent dan in een hangmat. Maar ik vond een hangmat toch toepasselijker en ik vind het meer bij dit avontuur passen. Dus ik heb toch maar gekozen voor een hangmat. 

Het Tayrona park is wel echt iets wat je gezien moet hebben als je in Colombia bent. In dit park komen namelijk de natuur/jungle en het strand samen en dat zorgt voor een heel mooi plaatje. Dus we hebben lekker rondgelopen door de jungle, de stranden bezocht en daarna heerlijk op het strand gelegen. 

De jongens uit Argentinië welke we hadden ontmoet in het vorige hostel waren ook in het park. Deze hadden hier al een nachtje geslapen dus die wisten de beste plekjes voor de foto’s al te vinden. Ik ben toen met 1 van hen meegelopen en toen zijn we via de rotsen omhoog geklommen. Vanaf daar hadden we echt een super mooi uitzicht.
Gelukkig hebben we daar mooie foto’s kunnen maken want 30 minuten later had ik een bult op mijn voorhoofd. Ja dat is mij ook weer een verhaal hoor, haha.
Zoals ik vertelde was ik dus foto's wezen maken met die gast. En met de klim naar beneden was ik zo gefocust op elke stap die ik zette dat ik niet meer vooruit keek. Dus ik ben echt vol met mijn hoofd tegen een houten bord aangelopen. Het deed gelukkig geen zeer maar wat was het weer gênant.
Maar goed dit soort acties passen wel echt bij mij en daarnaast hebben we ons ook rot gelachen. 

Die nacht heb ik weer in een hangmat geslapen maar nu had ik de nodige ervaring dus ik heb heerlijk geslapen. Al was het wel wat koud. Maar het was heerlijk om in de buitenlucht te slapen. Je hoorde de golven op de achtergrond en de dieren in de jungle. 

5/3
In de ochtend heb ik nog even wat stranden bezocht en daarna was het tijd om weer te vertrekken.
Bijna bij de uitgang van het park bedacht ik me ineens dat ik mijn slaapzak was vergeten. Fuck.!!!!! Die hing nog aan de waslijn. En ja teruglopen zag ik niet echt zitten. Ten eerste was het een uur lopen en een hele klim en daarnaast moest ik een bus halen. Ik baalde er goed van. 

Maar voordat ik de bus instapte zag ik 2 bekende gezichten. Hey, die ken ik, die werken in het Taganga hostel. Komt dit even goed uit. Dus ik heb hen de situatie uitgelegd, het zakje van mijn slaapzak aan hun meegegeven voor de kleur en hen gevraagd of ze mijn slaapzak mee terug konden nemen.
Nu alleen nog duimen dat ze de camping en de slaapzak kunnen vinden.

Daarna hebben Camilla en ik de bus gepakt naar Santa Marta.

7/3
Let’s go to paradise..... Vandaag vliegen Camilla en ik vanaf Santa Marta door naar het eiland San Andres. Volgens de verhalen en de foto’s moet het hier prachtig zijn. En vooral het duiken moet hier fantastisch zijn. Maar voordat we gaan pak ik nog even snel de bus naar Taganga. Want ja ja.... ze hebben mijn slaapzak gevonden dus die ga ik even snel ophalen. Wat een geluk weer...!!!

Aangekomen op het vliegveld ging het avontuur bijna niet door. Want bij het inchecken vroegen ze om een 'terug' ticket.
Uhhh.... ja die hadden we niet. Dit omdat we nog niet wisten hoe lang we wilden blijven. Maar zonder dit ticket mochten we niet eens aan boord. Gelukkig waren we ruim van tevoren op het vliegveld en hadden we dus alle tijd (nadat we bij waren gekomen van het lachen) om een ticket te boeken.
En gelukkig hadden we goede WiFi. Dus we zaten echt voor de incheckbalie op de grond met al onze spullen te zoeken op onze telefoon naar een goedkoop ticket.
En na alle sites te hebben geraadpleegd hadden we binnen 30 minuten een ticket gevonden. Zo zie je maar weer dat alles altijd wel weer goed komt ;)

Eigenlijk moet het een keertje goed mis gaan want ik merk dat ik laks word in de dingen. Ik maak mij nergens meer druk om en ik denk bij elk ding: 'oh dat komt vanzelf goed'.

Laat in de avond kwamen we pas aan op het eiland. Voor de eerste nacht hadden we samen een privé kamer geboekt. HEERLIJK..... Een groot bed, een koelkastje, een tv en geen zooi van mede backpackers. 

Nadat we onze tassen hadden gedropt zijn we eerst naar de supermarkt gelopen en hebben we wat te eten gehaald en natuurlijk wat biertjes. 
Daarna kwam Camilla met het goede idee om een bucketlist te maken voor de tijd dat we samen zouden reizen. Oh oh oh wat hebben we gelachen. En de ideeën werden steeds slechter en gekker.. haha. Maar uiteindelijk hebben we mooie bucketlist samengesteld en met elk ding kon je dan punten verdienen. 

En wat er nu precies op die bucketlist stond... sorry dat weet ik niet meer ;).... 

8/3
Vandaag was het weer tijd om uit te checken want voor de komende 2 nachten hadden we een hostel geboekt. In het hostel leerde we al snel een groep van 5 Turken kennen die nu woonachtig waren in  Duitsland. En die verbleven daar ook voor 2 nachten.

In de middag zijn Camilla en ik lekker naar het strand geweest. En het strand was super. Mooie witte stranden, palmbomen en het water was super clear. Yes we are in Paradise baby... whoop whoop...
Daarna hebben we een cocktailtje gehaald op het strand en die sloeg in als een boom. Jezus..... volgens mij was die de cola vergeten. 

Terug in het hostel hadden we geluk. De Turkse mannen hadden gekookt maar die hadden natuurlijk weer veels te veel gemaakt. Dus de deal was; wij kregen het eten en het drinken maar dan ook de afwas. Haha... helemaal goed, dat doen we. Camilla en ik hadden namelijk nog steeds last van de cocktail dus we waren veels te lazzy om zelf te koken.
En de mannen hadden lekker gekookt. Pasta met zalm.. altijd goed.

In de avond zijn we naar de bar van het hostel gegaan. Want ja ja... het was karaoke avond. #helemaalleuk...! Helemaal mijn ding. En ja...ik weet dat ik niet kan zingen. Maar als je niet blijft proberen dan word het natuurlijk nooit wat.

Na de nodige nummers was het tijd om de keel te smeren. Dus we zijn met de Turkse mannen op stap gegaan voor een drankje.

9/3
Brak modus on. Vandaag zijn we dus maar weer lekker naar het strand gegaan en daarna hebben we even lekker gewinkeld. 

Omstreeks 19.00 waren we terug in het hostel. In het hostel kwamen we gelijk onze Turkse vrienden weer tegen. Dus ik voor de gein; ‘is mijn avondeten toevallig al klaar.?’. Haha, jazeker zeiden ze. Nou dat was weer ideaal. 2 dagen lekker gegeten en niks uitgegeven (we blijven toch backpackers). Alleen 2 dagen af gewassen.

10/3
YEAH..!!! Vandaag hebben we weer gedoken. En het was een van mijn gaafste duiken ooit.
Waarom.? Het water was zoooo fucking helder. De visibility was zo goed. Je kon wel 40 meter ver kijken. Het water was zo blauw en helder en het zand op de bodem was zo wit. Het was echt een sprookje.
Ohhh ik ben er helemaal vol van. Ik ben echt zo blij dat ik 2 jaar geleden de stap heb gezet om te gaan duiken. Je krijgt er zoveel moois voor terug.

Heel veel vissen en koraal heb ik eigenlijk niet gezien. Ja bij de 2de duik werd je belaagd door de vissen, zie de foto’s. Oh en we hebben ook nog een stingray gezien. Dat was ook super gaaf. Van dit formaat had ik ze nog niet eerder gezien. Machtig mooi om te zien hoe die beesten zich voortbewegen in het water.

Ook hebben Camilla en ik nog een hardloopwedstrijdje onderwater gedaan. Lekker met de blote voetjes in dat mooie witte zand. Haha... ik heb deze duiken sowieso veel op de bodem gezeten en gelegen. Normaal raak ik de bodem niet eens aan maar nu kon ik er geen genoeg van krijgen. Dat witte zand met dat mooie blauwe water, perfecte combi.... amazing..!!!

In de avond waren Camilla en ik in de party mood. We keken eigenlijk al sinds gisteren uit naar deze dag omdat we gewoon zin hadden om weer even op stap te gaan. Dus hop... Onder de douche, mooie kleertjes aan, make-up erop en snel naar het hostel voor een drankje. 
Maar als snel werden onze plannen verwoest. Want het bleek morgen de dag van de verkiezingen te zijn. Dus dat betekende dat alles was gesloten en dat er geen alcohol verkocht mocht worden. Nu deden ze dit in het hostel wel maar in de supermarkten hing er gewoon een groot hangslot aan de deuren.En de gehele stad hield zich ook netjes aan deze afspraken. Niet te geloven toch. Nou daar zaten we dan, helemaal opgetut voor niks.

Wel zijn we rond 01.00 nog met een groep van het hostel, zo’n 30 man naar het strand gegaan maar daar werden onze plannen weer door de politie verstoord.
Tja dan zat er nog maar 1 ding op.....welterusten.

12/3
Vandaag hebben Camilla en ik een golfkarretje gehuurd en daarmee zijn we het hele eiland rond gereden. Helemaal, helemaal.... het eiland is maar 32 kilometer. Dus we hadden weer een lekker relaxt dagje. Een beetje rondscheuren en wat mooie stranden bezoeken. Lekker met de bikini in de wagen, in het zonnetje, muziekje aan en gaan.

13/3
Vandaag heb ik weer 2 duiken gemaakt. En ik weet echt niet wat het is deze vakantie maar ik heb iets met divemasters. Want ook nu had ik weer een super leuke en enthousiaste divemaster. En het was vanaf seconden 1 gelijk ouwehoeren en ook onderwater had ik continu de slappe lach. 

En het leuke was dat hij al vrij snel vroeg of ik wel eens lionfish had gegeten. Dus ik zei; ‘ nee dat heb ik nog nooit gegeten’. Waarop hij weer vroeg:’ wil je het proberen vanavond?’.  Uh, ja waarom niet.
Oké zei die: 'dan nemen we de spulletjes mee en dan gaan we er zo 2 vangen'. Haha oké, geniaal weer dit.
Win win situatie..... Zo zie ik weer wat van het locale leven hier en ik heb weer een gratis etentje ;). Ja we kunnen eromheen draaien maar ik ben en blijf toch een backpacker.

Dus bij de eerste duik nam die al gelijk zijn spulletjes mee en heeft die er 2 gevangen. Geniaal, ik kon gewoon mijn eigen eten uitzoeken op 30 meter diepte. Nou, beter wordt het toch niet. Van Swaaij heeft het weer voor elkaar hoor, haha. Ik houd van dit soort dingen. 

Dus die avond hebben we om 21.00 uur afgesproken. Ik durfde het namelijk wel aan. Je moet toch altijd oppassen. Je bent in een ander land en je bent alleen met een local. En waar neemt die mij mee naartoe..?!?!. Maar hij werkte bij de diveshop dus ik dacht dat zit wel goed.
Dus om 21.00 uur kwam die mij ophalen met de scooter. En hij had het eten bij zich zodat we op het strand konden eten. Nou dat was helemaal super. Eten op het strand is sowieso al beter en ik kende dat strand want het was op loopafstand van mijn hostel. Helemaal top dus. We hebben eerst een rondje met de scooter gemaakt, wat biertjes gehaald en daarna hebben we heerlijk gegeten op het strand. En de lionfish was echt fantastisch. Ik denk dat dit het beste gerecht was wat ik tot nu toe heb gegeten in Colombia. 
Ja, ik heb weer een leuke avond gehad. Leuk dat dit soort dingen op mijn pad komen tijdens het reizen. Dit maakt het reizen zo uniek.

14/3
Het is tijd om afscheid te nemen van het mooie San Adres want vandaag vliegen we door naar Medellin. Weer naar Medellin.? Jup, want vanaf hier ga ik door naar San Carlos dus ik moet terug naar Medellin.
En in Medellin kwam ik weer zoveel bekende tegen. Ik kom bekende tegen op straat, in de metro, in de kroeg. Maar ja dat krijg je ook als je al bijna 6 weken in Colombia bent. Maar het blijft toch altijd vreemd als mensen ineens je naam roepen op straat. 

In de avond ben ik op stap gegaan met Camilla en de Argentijn welke ik eerder had ontmoet in Taganga. En later kwamen we heel onverwachts onze Turkse vrienden uit San Adres tegen. Super gezellig. Dus dat werd natuurlijk weer een latertje (en de volgende dag een katertje). 

15/3
Zo ik ben weer een ervaring rijker. Vandaag hebben ze geprobeerd mijn telefoon te jatten. Maar wat een sukkel.
Ik stond op straat voor een ingang van een hostel. Op een gegeven moment kwam er een kerel naast mij staan welke sigaretten, kauwgom en dat soort dingen verkocht. Deze spullen zitten in een kleine bak welke ze in hun handen dragen. Een soort van dienblad zeg maar. Dus die kerel kwam naast mij staan en drukte dat dienblad tegen mijn heup aan. En ik dacht waarom want er was namelijk plaats genoeg. Dus ik dacht; Oké die gast moet iets van mij dus wees alert. En toen voelde ik mijn tasje bewegen. Dus ik keek naar mijn tasje en ik zag dat het drukknoopje open was. En ik zag zijn hand daar. Dus ik pakte zijn hand en duwde deze weg. 

Ik was echt in staat om die hele bak uit zijn handen te slaan maar ik dacht doe dat nu niet Judith want je bent wel in Colombia. Misschien hebben ze een mes of een gun, je weet het niet. Dus ik ben weggelopen, heb hem en mezelf 30 seconden gegeven, daarna ben ik teruggelopen en heb ik hem helemaal verrot gescholden in het Engels. Niet dat die het verstond maar de boodschap was duidelijk. Dat zag ik wel aan zijn houding. Pannenkoek.

17/3
Vandaag heb ik de gratis walking tour Comuna 13 gedaan. Wauw wauw wauw.... The best walking tour so far. 

Comuna 13 was vroeger 1 van de gevaarlijkste wijken van Colombia. Dit was een van de wijken welke Pablo Escobar volledig in zijn macht had. Hij betaalde bijvoorbeeld de kinderen in deze wijk voor elke agent die zij om zeep hielpen. Ook zijn er heel veel mensen vermoord in deze wijk en hebben er gigantisch veel aanslagen plaatsgevonden. Maar gelukkig is dat nu allemaal verleden tijd en kun je deze wijk dus gewoon bezoeken zonder gevaren. 

En ik vond het prachtig. Ik zelf vond dit de mooiste wijk van Colombia. Ik heb het gevoel dat ik hier het echte, echte Colombia heb gezien.  
De huizen zijn zo klein, ze staan allemaal op en naast elkaar gebouwd, de daken bestaan uit een paar golfplaten, er is veel armoede en overal is graffiti. Graffiti...??kunstwerken is misschien een beter woord want dat is wel wat het is.
En is er heel veel leven op straat. De mensen zitten buiten, veel jongeren doen aan streetdance, overal gebeurd eigenlijk wel wat. En het uitzicht is prachtig hier. Ik ben blij dat ik deze tour nog heb kunnen doen.

Daarnaast hadden we ook een hele leuke groep wat het natuurlijk ook leuk maakt. Zo zijn we aan het einde van deze tour met ze alle gaan lunchen. Daarna zijn we met een clubje van 6 nog naar de kabelbaan geweest en hebben we nog een aantal dingen bekeken in verschillende wijken. 

Tijdens deze tour leerde ik ook weer 2 leuke Nederlandse meiden kennen, Lianne en Susan. Ze kwamen toevallig ook allebei uit de omgeving van Nijmegen. En een goede vriendin van Susan (genaamd Marlies)was toevallig een oud klasgenootje van mij waarmee ik veel heb opgetrokken tijdens de studie. Soms is het wereldje zo klein. Dus we hebben Marlies natuurlijk even een selfie gestuurd.
Daarna ben ik een hapje gaan eten met Sus en Lianne en in de avond zijn we met het hele clubje van vanmiddag op stap gegaan.

18/3
Na een paar uurtjes te hebben geslapen heb ik de bus naar San Carlos gepakt. Mijn plan was om hier een week te verblijven. Ik ging hier namelijk naar de Spanish adventure school. Maar uiteindelijk ben ik hier 2 weken gebleven. 

San Carlos
Wauw wauw wauw.... wat heb ik hier genoten. San Carlos is echt 1 van mijn favoriete plekken. 

Ik kwam in de avond aan dus ik zag niks van de omgeving. Oh dat is trouwens even leuk om te vertellen. Ik dacht de Spaanse school ergens in de middle of nowhere lag. Ik dacht dat het een kamp was midden in de jungle. Geen idee waar dit beeld vandaan kwam. Misschien omdat het een ‘Spanish adventure’ school was. Dus voor het eerst tijdens deze reis heb ik water ingeslagen, fruit, rum, dingetjes voor het ontbijt en wat dingetjes voor onder de douche gekocht.

Ik was al zo vaak onvoorbereid op pad gegaan dat ik deze keer dacht; ‘Juud dat gaan we nu even anders doen’. En mijn 2 tassen waren echt mega zwaar... niet normaal. Ja, alleen die 4 flessen water waren al zwaar. Haha en de chauffeur die liep ook voor de grap te kreunen en te steunen toen die mijn tas uit de auto hield.  Grande grande, riep die maar.
Haha ja dat klopt meneer, maar ik heb het nodig want ik ga naar de jungle. Nou niet dus. Nou ja wel een beetje maar het stikte er van de winkels.
Haha... ik haal ook een keertje wat hoor. Mijn hele rug naar de t*fus voor niks. Haha... echt weer een actie voor van Swaaij. 

Aangekomen in het hostel, eerder een (studentenhuis te noemen), dacht ik; ‘ waar the fuck ben ik terechtgekomen’. Ik werd ontvangen door iemand waarvan ik niet eens wist hoe of wie die was. Deze kerel bracht mij naar mijn kamer en daarna was hij weg. En ik zou een meeting hebben vanavond. Maar waar dan en hoe laat dan, HOE DAN jongens... Het was echt een zooitje ongeregeld. Maar alle mensen die daar verbleven waren allemaal enthousiast over de school en de leraren. Dus ik dacht nou het zal allemaal wel loslopen dan. 

Al snel arriveerde nog een ander meisje en die vond het ook allemaal maar een zooitje ongeregeld. Dus we zijn eerst maar een cocktail gaan drinken samen. Even ontspannen.

Ik had voor 1 week geboekt maar uiteindelijk ben ik 2 weken gebleven. Want ondanks het soms een zooitje ongeregeld was, had het wel wat. Het voelde echt als een studentenhuis. Over lag wel rotzooi, samen koken en eten, in de avond lekker met ze alle naar de gym of een filmpje kijken. En ik had ook enorm geluk met mijn groep. We waren met 24 man en het was een fantastische groep.

En de Spaanse lessen waren ook super leuk en leerzaam. Als jullie nu denken dat ik vloeiend Spaans spreek dan moet ik jullie teleurstellen, Haha... We hebben natuurlijk veel grammatica gedaan. Maar ik heb er zeker veel geleerd. En wat ik ook weer even fijn vond was de regelmaat en de routine. 

Ik had les van 08.00 tot 10.00
10.00 - 12.30 huiswerk maken
13.00 eten
15.00 - 17.30 een adventure 
18.00 - 19.30 sporten
21.00 eten
22.00 - 23.00 naar bed

HEERLIJK, even rust en regelmaat. In de weekenden ging het dan wel weer gelijk mis maar doordeweeks was ik voorbeeldig student. 
En de natuur in San Carlos is amazing. Wauw wauw wauw. Ik heb heel wat watervallen gezien maar zoals hier.... wat een wonder. De weg er naartoe was alleen al hilarisch en mooi. Midden door de jungle (ja ja daar was de jungle dan eindelijk) en door de modder naar de top van de waterval. 

En eenmaal boven aangekomen, een uitzicht.!!! Niet normaal.  
En het mooie was dat we maar met een groep van 12 man waren. Normaal als je een waterval gaat bezoeken dan stikt het ervan de toeristen. Maar dat was hier niet het geval en dat maakte het plaatje echt perfect en compleet. Ik had hier nog langer kunnen en willen blijven. Maar gevoelsmatig moest ik door. Door naar een ander land.

Oooh en dan mijn lieve Dobby. De huishond. Deze woonde hier nu pas 2 maanden. Daarvoor was het een straathond. Maar wat een schatje. Overal waar ik was, was Dobby ook. In de supermarkt, in de gym, in het restaurant, bij de lessen salsa dansen. Hij ging overal mee naartoe en het mooie is ook dat die overal mee naar binnen mocht. 

En toen ik vandaag om 06.00 uur de bus pakte liep die met mij mee. En hij bleef net zolang bij de bus zitten totdat deze vertrok. Hij rende zelfs nog een stukje achter de bus aan. Pfffff toen brak ik even. Ik heb iets met deze hond... ik ga hem echt missen. Ik heb onderhand 24/7 met Dobby doorgebracht. Zelfs met de adventures ging die mee.... En we hadden zelfs dezelfde kleur nagels. Check de foto’s.

Ja San Carlos was een fantastisch avontuur.

30/3
Vandaag heb ik dus om 06.00 de bus gepakt in San Carlos om terug te gaan naar Medellin om vanaf daar weer door te vliegen naar Cartagena.
Ja, ook in Cartagena ben ik idd al geweest. Ik blijf hier ook maar 1 nachtje omdat ik vanaf hier de boot pak naar Panama.

Maar wat een avontuur was het weer om op het vliegveld in Medellin te komen. Ik kwam aan op het busstation en vanaf daar wilde ik eigenlijk een taxi pakken. Maar de taxichauffeur vroeg maar liefst 75.000 (zo’n 25 euro), ja die is gek he. Want volgens mijn app was het maar 8 kilometer. Dus ik zei tegen de beste man, vriendelijk bedankt maar je bent veels te duur. 

En daar was die het niet helemaal mee eens want het was aan de andere kant van de stad. Want wat bleek nu (achteraf), er bleken meerdere vliegvelden te zijn.! Wist ik dat. Lekker bezig van Swaaij. En ik wist natuurlijk weer niet welk vliegveld ik moest hebben. En het opzoeken kon ik ook niet want de WiFi deed het niet. Maar het mooiste is dat het mij ook geen zak meer interesseert. Ik weet dat het uiteindelijk toch wel goed komt.
Dus ik Google Translate erbij gepakt met de vraag ‘Ik vlieg van Medellin naar Cartagena met de maatschappij Latam, waar moet ik heen?’. 

Ik heb het aan 3 mensen gevraagd want de mensen hier zeggen soms maar wat. Dan weten ze het niet en dan roepen ze maar wat omdat ze je gewoon graag willen helpen. Maar toevallig kreeg ik deze 3 keer hetzelfde antwoord. Mooi dan weet ik nu in ieder geval waar ik naartoe moet, nu alleen nog HOE.?!

Uiteindelijk vond ik een bus welke naar het vliegveld ging. En deze bus koste maar 6500. Dat klinkt toch een stuk beter. Dus ik ben in de bus gesprongen en zo’n 14 kilometer voor het vliegveld moest ik eruit. Haha wat is dit nu weer. 

Wat bleek nu; het was Pasen. En Pasen wordt hier enorm groot gevierd. Hele optochten met beelden van Jezus komen hier dan door de straten. Het is misschien respectloos om te zeggen dat je het kunt vergelijken met een carnavalsoptocht maar dan weet je wel waar je aan moet denken qua grootte. Dus de bus kon niet verder en ik moest verderop in de straat een andere bus pakken. Althans, ik dacht zoiets te begrijpen. En uiteindelijk bleek het ook zo te zijn. Maar dat betekende dus dat ik dwars tegen de optocht in moest lopen met mijn backpack van 20 kilo en mijn ‘dag’ rugzak van 5 kilo. Honderden mensen, en ik liep daar als enige toerist tegen het verkeer in. Geniaal weer en iedereen lachte vriendelijk naar mij. Dat dan wel weer.

Naar 6 bussen te hebben aangesproken had ik eindelijk de juiste gevonden. Het was al met al een hele zoektocht en ik ben zo’n 2,5 uur onderweg geweest terwijl het met de taxi misschien maar 45 min was. Maar goed, we hebben wel 22 euro bespaard en een taxi was ook maar saai geweest. Nu heb ik weer van alles gezien en meegemaakt onderweg.  

De vlucht zelf was prima. Weer een mooi momentje om even wat op papier te zetten voor dit reisverslag. 
En het leuke was, voordat ik in het vliegtuig stapte kreeg ik een berichtje van Lianne dat zij en Susan ook onderweg waren naar Cartagena. Nou hoe leuk was dat. Ik had nog geen hostel geboekt dus ik besloot naar hetzelfde hostel als hun te gaan. 

Aangekomen op het vliegveld moest ik een taxi hebben. Dus ik een kaartje gekocht en net voordat ik de taxi wilde instappen vroeg een kerel of ik de taxi met hem wilde delen. Dit was een backpacker uit Londen. Perfect, kunnen we de kosten ook delen. Oké waar moet jij heen en waar moet ik heen. Ja, dat kan wel,
Yes instappen maar. Dus in de taxi heb ik hem wat tips gegeven want ik was natuurlijk al eerder in Cartagena geweest. Dus het was het een gezellige rit.

En daarnaast voelde het ook als thuiskomen. Ik vind Cartagena geweldig en daarnaast kwamen we langs plaatsen gereden waarvan ik fantastische herinneringen had. Ik zat echt met een glimlach in de taxi. Want toen we langs het strand en de zee reden zag ik Touraj en mij alweer fietsen in het donker terwijl we de ene naar de andere golf wegkopte.

In het hostel zag ik Sus en Lianne weer. Super gezellig. We zijn vrij snel de stad ingegaan om een hapje te eten. Grappig als je overal al de weg kent. In de avond zijn we met zijn 3 en met 2 gasten van het hostel wezen stappen. En dat werd zoals gewoonlijk weer een latertje. Maar kom op, het is mijn laatste avondje in Colombia, snik snik.

31/3
Vandaag ga ik Colombia dan echt verlaten. Vanavond ga ik namelijk met de zeilboot naar Panama. Deze tocht duurt 5 dagen en ik heb er ontzettend veel zin in.
Een ander land, nieuwe avonturen. Gevoelsmatig moest ik gewoon door. Dit terwijl ik Colombia echt een geweldig land vind. 

Dit besef kwam toen ik in de taxi zat onderweg naar de boot.! 9 weken Colombia. Ik heb het hier zo naar mijn zin gehad. Ik heb zulke leuke en gekke dingen beleefd, ik heb zulke fantastische mensen ontmoet. Ik voelde mij echt thuis in Colombia. Ik zou er ook echt kunnen wonen. En alle negatieve verhalen over Colombia zijn echt bullshit. Natuurlijk gebeuren er dingen. Ik heb een kerel ontmoet welke een paar keer in zijn rug is gestoken (zonder reden) ik heb mensen ontmoet welke beroofd zijn. Maar gebeurd dat niet overal.?!?! 

Ik heb mij geen seconden onveilig gevoeld. Het is een geweldig mooi land en de mensen zijn zo vriendelijk en behulpzaam. Colombia heeft mijn hart gestolen. 
Colombia, en iedereen die ik heb mogen ontmoeten in deze 9 weken, bedankt. Ik heb een onvergetelijke tijd gehad.

Foto’s

9 Reacties

  1. Marcel:
    25 maart 2018
    Top verhaal pop lees niet graag maar jou verhaal heerlijk geniet pas op dikke 😘
  2. Richard:
    25 maart 2018
    Mooi verhaal weer meis!! Enjoy maar dat doe je toch wel
  3. Liesbeth:
    25 maart 2018
    Wauw Judith, je vermaakt je prima zo te lezen. Idd heerlijk van genieten. Nog veel plezier in het mooie Combia.
  4. Rick:
    26 maart 2018
    Wat gaaf om dit te lezen. Het volgen van je dromen. Wauw, succes en ik hoop dat er nog heel wat dromen mogen volgen. En natuurlijk heel veel sterkte met je opa!
  5. Che:
    26 maart 2018
    Leest weer heerlijk weg juutjuh.
    Geweldig om vanaf de zijlijn een stukkie mee te krijgen van je avonturen. Pas goed op jezelf en enjoy! 😉
  6. Hans Lemmers:
    26 maart 2018
    Yoh reismeisje, als je het leest zie het als het ware voor je. Althans ik wel. Wat kun jij jou genieten omzetten in een leuk verhaal. Can't wait to read more of you.😚
    Veel sterkte met je opa.
  7. Chantal:
    26 maart 2018
    Super verhaal weer mop! Heerlijk om te lezen👌😗
  8. Monique:
    26 maart 2018
    Zussie wat heb je toch weer een geweldig verhaal geschreven
    De manier waarop jij schijf beleef je alles mee
    Pas goed op jezelf en geniet ervan
    We spreken je snel weer
    Veel liefs je zus en Sem 💗💗😘😘
  9. Annette:
    27 maart 2018
    Wat een geweldig verhaal weer meis! Dank voor het laten mee genieten. Veel plezier nog!