P A N A M A

7 mei 2018 - Latacunga, Ecuador

Na 9 weken nam ik dus afscheid van Colombia. Gevoelsmatig moest ik door. Raar voelde het wel, want wat voelde ik mij hier thuis.
Maar wat wordt het volgende land eigenlijk.??
Ga ik naar Peru, naar Panama of naar een heel ander land. Ik wist het niet, dus ik liet het afhangen van de tickets. Ik koos voor de goedkoopste tickets en dat waren de tickets naar Panama. Oké, dan gaan we naar Panama. Maar een paar dagen voor vertrek veranderde mijn plannen weer. In plaats van een goedkoop vliegticket werd het een dure 5 daagse zeiltocht.

1/4
We moesten om 20.00 uur bij de boot zijn. Eenmaal bij de boot aangekomen arriveerden er nog 3 andere personen. Er was plaats voor 10 personen en ik wist van tevoren dat er 2 koppels waren en dus 6 ‘solo' reizigers. Toen we aankwamen kregen we nog een uur de tijd om alcohol te kopen. De koelbox moest immers goed gevuld worden. Nadat we de supermarkt hadden leeggekocht waren we klaar voor vertrek. Iedereen was inmiddels gearriveerd. Altijd spannend, want je zit toch 5 dagen met elkaar op de boot. Maar wat een geluk had ik. Mijn groep was super. Al vanaf het eerste moment was het gezellig.

Die avond vertrokken we rond 22.00 uur. Voor op de boot hadden ze een soort van chill zithoek. Dit was een zithoek met zitzakken. We hebben daar met ze alle gezellig 2 uurtjes zitten kletsen onder het genot van een biertje. Een leuk en gezellig begin van deze trip. Zo leerde je iedereen ook een beetje kennen.
Daarna zijn we allemaal naar bed gegaan. Ik deelde mijn kamer met 2 andere meiden. We hadden 1 eenpersoonsbed en 1 tweepersoonsbed. Ik deelde het tweepersoonsbed. Op zich heb ik prima geslapen. Maar nu heb ik daar sowieso weinig moeite mee de laatste tijd. Door het vele reizen en de verschillende slaapplekken slaap ik tegenwoordig overal wel.

Toen ik de eerste ochtend wakker werd op de boot was het Drama. Zoals je ziet drama met de hoofdletter D. Dit omdat het ten eerste knoepes heet was in de cabine. Ten tweede, ik lag echt te schuiven / te rollen in mijn bed van links naar rechts. En ten derde; ik was kots en kots misselijk.
Ik wist dat ik hier last van ging krijgen want ik gebruik zelfs al pilletjes tegen zeeziekte bij het duiken. Dus ik wist mij geen raad om de cabine uit te komen en daarbij heb ik snel een pilletje ingenomen. Hierop ben ik direct naar de chill hoek voorop het dek gelopen. Dit was trouwens wel op eigen risico want volgens de crew kwam er geregeld een golf over de reling heen. En ja, dat was idd niet gelogen. Maar het zorgde wel voor een lekkere verkoeling. Na een aantal golven te hebben ontvangen schoof ik haast van de boot af. De golven waren best hoog en krachtig en het dek was glad door al het zeewater. Gelukkig zat er een hekje welke mij tegenhield. Maar het scheelde niet veel of ik had er echt in gelegen. Nu had ik alleen een grote blauwe plek.

Al snel dacht ik:‘ fuck, wat heb ik nu weer geboekt?!’. Heb ik deze ellende 5 dagen, ben ik nu 5 dagen misselijk voor dit geld?!?!.
Maar gelukkig voelde ik mij steeds beter en beter. Maar ik moest wel voor of achterop het dek blijven zitten. Want als ik mij ook maar 3 minuten in de cabine begaf dan was ik weer kots misselijk. Maar volgens de crew was dit alleen de eerste dag zo. Want de eerste dag was het alleen maar open zee en de andere dagen vaarde we van eiland naar eiland. En gelukkig was dat ook zo. Ik heb de rest van de dagen ook geen pilletjes meer hoeven te gebruiken.
Wel moet ik zeggen dat het varen op open zee een machtig mooi gevoel geeft. Ik lag lekker in de zon, in de chill hoek en zover als ik kon kijken zag ik water. En nergens was een andere boot te bekennen. Het geeft je een enorm gevoel van vrijheid, en van dat gevoel hou ik wel ;)
En wat ook super vet was. We hebben zo’n 5 keer deze dag dolfijnen gezien.! Super vet. Dit waren zo’n 12 dolfijnen en die zwommen telkens zo’n 15 minuten mee. Super dik..!!

Die avond heb ik ook redelijk geslapen. Als ik op mijn bed lag dan ging het wel. En ze hadden mij beloofd dat de ellende voorbij was zodra ik wakker zou worden. We zouden namelijk die ochtend al rond 06.00 uur bij het eerste eiland aankomen.
Omstreeks 06.30 uur werd ik wakker. En toen ik wakker werd had ik een flashback. Een Sinterklaas flashback.
Ja, jullie zullen nu wel denken, waar gaat dit verhaal nu weer heen.
Nou, kunnen jullie je nog herinneren dat je de schoen mocht zetten en dat je je de volgende dag geen raad wist om naar beneden te gaan om te kijken wat erin je schoentje zat? Nou dat gevoel had ik die ochtend ook. En al die dagen erna ook. Ik was elke keer zo benieuwd naar de eilanden want de verhalen waren allemaal zo positief en de foto's zo mooi.

Ik werd dus wakker, sprong mijn bed uit en ik liep naar het achterdek. Nou wat ik toen zag en voelde dat is niet te beschrijven.
WAUW WAUW WAUW.!!!!!
Zoals jullie weten heb ik al aardig wat landen bezocht en daarbij heb ik de nodige stranden en eilanden wel gezien. Maar zoals deze had ik ze nog nooit eerder gezien. Het zand was zo wit, het water was zo blauw en de palmbomen zo groen. Iedereen was er helemaal onderste boven van. Iedereen rende naar de cabine om de zwemkleding aan te trekken. En binnen een paar seconden lag dan ook iedereen in het water, behalve van Swaaij.
Ik zag namelijk dat iemand van de crew het motorbootje startte. Ik dacht; oké misschien gaat die wel een rondje maken en dan kan ik mooi mee’. En ja hoor zoals ik het voor ogen had zo verliep het ook. Hij ging idd een rondje maken en wie zat er voorop het bootje..... precies... ikke.....
We hebben een rondje om het eiland gemaakt en vanaf de boot kon je zo op de bodem en het koraal kijken. Super vet.! En vanaf hier kon ik natuurlijk ook super mooie foto’s maken van het eiland en van onze boot.

Deze ochtend zaten we om 08.00 al aan het bier, haha. Ja, dat biertje hoorde er gewoon bij, het maakte het plaatje helemaal af. De locatie was zo perfect, de zon scheen en het voelde als 2 uur in de middag.

We zijn de hele ochtend en middag bij dit eiland geweest dus ik heb deze dag veel gesnorkeld. En het mooie was dat wij de enige boot waren. We hadden dus het hele eiland voor ons alleen. Het was overigens een onbewoond eiland.
Aan het einde van de middag zijn we naar een ander eiland gevaren. Dit was ook een mooi eiland en op dit eiland woonde 1 familie. Toch bizar om te zien hoe die mensen leven. Ik zou er niet aan moeten denken, ja voor een week is het leuk. Je gaat je toch kapot vervelen. Binnen 30 minuten heb je namelijk het hele eiland gezien en er is echt niets maar dan ook niets te doen.
In de avond hadden we vanaf de boot een prachtige sunset.
En later op de avond hadden we een feestje op de boot. Super gezellig. We hadden een goede geluidsinstallatie en we hadden zelfs disco verlichting op de boot. Geniaal. Dus iedereen stond lekker in de zwemkleding te dansen. En als je het warm had van het dansen dan dook je gewoon even het water in om af te koelen.

2/4
Ook deze ochtend was ik weer vroeg wakker, zo rond 06.30 uur. Ik ben direct het bed uitgegaan, ik heb mijn bikini aangetrokken en ik liep zonder ook maar goedemorgen te zeggen naar de achterkant van de boot en ik dook zo het water in. Het is zoooooo bijzonder om op deze manier wakker te worden. Zodra ik boven kwam zwom ik terug naar de boot en nam ik eerst een kop koffie. Vervolgens pakte ik mijn snorkel set en dan ging ik zo'n uurtje snorkelen tot aan het ontbijt. Beter kun je de dag toch niet beginnen. En zo ging dat eigenlijk elke morgen.

Na het ontbijt zijn we doorgevaren naar een ander eiland. Dit was denk ik het mooiste eiland van de gehele trip. Hier had ik het echte bounty gevoel.
Ook hier heb ik weer super veel gesnorkeld. Ik denk dat ik deze dag zo'n 5 uur in het water heb gelegen. Het is een wonder dat ik nog niet ben veranderd in een zeemeermin.

Ray van de crew wist dat ik de onderwaterwereld prachtig vond dus in de avond nam hij mij mee naar het dek voor op de boot. Hij pakte de zaklamp erbij en scheen daarbij in het water. We hebben toen echt de ene naar de andere eagle ray gezien. Super vet. Dus elke keer als er eentje voorbij kwam gezwommen dan stak ik mijn selfiestick met Gopro weer in het water om er een filmpje van te kunnen maken. En naar vele pogingen had ik er eindelijk eentje op beeld. Zie de video
Een van de eilanden hier was ook bewoond. In de avond hadden wij hier een kampvuur. Super leuk ook. Muziekje erbij, biertje erbij en dat op een geweldige locatie.

3/4.
In de ochtend zijn we weer door gevaren naar een ander eiland. Dit was nog zo'n 3 uurtjes varen. Dus ik heb lekker 3 uur in de chill hoek in de zon gelegen. Wat hebben we het toch weer slecht.
Na 3 uurtjes kwamen we aan bij het eiland. Ook dit was weer een mooi eiland maar je kon merken dat het eiland al wat dichter bij de kust lag. Op dit eiland had je namelijk campingplaatsen voor de dagtripjes mensen. Het was nog steeds een mooi eiland hoor maar het is jammer als je het eiland niet voor jezelf hebt.

Vanaf de boot zag ik verderop een wrak liggen. Dit wrak was gestrand op het koraal dus het schip bevond zich boven het water zeg maar. Hoe vet is dat. Dus ik vroeg aan de dame van de crew; ‘kunnen wij niet met het motorbootje naar dat wrak toe zodat we daar kunnen gaan kijken en snorkelen?’.
Nee, dit was helaas geen optie want volgens haar was dit te gevaarlijk qua stroming er dergelijke. Jammer.... :(
Ik had wel zin in een beetje avontuur.

Dus later zijn we met een groep van 4 wezen snorkelen. Iedereen bleef netjes bij het koraal maar Ray en ik zochten het diepe op. Want ik wilde nu wel eens een haai zien. Nou, die haai heb ik nog steeds niet gezien maar wel weer een mooie eagel Ray. Wat trouwens wel super k*t was, het kapje van mijn GoPro sloot niet helemaal goed meer. Dus ik kon mijn GoPro niet meenemen. Daar baalde ik al van en bij het zien van de eagel Ray al helemaal. Maar het werd nog erger.......
Want uit het niets zei Ray; ‘zullen we naar het wrak gaan?’. WAT, echt....???? Ja, natuurlijk vamos. En gelukkig wilde de rest ook mee. Maar als jij mij 1 vinger geeft dan wil ik al snel een tweede en een derde. Dus eenmaal bij het wrak aangekomen vroeg ik aan Ray; ‘kunnen we ook in het wrak?’. Ja dat kan zei Ray. Whaaaa, gruwelijk. Dus wij allemaal dat schip op. Iedereen bleef netjes buiten maar ik heb echt het hele schip gezien. De slaapkamers, de keuken, de wc’s, alles. Dit soort dingen vind ik echt prachtig.! Overal lekker rondneuzen. Ik vond zelfs nog allemaal oude administratie en hier heb ik natuurlijk ook even doorheen gebladerd.
Daarna zijn we allemaal van de boot afgesprongen. Ook dat mocht nog. En het mooie was dat iedereen zich door de reling wurmde om zo te kunnen springen. Maar ik ging gewoon aan de reling hangen, dat leek mij veel makkelijker. Dus ik hing gestrekt aan de reling, maakte nog even een pull up en daarna liet ik los. WAAR WAS MIJN GOPRO NU.????? :(
Ook dat was weer zo’n machtig gevoel. Dat je daar aan de reling van een wrak hangt, midden op zee. Alleen het loslaten is dan wel even een dingetje. Het was zo’n 8 meter hoog en als je dan naar beneden kijkt dan denk je toch even van ‘Oké, dit is best hoog’. Maar grenzen zijn erom ze te verleggen dus gaan met die banaan.

Terug op de boot was natuurlijk iedereen jaloers op ons. Dit omdat ze eerder zeiden dat het gevaarlijk was. En nu waren wij er toch geweest. Ja dat puntje gevaarlijk snap ik nog steeds niet, want het was alles behalve gevaarlijk.

5/4
Al vroeg arriveerde we in de haven van Panama waarna we met ze alle met de bus naar Panama City zijn gegaan. Vanaf hier zijn we allemaal weer onze eigen kant op gegaan. Ik kon wel met andere mee naar een hostel maar ik wilde even mijn eigen gang gaan. Soms heb je dat. Ik heb die dag niet veel gedaan. Ik heb even een rondje door Panama City gelopen en voor de rest heb ik mij een beetje ingelezen in Panama. Ik ben natuurlijk weer zonder plan naar Panama gekomen dus ik moet nu toch wel even uitzoeken wat ik hier allemaal wil gaan doen.

En daarnaast was ik nog aan het nagenieten van de zeiltocht. Deze zeil trip behoort echt tot 1 van de hoogtepunten van deze reis. Wat heb ik genoten.!!! Het was een compleet nieuwe ervaring.

5/5
Oooohhhh neeeeee..... help....fuck....
GADVERDAMME... Bedbugs.
Toen ik in de ochtend wakker werd vroeg een kamergenoot aan mij of ik ook was gebeten dan wel gestoken. Ik had gelukkig nergens last van. Maar zij wel. Ze had wat bijt plekken in haar nek en gezicht en daardoor was het een en ander wat gezwollen. Haha, super lullig want vandaag zou ze na 4 maanden haar vriendje weer zien. Dus zij checkte het bed en ineens zag ik wat over de grond lopen. Het was een klein zwart beestje dus ik zette gelijk maatje 40 erop. En ja hoor, we zagen bloed. Het was dus een bedbug. Super ranzig maar ik had ze gelukkig nooit eerder gezien. Dus iedereen wakker en iedereen natuurlijk het bed checken. En we vonden er steeds meer. En ook op mijn bed zat een enorme dikke, gevuld met bloed. Maar ik was gelukkig niet gebeten. Nou het hele hostel natuurlijk en rep en roer.
Maar het werd goed opgepakt door het hostel. De kamer werd grondig gereinigd door een bedrijf en iedereen kon gratis de was laten doen.

Die middag ben ik met een Nederlands meisje op pad geweest welke ik gisteravond heb ontmoet in het hostel.
Aan het eind van de middag waren we weer terug in het hostel. Daar raakte ik weer aan de praat met mijn kamergenoten. Die had ik deze morgen natuurlijk allemaal in 1 klap leren kennen. Ik had vooral een klik met Daniel, een jongen uit Zwitserland. Hij gaf mij elke keer de schuld van de bedbugs omdat de grootste op mijn bed zat. Dus toen iemand aan mij vroeg; waar heb je die bedbugs dan opgelopen?’ viel die bijna van de stoel van het lachen. Vieze draak dat het is, Haha... Ik heb hem natuurlijk even een draai om zijn oren gegeven.

Vervolgens ben ik even 2 uurtjes naar de sportschool geweest. Echt niet normaal hoe al die gyms er hier uitzien. Daar kan Nederland nog wat van leren. Ze zijn super groot, uitgerust met de nieuwste dingen en overal zit wel een sap en/of proteïne bar bij.

In de avond hebben we een drankspel gespeeld in het hostel waarna we met een club op pad zijn geweest. Het was een leuke club maar iedereen was zo jong, eentje was er zelfs 19. Nu heb ik daar helemaal geen probleem mee maar je hebt van die avonden dat je je daar net te oud voor voelt. En dat hadden Daniël en ik deze avond. Wij waren de oudjes van de club. Daniël en ik hebben toen maar ons eigen plan gemaakt en zijn ergens anders een drankje gaan doen. We hadden ons voorgenomen veel te gaan drinken zodat we goed zouden slapen. Maar eenmaal terug bij het hostel durfde Daniël en ik allebei niet te gaan slapen. Althans niet in die kamer. We waren nog steeds bang voor de bedbugs dus we hebben die nacht lekker buiten geslapen, lekker in de hangmat. En met 26 graden kan dat ook prima.

De volgende dag zijn Daniël en ik lekker gaan ontbijten in de oude stad. Daarna hebben we nog even een rondje gelopen door Panama City. Sommige stukken van Panama City zijn echt wel mooi en doen mij herinneren aan Australië. De skyline en de mooie grote parken (zonder afval).

Rond 14.00 uur waren Daniel en ik weer terug in het hostel. Dit omdat Daniel weer terug vloog naar Zwitserland.
Ik heb nog een nachtje bijgeboekt in het hostel. De bedbugs waren immers toch vertrokken. Een nachtje bij boeken was mogelijk maar dan moest ik wel van kamer veranderen. Oké, dat is prima dacht ik. Ik kreeg dus een bed op een slaapzaal voor 6 personen. Op mijn vorige kamer was plek voor 10 personen. En het mooie was dat de 6 persoonskamer ook voorzien was van een eigen badkamer. Alleen toen ik op mijn nieuwe kamer kwam bleek ik echt de enige te zijn. Nu zou je denken: 'dat is toch lekker'. Ja, normaal zou ik dat zeker fijn vinden maar nu had ik er een enorm dubbel gevoel bij. De kerel van de receptie had namelijk duidelijk een oogje op mij. Hij had mij al 2 keer mee uitgevraagd voor een drankje (maar daar had van Swaaij geen trek in) en daarnaast was hij mega jaloers over het feit dat ik 2 dagen met Daniel had opgetrokken. Alle kamers waren volgeboekt, behalve die van mij. Dus ergens in mijn achterhoofd was ik bang dat ik onverwachts bezoek zou krijgen die nacht. Ik had er echt een raar gevoel bij. Want in de middag had ik even een powernapje gedaan en toen werd ik ook wakker omdat hij bij mij in de kamer stond. Meneer kwam namelijk de ramen dicht doen.

Die avond raakte ik in het hostel aan de praat met een jongen uit Londen. Ik heb hem mijn verhaal verteld en hij vond het ook een heel vreemd verhaal. Hij zei ook: 'die gast, die moet iets van je'. En ons gevoel werd ook bevestigd die avond. Hij liep geregeld een keertje langs onze tafel waar die echt niets te zoeken had. Er was namelijk niets in de buurt van onze tafel. En als hij dan langs onze tafel liep dan vielen zijn ogen bijna uit zijn oogkas.
Rond 23.00 uur was ik best moe dus ik besloot om naar bed te gaan. De jongen uit Londen liep met mij mee. Hij had heel lief aangeboden om bij mij op de kamer te slapen als ik nog steeds de enige was. Maar ik dacht ik draai gewoon de deur op slot.
Eenmaal boven aangekomen was ik dus nog steeds de enige persoon in de kamer. Zo vreemd.
Maar echt net voordat ik de deur op slot wilde draaien kwam er op de valreep nog een andere backpacker binnen gelopen. Deze had geen reservering en kwam dus echt toevallig op het juiste moment binnen. En alle kamers waren vol dus hij moest wel bij mij op de kamer. En daar was ik stiekem erg blij mee. Ik heb dus heerlijk en rustig geslapen die nacht.

8/4
Vandaag ben ik doorgereisd naar playa Venao. Tering wat een lange en vermoeiende dag. Ik heb in totaal 3 bussen gehad. Ik verliet het hostel vanmorgen om 09.00 en ik arriveerde omstreeks 20.00 uur in het hostel in playa Venao.
Het was donker toen ik arriveerde dus heel veel van het hostel kon ik nog niet zien. Maar dat het een super dik hostel was dat kon ik al wel zien.! Ik zag een grote bar, een groot zwembad en dat grensde allemaal aan het strand.
Nadat ik mijn tas had gedumpt en een bedje had uitgezocht ben ik naar de bar gelopen. En ik was nog op tijd want de happy hour duurde nog precies 10 minuten. Aan de bar leerde ik Ori kennen, een vrolijke noot uit Israël.
Laat hebben we het niet gemaakt. Ik was zo gaar van het reizen en de volgende dag moest ik ook weer vroeg op.
Ik had namelijk nog even snel mijn eerste surfles geboekt.
Surfen dat stond al zo lang op mijn bucketlist en nu ging het dan morgen eindelijk gebeuren. Ik had er super veel zin in.

9/4
Ik was al vroeger wakker en ik was erg benieuwd naar hoe het hostel eruit zou zien bij daglicht. Volgens mij liep ik om 07.00 al rond. En wat een hostel was dit weer. Het leek wel een 5* resort. Echt niet normaal, een geweldige locatie en dat voor €11 per nacht.

Om 11.00 uur had ik mijn eerste surfles. Dit was een 1 op 1 les en het duurde een uur. We hebben eerst geoefend op het strand. We tekende een surfplank op het strand zodat we eerst het peddelen en het opstaan konden oefenen. Na 10 minuutjes gingen we het water in. Deze les begonnen we met het witte water. Je surft dan dus op het water nadat de golf gebroken is. En dat ging eigenlijk super goed want bij de eerste golf stond ik al.
Het uur was helaas zo voorbij en ik was echt enorm enthousiast. Dus ik besloot ook om te gaan voor de 3 daagse cursus. Dan had je elke dag een uur les en dan had je het board de hele dag tot je beschikking zodat je zelf kon oefenen.

10/4
Vandaag lesje 2. Alleen ik ging nu met iets minder plezier het water in want ik had al verschillende slangen op het strand zien liggen. Deze waren een meter lang en zwart met geel van kleur. Die op het strand lagen waren dood of half dood.
Dus ik natuurlijk gelijk vragen of ze giftig waren. En dat waren ze. Als je werd gebeten dan was je binnen 20 minuten dood. Maar die kans was echt heel klein. Want de tanden zitten namelijk helemaal achterin en ze hebben een klein bekje. Dus ze kunnen je alleen maar in je vingers of in je tenen bijten. En die kans is niet heel groot.
En daarnaast hadden we ook nog last van kwallen, stingrays en ze hadden zelfs een krokodil gespot...
Maar krokodillen houden niet van golven dus die komen niet zo dichtbij en daarnaast; als er krokodillen zijn, zijn er geen haaien. Je kunt er ook gewoon het positieve van inzien....dus...

Dus de eerste 10 minuten was ik alert en een beetje bang maar daarna ging ik weer helemaal op in het surfen en was ik alles weer vergeten.
Die dag leerde ik ook Daniël kennen. Een andere Daniël maar ook uit Zwitserland. En met hem en Ori heb ik eigenlijk alle dagen hier op getrokken en gesurft.

Maar ik was deze week meer op mij zelf dan ik tot nu toe ben geweest.
Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom. Misschien omdat het thuis met opa steeds slechter en slechter ging. Ik zat onbewust misschien toch veel met mijn hoofd bij thuis. Maar fijn vond ik het wel, wat tijd voor mezelf.
En daarnaast stond ik 3 -4 uur per dag op de plank. Elke dag stond ik voor 07.30 uur op zodat ik een uurtje kon gaan surfen. Heerlijk, even een uurtje surfen voor het ontbijt. En om 21.00 zat ik gapend aan de bar en voor 22.00 lag ik zeker wel op bed.

11/4
Vandaag het laatste lesje alweer. De tijd gaat veels te snel. Maar vandaag heb ik weer een hoop geleerd. In plaats van het witte water pakte ik nu het groene water, dus echt de golf zelf. En ook dat ging super goed. Van de 10 golven heb ik er toch wel 8 gestaan. En daarnaast leer ik de zee en de golven ook steeds beter lezen. Ik kan nu al beter inschatten welke golven ik moet nemen en waar ze precies gaan breken.
Ja, dat surfen is echt iets voor mij.

12/4 - 13/4
Dit waren ondanks het lekkere weer en de geweldige locatie verschrikkelijke dagen. Ik heb veel gehuild deze dagen want het ging erg slecht met opa. Ik heb dus ook veel contact gehad met het thuisfront.
Dit zijn toch wel echt de momenten dat je je verschrikkelijk alleen voelt. Niemand met wie je het kunt, nou ja wilt delen.En ik wist ook echt niet wat ik moest doen. Ga ik naar huis of blijf ik hier?! Iedereen zei tegen mij ‘ luister naar je gevoel’, maar mijn gevoel zei helemaal niets op dat moment. En opa had mij meerdere malen gezegd dat ik niet naar huis hoefde te komen. Ik moest genieten want ik had zo hard voor deze reis gespaard en gewerkt. En ik had het zo verdiend zei opa.
Gelukkig werd ik door mijn familie goed op de hoogte gehouden met filmpjes van opa. Daar was en ben ik ze nog steeds super dankbaar voor. Op deze manier heb je toch het gevoel dat je iets mee krijgt van de situatie thuis.
Maar de berichtjes en filmpjes werden steeds slechter. Die zaterdag, 14 april hebben ze verschillende keren gedacht dat hij ging.
Toen ik dit hoorde besloot ik om een stukje voor opa te gaan schrijven. Ik had mij namelijk voorgenomen dat als opa zou overlijden ik een filmpje zou maken die ze dan kon draaien met de uitvaart.
Dus ik dacht, laat ik maar vast een begin maken en laat ik maar vast wat op papier gaan zetten. Maar toen schreef ik deze alinea op;

Lieve opa, ik heb naar je geluisterd en ik ben niet teruggekomen. Maar makkelijk was het niet. Want hoe kon ik er nu niet zien voor iemand die er 30 jaar voor mij was geweest

Ik heb zo hard gehuild toen ik dit opschreef. Maar het was goed dat het gebeurde want ik wist nu precies wat te doen.! Ik boekte een ticket naar huis voor 2 weken.

14/4
Yes de terugreis naar Nederland was begonnen. Na nauwelijks te hebben geslapen, misschien een uurtje, verliet ik al vroeg playa Venao om terug te gaan naar Panama City. De reis verliep prima en snel.
Ik had in Panama City nog een hostel geboekt omdat ik de 15de, vroeg in de ochtend zou vliegen.

15/5
Nou mijn vlucht ging bijna niet door. Jeetje wat een paniek en stress heb ik gehad zeg. Dit is me ook weer een verhaal hoor. Komt tie;
Normaal moet je 3 uur van tevoren op de luchthaven zijn maar ik vond 2 uurtjes voldoende. Dus ik checkte in vraagt die kerel of ik een esta heb.? Een esta?????? Waar heb jij het over.? Ja zegt die, die moet je hebben want je vliegt op Houston. Ik zei kerel; ik ben daar voor een uurtje. Ik heb daar alleen een tussenstop. Ja zegt die, dat maakt niet uit. Zonder esta mag je niet mee en daarnaast denk ik dat je morgen vlieg want de aanvraag van een esta duurt vaak 24 uur.

Toen ik dit hoorde was ik echt bloed en bloed link. Niet op die man, en niet op mezelf want ik wist dit echt niet. Maar waarom nu. Ik moet terug naar Nederland.
Dus ik zei ook tegen die man; het maakt mij niet uit hoe maar ik ga mee met deze vlucht. Hij verwees mij door naar het loket op de eerste verdieping. Ik ben als een gek hierna toe gesprint. (Sorry nog voor alle mensen die ik per ongeluk een duwtje heb gegeven).

Boven bij de balie trof ik een jongen en die was zo traag als dikke.......
En ik had natuurlijk geen WiFi meer want die had ik al gebruikt om naar huis te bellen. Ik was natuurlijk benieuwd naar de situatie thuis.
Dus die jongen stond te klote met de WiFi. Dus ik zei laat maar, ik koop wel internet. Ja zegt die maar daar moet je voor betalen. Ik zei, ja dat snap ik ook wel maar dat boeit me niet, ik moet die esta hebben. Ik denk dat ik ook wel wat lullig en kort af was tegen deze jongen. Dus ik heb hem snel de situatie uitgelegd en toen heeft die mij ook met alles proberen te helpen.
Nou ik snel die esta aangevraagd en betaald. Ik kreeg een bevestiging van de betaling maar niet van de verwerking van de esta. Ik dacht boeien, gewoon gaan.
10 minuten voor de vlucht checkte ik pas in. Ze hebben mijn esta daarom ook niet meer gecontroleerd. Er viel ook nog niet veel te controleren want de officiële esta had ik ook nog niet. Misschien leverde dit wel problemen op in Houston maar dan was ik in ieder geval weer een stap dichterbij opa.
In Houston kneep ik hem dan ook een beetje. Bij de immigratie aangekomen werd ik doorgestuurd naar het loket wat nog vrij was. Toen ik daarheen liep dacht ik: oh god wat is dat voor een chagrijnige vent’. Oooh jeeee!!!!!!
Maar de man achter de balie begroette mij vriendelijk.
Hello miss Hendrina, zei die. Gelukkig dacht ik.
Hierop vroeg de man; waarom reis je zonder bagage. Dus ik vertelde hem het verhaal en hij antwoordde als volgt; oh meisje wat fantastisch dat je dit voor je opa en familie doet. Wat een bewondering heb ik voor je. Nou, dit had ik helemaal niet verwacht. Het was een super vriendelijke vent.

En daarna vroeg die aan mij: maar ben je voor een langere tijd aan het reizen dan? Ik zei: ja voor 8 maanden meneer. 8 maanden zei die, ben je daar niet veel te jong voor? Te jong zei ik!!!!! Hierop keek hij in mijn paspoort en toen zei die; 'oh je bent al 30, oké nu gaan mijn ogen weer open. Dit zei hij met een knipoog, haha ouwe snoepert.
Het werd dus al snel een gezellig gesprek. Hierop vroeg die aan mij: heb je even? Ik zei: ja hoor, ik wel. Maar ik ben niet aan het werk. Waarop hij antwoordde; ik wel maar dat maakt niet uit. En dit terwijl echt een dikke rij stond.
Daarna vroeg hij wat ik voor een werk deed in Nederland en snel kwamen we uit bij het onderwerp sporten. Dus we hebben het over hardlopen en crossfit gehad. Daarna vertelde hij mij dat hij voor het eerst in zijn leven Yoga had gedaan. Hij zei: ik dacht dat dit voor oude mensen was maar het was erg intensief. En wat er toen gebeurde....... haha, hij ging wat oefeningen voordoen achter zijn loket. Ik dacht even... oké waar hangt die camera. Wat een geniale vent en wat heb ik staan lachen. Ik heb zeker een half uur daar aan het loket gestaan. En de esta..... daar hebben we het niet eens over gehad.
Toen ik de man bedankte en weg wilde lopen zei die nog: geef je opa ook een knuffel van mij'. Waarop ik antwoordde; dat ga ik zeker doen.
Hierop ben ik snel naar het vliegtuig gelopen.

De terugreis naar Nederland verliep prima, maar het was wel een lange reis. Ik ben in totaal 18 uur onderweg geweest.

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

5 Reacties

  1. Chantal:
    7 mei 2018
    Wauw chick, wat een heerlijk verhaal weer en prachtige foto's! Xxx
  2. Hans Lemmers:
    7 mei 2018
    Ondanks het gebeuren met je opa, geniet ik van je verhalen reismeisje. Xxx
  3. Niki:
    7 mei 2018
    Wat maak je toch gave dingen mee op jouw reis. Het was heel verdrietig dat het zo slecht ging met opa, maar super goed van je dat je naar NL bent gekomen! En zo tof dat je toch nog een leuk feestje mee kon pakken! 😉 tot snel chick, geniet van je mooie reis! 😘
  4. Richard:
    7 mei 2018
    Prachtig verhaal weer van een heel bijzonder mens respect meid hoe je het allemaal doet. En who's the k9? 👍geniet er van meis! X
  5. Michel:
    8 mei 2018
    Wauw... kippenvel weer van je mooie avonturen en tranen in m’n ogen.. je zou toch maar geen afscheid kunnen nemen van je opa.. Maar daar hadden we gelukkig het antwoord al op. Fijn!
    Blijf schrijven en ons jaloers maken op die mooie reis die je maakt! Volgens mij is ie elke minuut en cent de moeite waard! 👍👍👍