E C U A D O R

11 juni 2018 - Montañita, Ecuador

Mijn 2 weken in Nederland zijn voorbij gevlogen. Het waren 2 hele verdrietige  maar ook 2 hele waardevolle weken. Op maandag 16 april kwam ik aan in Nederland en ik ben toen gelijk doorgereden naar opa. De blik van opa toen die mij zag, die zal ik nooit vergeten. Wat was opa blij om mij weer te zien. Je zag gewoon aan zijn blik dat ik 1 van zijn laatste wensen in vervulling heb laten gaan. Dat hij afscheid kon nemen van al zijn kleinkinderen. Want hij zei steeds: ‘ik heb er geen 3 maar 4’.  

Ik heb nog 3 dagen met opa kunnen doorbrengen voordat wij hem in slaap hebben gebracht. Praten ging dan wel haast niet meer maar dat maakte niet uit, we waren bij elkaar. Ik heb altijd tegen mij zelf gezegd; als opa dood gaat dan wil ik helpen met de laatste verzorging en ik wil een stukje doen op de uitvaart. En ook dit heb ik nu kunnen doen voor opa. 
Ook eigenlijk wel bizar dat dit alles in 2 weken heeft plaatsgevonden. We hadden zaterdag de uitvaart en maandagochtend zat ik weer in het vliegtuig terug naar Panama. Het heeft echt zo moeten zijn. 
Ja, ik ben zo blij dat ik naar mijn gevoel heb geluisterd en dat ik ben teruggegaan. Als ik dat niet had gedaan dan had ik daar later zeker spijt van gekregen. Dat is ook iets wat in mijn speech voor opa stond.
Als mensen mij over een paar jaar vragen wat de beste keuzes zijn die ik heb gemaakt in mijn leven dan is het ‘retourticket naar opa’ een keuze die ik benoem. 

En dan ga ik nu gewoon weer beginnen aan het tweede deel van mijn reis. Ergens is het wel heel dubbel hoor. Ik stap echt van de ene wereld in de andere. Ik heb er heel veel zin in maar ik zal het ergens toch nog een plekje moeten gaan geven. Maar dat zal wel komen als ik ergens rustig op het strand lig. 

30/4
Vandaag vlieg ik eerst terug naar Panama. Dit omdat ik vanaf Panama al een ticket had geboekt naar Ecuador. En mijn backpack staat nog in Panama. Deze had ik daar achtergelaten want dat scheelde mij €100 met het ticket. 
Wel grappig hoe dat toen gegaan is. Ik had het vliegticket naar Nederland al geboekt maar ik had nog geen ruimte voor mijn backpack gevonden. Ik had al wel een local geappt en daar kon mijn backpack sowieso naartoe. Maar toen ik incheckte bij laatste hostel in Panama zei die kerel tegen mij:’ ik zie dat je uit Nederland komt’. Jazeker zei ik. Nou zei die; speciaal voor de Nederlanders onder ons hebben we stroopwafels, waarbij hij naar een doos met koeken wees. Dit moesten stroopwafels voorstellen. Ja zei die; ik ben echt dol op stroopwafels maar deze zijn helaas niet zo lekker als in Nederland. Maar ik heb een Nederlandse vriend en als die naar Panama komt dan neemt die altijd stroopwafels voor mij mee. 
Ik denk dat jullie nu hetzelfde denken als ik toen dacht. Dus ik zei tegen die kerel; ik heb echt een perfecte deal. Jij zorgt 2 weken voor mijn backpack dan neem ik echte stroopwafels voor je mee. Hij keek mij met grote ogen aan en zei; huh vlieg je echt op en neer naar Nederland. Jazeker, en over 2 weken ben ik er weer. 
Oh dit is echt de beste deal ever zei die. Haha, mooi dat hebben we ook weer geregeld. 

Die avond kwam ik pas laat in Panama aan. Het was al donker. Ik heb ingecheckt in het hostel, ik ben wat gaan eten, ik heb mijn backpack gecontroleerd (al zat er een slotje op) en ik ben om 19.30 gaan slapen. Ik was kapot van het reizen. En daarnaast de wekker ging de volgende dag weer om 5 uur. 

1/5
Voor 06.00 uur zat ik alweer in de taxi. En het was een leuke rit. Het was een jonge gast en hij kon gewoon super goed Engels. En ik ben altijd wel in voor een babbeltje, zelfs op de vroege morgen ;)

Vandaag vlieg ik door naar Ecuador en wat heb ik daar een zin in. De vlucht was overigens prima. Al was ik blij dat het voorbij was. 4 vluchten in 2 dagen tijd hakte er toch wel in. 
En de reis naar Panama duurde al 16 uur en vandaag was ik ook weer zo’n 12 uurtjes onderweg. 2 lange en vermoeiende dagen dus. 

En de vlucht kon mij niet snel genoeg gaan want ik wist dat Eef op mij stond te wachten. Iets waar we samen heel lang naar uit hadden gekeken. En nu was het dan eindelijk zo ver. Samen 4 weken rondreizen door Ecuador. Ik vond het ook wel weer lekker om even met een vast en ‘eigen’ iemand te reizen.
Ik vind het heerlijk om alleen te reizen hoor maar op zijn tijd is dit toch wel lekker. Dat sociale gelul, elke keer hetzelfde praatje, ik vind het fijn dat het nu even niet meer hoeft. 

Eva had mij geappt dat ze bij het eerste restaurantje aan de rechterkant zat. En het duurde dan ook niet lang voordat ik haar zag zitten. Toen we elkaar zagen vlogen we elkaar in de armen en hebben we allebei even een traantje gelaten. We hadden elkaar al toch 4 maanden niet meer gezien. Het blijft toch altijd een bijzonder moment als je iemand na zo’n lange tijd weer ziet. 
Hierna zijn Eef en ik naar buiten gelopen en hebben we de bus naar het hostel gepakt. Onderweg naar het hostel keek Eef haar ogen uit. Dit zijn de momenten voor mij dat ik mij besef dat ik al aardig verwend ben met het reizen. De dingen die Eef ziet zijn voor mij normaal. Dus voor mij  is dit ook wel weer even goed. En ik vind het gewoon prachtig om de eerste ervaringen met haar te delen. 
Het was een lange rit naar het hostel. Maar dat was niet erg, we hadden namelijk genoeg te bespreken. 

Ik had voor Eva en mij een hostel geboekt. Eva had nog nooit eerder in een hostel geslapen dus ik dacht laten we maar rustig aan beginnen. Laat haar maar rustig wennen aan dat backpackers wereldje. Ik had dus een soort van bedstay geboekt. Dit was een bedstay voor 2 personen. En het was een soort van prive kamertje want je kon hem afsluiten met een gordijntje. En het uitzicht vanaf ons bed was helemaal super. Als we wakker werden dan deden we de gordijnen open en dan keken we zo uit op de bergen. 

In de avond zijn we een hapje gaat eten bij een terrein waar zo’n 4 foodtrucks stonden. Prima eten maar we hadden het best wel koud. Het was toch een klein verschilletje met Panama. In Quito is het gewoon kouder omdat het aardig hoog ligt. Vooral in de avonden koelt het aardig af. Maar we hadden wel dikke schik weer met zijn tweeën. We hebben echt zitten lachen, de tranen rolde over onze wangen en de locals keken ons aan met een blik van; wat hebben die 2 nu weer. 

Na het eten zijn we vrij snel naar bed gegaan. We hadden het koud en we waren moe. Voordat we gingen slapen heb ik Eva eerst nog een lesje ‘hoe ga ik mijn stapelbed in en uit’ gegeven. In het begin was het namelijk even zoeken voor Eva hoe ze dit het beste kon doen. Al was het voor mij grappig om haar te zien stuntelen. Maar naar 2 demonstraties van mij had ze het snel onder de knie. 

2/5
Al vroeg waren we weer wakker, en dat kwam niet eens door de wekker. Waarschijnlijk hadden we allebei een kleine jetlag. We hebben ons eerst aangekleed waarna we rustig zijn gaan ontbijten, dit zat namelijk bij de prijs in. Heerlijk. We hadden pancakes als ontbijt. 

Daarna hebben we de freewalking tour gedaan. In elke stad doe ik dit eigenlijk altijd wel. Je leert de stad en alle leuke plekjes zo in een handomdraai kennen. Het was een leuke freewalking tour en hij duurde zo’n 3 uurtjes. Tijdens deze tour hebben we ook gebruik gemaakt van de bus en we sloegen stijl achterover toen we moesten betalen voor de bus. Het was €0.25 p.p. En daarvoor zat je gewoon een half uur in de bus, wat een giller. Aan het einde van de tour bracht de gids ons naar een hotel waar Eva en ik hebben geluncht. Een lunch op een A locatie, zie de foto’s. En het eten was ook super lekker. 

Ik ben deze dag echt weer maximaal verbrand. Eva had zich ingesmeerd maar ik was dat natuurlijk weer vergeten. En het leek mij ook niet echt noodzakelijk. De zon scheen ook niet super veel maar ik was even vergeten dat we hoog zaten en dat het dan extra hard gaat. 

In de avond werden we met de auto opgehaald door een stel uit Ecuador. Deze kende Eva via via en die namen ons mee naar een prachtig restaurant. Vanaf het tafeltje keek je uit op de stad. Wat een prachtige view. Overal waar je keek zag je lampjes, het was werkelijk een plaatje. En dat onder het genot van een heerlijk wit wijntje. Dus nu hadden we in 2 dagen tijd al 2 keer op een A locatie gegeten. 
En ook hier was het eten gruwelijk lekker. Ik had een Thaise curry besteld. I love it en die had ik nog niet eerder gehad tijdens deze reis.
Daarna hebben we met hun een rondje door de stad gereden waarbij ze ons nog wat hotspots van de stad hebben laten zien. 

Eenmaal in het hostel aangekomen zijn we naar bed gegaan. Boven het hoofd van Eva hing een plankje en daarop had ik mijn wereldstekker met GoPro oplader opgelegd. Bij elkaar een aardig apparaat. En Eva zei nog voordat we gingen slapen; nu zul je zien dat ik vannacht dat ding op mijn hoofd krijg. En ik nog; Ah nee joh. Haha en ja hoor, die nacht kwam die om 4 uur naar beneden. Haha, dus we gingen natuurlijk weer helemaal stuk. 

3/5
Ook vandaag waren we weer vroeg wakker maar deze keer hadden we de wekker gezet. We gingen namelijk naar de cable car welke ons 4500 meter hoog bracht. Maar voordat we in de cable Car konden stappen moesten we eerst nog zo’n 10 minuten lopen vanaf de plek waar de taxi ons afzette. Maar toen zaten we ook al aardig hoog en dat kon je direct merken. Je hebt gewoon minder lucht en je bent aardig snel buiten adem. Vooral Eva moest even wennen. Die stopte zelfs haar peuken weg. Haha toen ze de peuken wegstopte zei ze nog; nou als van der Bijl der peuken wegstopt dan is het echt serieus’. 

De rit met de kabelbaan was super leuk. We hadden vanaf hier en vanaf de top een geweldig zicht over de stad. Eenmaal boven aangekomen hebben we eerst een koffie gehaald. En Eef was weliswaar weer de oude want die heeft eerst een sigaretje gerookt. Na de koffie hebben we nog een korte hike gedaan van een uurtje. Tijdens de hike kwamen we langs wat lama’s gelopen waarmee je op de foto kon. Haha, wat zien die beesten er uit, net iets voor ons. Dus ik zei tegen Eva, kom we gaan even met onze vrienden op de foto.

Terwijl we in de taxi zaten onderweg naar de cable car kwamen we langs een super leuk park gereden. Deze had ik snel opgeslagen in mijn maps.me dus na het bezoekje aan de cable car zijn we teruggegaan naar dit park. Het zonnetje scheen weer lekker, er was een markt en muziek. Alleen wij waren de enige toeristen natuurlijk weer. We voelde echt de ogen in onze rug prikken en links en rechts werden er wat opmerkingen gemaakt. Ik ben het inmiddels na 4 maanden wel gewend maar Eef moest er nog even aan wennen. En het zijn zeker niet alleen de mannen die kijken, ook de vrouwen. We zijn sowieso natuurlijk al veel groter dan de vrouwen hier. 

Daarna zijn we doorgelopen naar wat andere parken. Heerlijk al die parken hier. Ik vind het echt jammer dat we dat niet in Nederland hebben. De parken dienen hier echt als een ontmoetingsplaats. Super leuk en gezellig. Gewoon even lekker niks, gewoon even lekker genieten van het moment. In Nederland is het altijd maar rennen en vliegen. 

In een van de parken had je een soort van vijver waar je zelfs kon waterfietsen. Nu hebben wij dan niet gedaan maar we hebben hier wel even heerlijk bij het water gezeten. In dit park liep ook een soort van beveiliger rond en je zag en merkte aan alles dat die een praatje met ons wilde maken. Maar op de een of andere manier was die bang om wat te zeggen. Dat zal waarschijnlijk te maken hebben gehad met de taal. Het is altijd maar de vraag of iemand Spaans kan of niet. 
Maar op een gegeven moment trok die toch de stoute schoenen aan en vertelde hij wat over de vissen welke er zwommen Haha. Heel dapper meneer.
En gelukkig kon ik over dit onderwerp een beetje mee praten in het Spaans. Waar het duiken toch wel niet goed voor is.

Terug in het hostel hadden we weer een echte Eva en Judith actie. Want wat was er loos; de schoenen van Eva waren weg. Althans dat dacht ze. Ze was ervan overtuigd dat ze gestolen waren. En in dat geval wisten we ook wel door wie. De verdachte in dit geval was het meisje onder ons. 
Onder ons sliep namelijk een stel. Een heel vaag, raar en vies stel. Geen idee waar ze vandaan kwamen maar ze spraken in ieder geval Spaans. En het meisje van dit stel had gisteren zomaar een shirtje aangetrokken van een ander meisje welke ook bij ons op de  kamer sliep. Dus die zag ineens dat vieze mens in haar shirtje lopen. Dus die zei van; hallo, wtf doe jij met mijn shirtje aan!!?!’ Waarop zei had geantwoord; ja die lag op de grond dus ik dacht ik trek hem maar aan. 
Dus Eef en ik dachten natuurlijk gelijk aan haar. En ik zag haar slippers liggen en dat was ook dezelfde maat als Eef haar schoenen. 
Nou Eef was dus gelijk helemaal laaiend en dat was duidelijk te merken. Een ander stel wat op dat moment ook in de kamer was vroeg dan ook gelijk; wat is eraan de hand?. Zei hadden die ochtend de schoenen van Eef nog gezien en ze deelde dan ook onze mening over dat vieze mens. 
Dus ik en Eef hebben de deur dichtgedaan  en we hebben even een kleine doorzoeking gedaan. We hebben hun locker en koffer doorzocht. Oh oh oh eigenlijk kan dat ook niet he. Maar ja de schoenen van Eef waren weg. We hadden alles gehad maar zonder resultaat. En toen hoorde ik Eef ineens zeggen; ‘ oh wacht misschien zitten ze in mijn backpack’. Haha serieus.??? Dus ik zei tegen Eef; kijk maar in je backpack maar niet hier’. In ieder geval niet in het bijzijn van dat andere stel. En ik zei tegen Eef; als ze erin zitten dan fluister je dat maar tegen mij. Wat moet dat andere stel dan wel niet denken. Haha, en ik keek Eef aan nadat ze haar backpack had geopend. En ja hoor..... daar waren de schoenen. Fluisteren was al niet meer nodig want haar blik sprak boekdelen. 

4/5
Vandaag gaan we naar de 2de bestemming. De bestemming Otavalo. 
Hier zijn we met de bus naartoe gegaan en de rit duurde zo’n 3 uurtjes. En het was een helse rit, althans voor mij. Ik ben echt bijna de hele rit kots en kots misselijk geweest. En geen idee waardoor het kwam want ik ben inmiddels wel wat gewend. Dus ik was erg stil tijdens de rit en als Eva wat aan mij vroeg dan antwoordde ik alleen met ja of nee. Haha, Eva zei al: ik houd mijn mond wel even dicht’.

Eindelijk kwamen we aan in Otavalo. En ik wist mij geen raad om de bus uit te gaan. Yes, frisse lucht. Toen ik eenmaal buiten stond was de misselijkheid ook direct over. Hierop zijn we naar het hostel gelopen. Dit was zo’n 2 kilometer lopen. Normaal gesproken had ik de taxi gepakt maar nu had ik wat spullen mee teruggenomen naar Nederland. Dus mijn backpack weegt geen 21 kilo meer maar 18. Dus voor die 2 kilometer draaide ik mijn hand niet meer om. 

We verbleven in een heel mooi hostel welke was gelegen op een perfecte locatie. Ik had een privekamer voor ons geboekt. Heerlijk..! Dat is het fijne als je met zijn tweeën reist dan doe je dit veel vaker. 
In de avond zijn we lekker op stap gegaan. Eindelijk.!! We zijn potverdorie al bijna een week in Ecuador en we zijn nog niet eens op stap geweest. Dus daar hebben we eerst maar eens verandering ingebracht. En ik kan jullie vertellen, we hebben de schade gelijk goed ingehaald. Wat een geniale avond en wat hebben we weer gelachen.

Het begon eigenlijk al in het hostel. We hadden een flesje rum gehaald en die hadden we al bijna soldaat gemaakt voordat we gingen. Dus in het hostel was de rem er al iets van af. 

In de ruimte waar wij zaten hingen verschillende instrumenten aan de muur dus het duurde dan ook niet lang voordat Eef een showtje weg gaf met de gitaar. Wat hebben we gelachen, ow ow.....
Daarna hebben we ons klaar gemaakt en zijn we samen met een ander meisje naar een club gegaan. In de club waren we natuurlijk weer een enorme attractie. We waren de enige toeristen en echt iedereen wilde met ons dansen. Ze stonden nog net niet in de rij. Ook heb ik met aardig wat locals staan praten. Praten is misschien een groot woord, het waren natuurlijk geen hele gesprekken maar ik moet zeggen dat ik mij tegenwoordig aardig red en verstaanbaar kan maken in het Spaans.

Toen we naar huis wilden lopen raakte we aan de praat met de politie. En toen werd het helemaal een bizarre avond. Er zaten 2 jonge collega’s voorin, beide begin 20. En achterin zat er ook nog eentje en die was eind 20. 
En ik weet niet meer precies hoe het is gegaan maar voordat we het wisten zaten we achterin, ze brachten ons naar huis. Haha, lekker knus met ze 4e op de achterbank. Maar voordat we naar het hostel gingen namen ze ons eerst nog mee naar een viewpoint. Haha... serieus. Die gasten zijn gewoon aan het werk. En eenmaal bij het viewpoint aangekomen stapte we allemaal uit en kregen we alle tijd om foto’s en selfies te maken. 
Maar daarna werd het nog gekker want daarna namen ze ons mee naar het politiebureau. Toen we daar binnen kwamen zag je de andere collega’s ook kijken van; ‘wat is dit nu weer’. Maar ook die vonden het allemaal prima en stonden ook al snel te lachen. 

Na de rondleiding op het bureau hebben ze ons naar huis gebracht. We hebben trouwens het hele stuk met de zwaailichten aangereden. Dat is hier heel normaal en gebruikelijk. Voordat we naar binnen liepen hebben we natuurlijk nog even snel nummers uitgewisseld. Dit omdat we mogelijk morgen met ze alle gingen stappen.
Daarna zijn we naar de kamer gegaan en ik was echt binnen een seconden vertrokken. Volgens Eef zijn ze nog 2x langs ons hostel gereden want Eef hoorde de sirene heel kort. Ik heb er in ieder geval niets meer van meegekregen. 

5/5
Na 4 uurtjes slapen ging de wekker weer. We werden wakker en we hadden gelijk weer lol. We keken elkaar aan en we zeiden tegen elkaar; ‘ wat een avond was het weer’. Eef en ik hebben altijd van dit soort avonden als we samen op stap gaan. Onze avondje gaan altijd de boeken in (zoals wij het zelf zeggen).

We stonden vandaag vroeg op omdat er vandaag een ‘dieren’ markt was. Volgens de verhalen is dit een hele beleving dus dat wilden we graag zelf ervaren. Dus om 07.10 uur liepen we alweer buiten op straat. We hadden serieus nog geen 300 meter gelopen of we hoorde de sirene weer. Haha, jup de collega’s van gisteren. Die hadden dienst tot 08.00 uur dus die waren nog steeds aan het werk. Dus we hebben weer even met ze staan praten en dat was natuurlijk weer gelijk lachen, gieren, brullen. 

Hierna zijn Eva en ik doorgelopen naar de dierenmarkt. Het was inderdaad een hele beleving maar ook wel zielig. Nu moet ik zeggen dat ze nog aardig goed met de dieren omgingen. In andere landen heb ik het wel eens erger gezien. Eef daarin tegen vond het echt zielig. Wat ik wel heel zielig vond was dat we een dichte zak zagen liggen met daarin een biggetje. We hoorden het beestje schreeuwen. En ja toen draaide mijn maag ook echt even om. Er was echt van alles te koop hier; koeien, varkens, cavia’s, konijnen, geiten, honden, katten, en ga zo maar door. 
Na deze markt zijn we doorgegaan naar een andere markt. Op zaterdag toveren ze namelijk het hele centrum om tot 1 grote markt. Dit is de grootste markt van heel zuid Amerika trouwens, duizenden kraampjes met van alles en nog wat. 
En ja, ik heb aardig wat gekocht. Alles was zo leuk. Ik heb mij echt moeten inhouden want ik had zoveel meer willen kopen. 

In de middag zijn we even teruggegaan naar het hostel voor een power napje. Alleen ik heb niet geslapen. Ik kan altijd moeilijk slapen in de middag. Ik vind het tijdverspilling ook al weet ik dat het soms beter is om te doen. Vooral na een paar uurtjes slapen. 

Na het schoonheidsslaapje van Eef zijn we nog even teruggegaan naar de markt. En ook nu heb ik weer wat gekocht. Ik had er beter weg kunnen blijven. 

Toen we aan het eind van de middag weer terug liepen naar het hostel werden we nog begroet door andere collega’s. Haha, we worden al herkend. Nu weet ik niet of dat een goed of een slecht teken is?! 

In de avond zouden Eef en ik met een van de collega’s van gisteren op stap gaan. Alleen Eef voelde zich niet lekker dus die bleef lekker thuis in bedje. Dus ik moest alleen gaan. Voor mij gevoel kon deze avond  2 kanten op gaan. Of ik was binnen het uur terug. Want heel veel Engels kon die niet. En het is natuurlijk altijd maar de vraag of het klikt. En optie 2; het werd een hele gezellige avond. 
En ja, het werd optie 2 (verrassend zeg haha).Hij kwam mij bij het hostel ophalen en hij nam mij mee naar een hele leuke club. Dus daar hebben we even een dansje gemaakt en een sapje gedronken. En wat heb ik gelachen. Op een gegeven moment vroeg die of ik een vriendje thuis had zitten. Ik antwoordde; geen vriendje maar wel een man met 3 kinderen’. Haha... zijn blik was echt goud waard.

6/5
Vandaag was het tijd om weer verder te gaan. En ook nu hadden we weer een lange dag voor de boeg. Eerst moesten we terug naar Quito. En daarna moesten we terug naar het hostel in Quito waar we eerder hadden geslapen. Dit omdat ik weer wat kleren was vergeten. Vanaf Quito hebben we de bus gepakt naar Lacatunga. Alles bij elkaar hebben we toch weer zo’n 3 uurtjes in de bus en in de taxi gezeten. Maar ik heb eigenlijk alleen maar geslapen. Ik was zo verschrikkelijk moe. Ik heb de afgelopen 2 nachten misschien 5 uurtjes geslapen. Maar dat geeft niet. Ik slaap liever onderweg zodat ik overdag en in de avonden maximaal kan genieten ;)

In Lacatunga was niet heel veel te doen maar dat wisten we van tevoren. We gingen hier alleen naartoe omdat we vanaf hier konden starten met de hike. 

7/5
Vandaag hebben we de bus van Lacatunga naar Insinvile gepakt. Ik dacht dat deze plaatsen aardig dicht bij elkaar lagen maar dat bleek toch niet zo te zijn. Want ook deze rit duurde weer zo’n 3 uurtjes. Maar het was een hele mooi rit. We hebben namelijk zo’n 2,5 uur door de bergen gereden. De omgeving was prachtig groen en we kwamen door allemaal mooie, kleine, schattige dorpjes gereden. Vooral Eva keek haar ogen uit. Ze kon maar niet begrijpen dat er mensen waren die op deze manier konden leven. Want sommige mensen hebben werkelijk niets. En verder is er ook niets in de buurt. Iedereen beschikt over eigen vee en een eigen akker. 

Maar naar 3 uurtjes kwamen we aan in een prachtig hostel. Het hostel lag op een berg en het uitzicht was amazing. En het mooie was ook dat er geen WiFi was. Heerlijk...!!! RUST...!!! En ik had voor ons 2 bedden in een dorm (slaapzaal) geboekt. Maar omdat die volgeboekt was kregen we een privekamer voor dezelfde prijs. Ideaal. Voor het eerst tijdens deze reis had ik een hostel,  half pension geboekt. Nu hadden we ook weinig keus want er waren namelijk geen winkels en volgens mij ook geen restaurant. En het is allemaal zo goedkoop. We betaalde 25 dollar p.p.p.n. En het eten was echt top. 

Nadat we ons spulletjes in de kamer hadden gelegd ben ik heerlijk onderuit gaan liggen op de bank met een kopje thee en een tijdschrift (de Linda om precies te zijn. Die lag hier gewoon). Heerlijk onderuit op een bank. Dat was lang geleden. Stom dat je zulke simpele dingen kunt missen. Nou ja missen is een groot woord maar het is lekker als het dan even kan.
En af en toe keek ik even naar buiten en genoot ik weer van het prachtige uitzicht.
Omstreeks 16.30 ging het welness gedeelte open. Eva en in zijn toen lekker de hottub ingedoken. Heerlijk, want het is hier best fris in de bergen. In de hottub raakte we aan de praat met andere gasten van het hostel. Het was al snel gezellig in de hottub en iedereen wisselde weer even ervaringen en ideeën uit. Altijd handig. 
Daarna zijn we eigenlijk met ze alle verplaats van de hottub naar de bar. Het was namelijk happy hour. 

Die avond sliepen we denk ik al om 21.00 uur. We waren dood moe. We zijn nu pas een week in Ecuador maar we hebben al zoveel gezien en gedaan. En de bedden waren zo lekker en warm. Een van de lekkerste die ik tot nu toe heb gehad. 

8/5
De wekker ging al vroeg want om 07.00 begon de yoga class. Ik heb nog niet eerder een yoga les zo vroeg gevolgd maar ik moet zeggen dat het een lekkere manier is om wakker te worden. 
Na de yoga les hebben we lekker rustig ontbeten waarna we onze spulletjes hebben gepakt. Want vandaag gaan we van Isinlivi door naar Chugchilan. Maar deze keer pakken we geen bus of taxi, nee we pakken de benenwagen. Deze kon je volgens de verhalen zelf lopen, dus zonder gids. Dus we kregen een plattegrond mee van het hostel en daar gingen we. 

De hike duurde in totaal zo’n 5 uur en wat hebben we gelachen. Vooral ik heb veel gelachen, om Eva. Het was de eerste hike van Eef en ze was er binnen het uur al klaar mee. Ze was namelijk in het eerste uur al 2 keer onderuit gegaan. En wat zag ze eruit. De broek en de schoenen zat al onder de modder en ik kon mijn lach echt niet inhouden. Dus midden in de bergen van Ecuador liep er eentje met een enorm vrolijk hoofd en dat andere hoofd stond op onweer. Maar naast het lachen heb ik haar natuurlijk ook zo goed mogelijk proberen te helpen.
Af en toe werd de route middels bordjes aangeven. Dit waren dan gele of rode bordjes met daarop ‘Chugchilan’. Na 3 bordjes vroeg Eva aan mij; wat is Chugchilan eigenlijk?’. Nou, ik ging echt helemaal stuk. Jezus Eef... Ik zei; ‘dat is de volgende plaats waar we nu naartoe lopen’. Hierop hoorde ik Eef antwoordde ‘oooohhhhh’, met een verbaasd hoofd. Oh wat hebben we weer gelachen. En ergens is het natuurlijk ook wel een mooi iets. Ze vertrouwd mij volledig.

Maar het was echt een hele gave en mooie hike. Je loopt gewoon midden in de natuur, in the middle of nowhere. De omgeving veranderd continu en elke keer zie je wel weer wat anders. Zo kom je ook door allemaal kleine dorpjes gelopen. Het laatste stukje van de hike was echt wel erg pittig. Het laatste stuk was zeker zo’n 45 minuten uphill. Dus dat was gewoon 45 minuten verzuring. 

Na 5 uurtjes kwamen we aan in het hostel. We hadden het koud en nu waren we er allebei klaar mee. Dus we hebben snel een warme douche gepakt en daarna zijn we lekker bij de kachel gaan zitten met een kop warme chocolade melk. Die hadden we ook wel verdiend.
Ook in dit hostel kregen we een update. Ook hier had ik 2 bedden op een slaapzaal geboekt maar ook nu kregen we een privekamer met eigen badkamer. 
De man van het hostel was sowieso een hele lieve man. Hij kwam ons namelijk een ontbijtje brengen voor de volgende ochtend. Het ontbijt was namelijk pas vanaf 07.30 uur maar wij vertrokken al om 05.30 uur. Dus hij wilde ons niet zonder ontbijt op pad sturen. Super lief toch. 
Ook deze avond zijn we weer vroeg naar bed gedaan. We moeten namelijk morgen ook al weer om 05.00 uur op en daarnaast was het een intensieve dag. 

9/5
Om 6 uur hebben de we bus gepakt naar Quilotoa. Het plan voorafgaand was dit stuk ook te lopen maar Eva had zo’n last van de rug dat we besloten de bus te pakken. En achteraf was dat ook beter voor mij want die middag werd ik echt stront verkouden. 

De bus deed er een half uurtje over dus we kwamen al vroeg aan in Quilotoa. 
We hebben eerst even lekker een uurtje op bed gelegen en ontbeten waarna we naar het meer zijn gelopen. Het meer genaamd Laguna del Quilotoa. Dit meer bevind zich in een krater van een vulkaan. Vanaf het hostel was het 2 minuten lopen naar dit Lake. En toen we het lake zagen waren we allebei blij verrast. Want het was echt zo mooi als op het plaatje. Nee, het was nog mooier dan op het plaatje. We raakte ook maar niet uitgesproken over hoe mooi het was. 
Na de nodige foto’s zijn we helemaal naar beneden gelopen. Het was maar 1.7 kilometer naar beneden maar het was een heel geslinger. En dan de weg terug naar boven. OMG, dit was gewoon echt een zware workout. Het duurde een uur voordat we boven waren en het was een uur klimmen. En de hele weg naar boven was voorzien van zand dus het was ook echt zwaar lopen.
Haha, we waren ook een van de weinige die naar beneden liepen. De rest vond het wel gescheten...mietjes...

Toen we boven waren begon het te regenen en het was echt verschrikkelijk koud. Man man wat een ellende. Het was serieus maar 5 graden. Maar we zaten ook hoog en midden in de bergen dus het was te verwachten. Op sommige bergen zagen we gewoon de sneeuw liggen. 
We zijn dan ook maar snel teruggegaan naar het hotel. Daar heb ik een warme douche genomen maar het hielp niet. Ik stond nog steeds met kippenvel onder de douche. Terwijl de douche volgens Eef wel warm was. 
Maar daar werd op de deur geklopt, hard geklopt, wie zou het zijn...... hahah
De eigenaar van het hostel stond voor de deur met een berg hout in zijn handen. We hadden namelijk een kachel op onze slaapkamer. Yes, de vlam erin. Oh wat was dat lekker zeg. Na een halfuurtje hadden we het gevoel of we in de sauna zaten. Ik miste alleen het potje eucalyptus nog. 
Die dag hebben we voor de rest ook niets meer gedaan. Ik was hondsberoerd en we wilden allebei bij de kachel en in bed blijven.

10/5
Momenteel zit ik in de bus. Dit stukje is dus ook vers van de pers. Vanmorgen hebben we de bus om 09.00 in Quilotoa gepakt. Toen wij vanmorgen naar de bus liepen wisten Eef en ik niet wat we zagen. Er liep een kind voor ons op straat, ik denk zo’n 4-5 jaar oud en die trok zo de broek naar beneden en begon te poepen. Midden op straat. Een vrouw verderop zag het ook en die zei er niets van. Blijkbaar is dat normaal hier.

We zijn nu onderweg naar Lacatunga om daar onze backpack op te halen. Deze rit duurt zo’n 2,5 uur. Eef en ik zitten allebei voor in de bus alleen dan niet naast elkaar. Ik zit rechts naast het gangpad en Eef links. Dan hadden we allebei net iets meer beenruimte. Je zit tenslotte toch 2,5 uur op dezelfde plek. Maar soms hebben we wel even snel oogcontact als er weer een lekkere local in de bus stapt. 

Inmiddels zit er een klein local vrouwtje naast mij. Ze lachte zo lief toen ze naast mij kwam zitten. Ik kijk nu naast mij en ze ligt nu lekker te slapen. 
En ik heb mijn telefoon in de hand. Want als ik onderweg ben dan ga ik vaak aan mijn reisverslag verder. Ik was dit reisverslag aan het teruglezen en ik zat gelijk met mijn gedachte bij opa. De tranen rolde al gelijk over mijn wangen. Ik keek even snel op zij of niemand het zag. En niemand zag het. 
Daarna heb ik het filmpje erbij gepakt. Ik heb namelijk een filmpje gemaakt welke is gedraaid tijdens de uitvaart van opa. Dit is een filmpje bestaande uit foto’s op het nummer candle in the wind. 
Toen ik dit filmpje bekeek kwamen er alleen nog maar meer tranen. En ik zag het vrouwtje naast mij kijken. Maar dat maakte mij niet uit. Het luchtte op en het zijn ook ging dingen die je moet weg stoppen. Daarna heb ik even 10 minuten naar buiten zitten staren. Wij rijden nog steeds in een prachtige omgeving en ik vind het heerlijk om mij dan even af te zonderen.
Nu heb ik een muziekje aangezet met allemaal reggaeton nummers. Nummers die ik tijdens deze reis verzameld heb. Aan elk nummer heb ik wel een mooie herinnering. Dus de perfecte manier om mijn gedachte even te verzetten. 

Later die middag
Ja, de vakantie nummertjes hebben zijn werk weer gedaan. Even terug denken aan alle mooie herinneringen en momenten van deze reis. Dat maakt mij altijd weer vrolijk. 

Die avond kwamen Eef en ik laat aan in het hotel. We waren behoorlijk gaar. Logisch ook want we hadden zo’n 9 uurtjes in de bus gezeten. 
Maar we hadden nog niets gegeten dus nadat we onze tassen hadden gedropt zijn we eerst wat gaan eten. Na het eten hebben we nog een rondje gemaakt door het centrum en toen kwamen we uit bij een super leuk terras. Terrassen zijn uniek hier want die zie je nauwelijks. Dus we keken elkaar aan en zeiden; een drankje doen dan maar?. Die hadden we ook wel verdiend na zo’n lange dag. Eef bestelde een warme chocolade melk en ik een lekker wit wijntje.

Na een uurtje raakte we aan de praat met 5 jongens uit Brazilië. Deze zaten voor ons op het terras en na een paar keer achterom kijken vroegen ze dan toch maar of we er bij wilde komen zitten. Eef en ik hadden echt net de rekening betaald maar we vonden het nog wel gezellig om een drankje met hun te doen. 
Dus; one mas por favor. 

11/5
Na het ontbijt zijn Eef en ik het centrum ingelopen waar we even lekker hebben geshopt. Ik had 2 nieuwe truitjes gekocht en Eef 1. Daarna zijn we naar het viewpoint gegaan. De jongens uit Brazilië hadden ons namelijk verteld dat daar een schommel hing waarbij je dus boven de stad kon schommelen. Hoe vet is dat. Dus Eef en ik die kant op. Boven op de berg kwamen we idd de schommel tegen. Deze was bevestigd aan 2 dunne bomen met staalkabels. We keken elkaar aan en Eef zei; ga jij maar eerst. 
Haha dus ik hop dat stoeltje in. Nou ik dacht even dat ik op het stoeltje van de doodstraf zat. Ik werd vast gemaakt met allemaal van die leren bruine banden. Ik zei tegen Eef; ze gaan mij executeren haha.! 
Eenmaal vastgesnoerd in het stoeltje had ik toch wel een klein kriebeltje in de buik. Maar dat was voor korte duur. Want na 3 seconden was het weg. Het was alleen even de eerste swing. Daarna weet je dat je goed vast zit.  
En het was echt een super leuke ervaring. Toch weer dat gevoel van vrijheid weer waar ik zo dol op ben ;)
Daarna was het de beurt aan Eef.

Nadat wij allebei geweest waren kwamen we de jongens uit Brazilië tegen. Haha, Jezus wat een helden zeg. Er werd eerst een biertje gekocht en daarna gingen ze past het stoeltje in. Eef en ik hebben ons ziek gelachen. 

Nadat iedereen was geweest zijn we met de jongens mee naar het hostel gegaan voor een biertje bij hun op het dakterras. Wauw, wat een mooi dakterras was dat. Lekker in het middag zonnetje, een mooie view over het plein en de ideale plek voor de sunset. Na 2,5 uur geborreld te hebben zijn Eva en ik even snel teruggegaan naar ons hotel. We gingen namelijk met de hele club stappen dus we moesten ons nog even snel omkleden. En wat eten, want dat hadden we ook nog niet gedaan.

Binnen het uur waren we klaar. Voor ons doen dus heel snel. We zijn naar een club gegaan waar ze reggeaton muziek draaide. Dat is echt helemaal mijn ding geworden deze reis. En ik weet niet wat het is maar die vrijdagavonden van ons.... oh jee oh jee...! Ook dit was er weer eentje voor in de boeken. Het kan ook nooit normaal gaan. 

12/5
Haha vandaag gaan we weer shoppen. Zoals ik gister vertelde had ik 2 nieuwe shirtjes gekocht maar ik heb er nog maar 1. Eva zou namelijk mijn shirtje mee naar huis nemen maar die is hem ergens onderweg, waarschijnlijk in de taxi verloren. Haha en die reactie er ook bij; Juud, ik heb mijn best gedaan maar hij is weg’. Ik zei; meer dan dat kun je niet doen. Vooral met een slokje op was dit weer een trigger om helemaal stuk te gaan. 

Ook hebben we vandaag weer een free walking tour gedaan. Ja ik ben daar echt een groot fan van deze vakantie. En ook dit was weer een super leuke tour. We hebben weer een hoop gezien en geleerd over de stad. 
Cuenca is sowieso echt een super leuke stad. Er hangt een hele gezellige sfeer, er is veel samenhorigheid. Je hebt veel parken waar de mensen allemaal samen komen. Het is een nette stad, leuke winkeltjes, leuke terrasje, vriendelijke mensen. Ik zei al tegen Eef; ik zou hier zou kunnen wonen. Het is zo’n verschil met Nederland. In Nederland is iedereen altijd maar druk. Ik ook hoor. Ik heb altijd wel wat te doen, stil zitten is geen optie. En hier nemen de mensen het er gewoon lekker van. Het is gewoon allemaal zo chill en relaxt. Wat niet vandaag komt, dat komt morgen wel. Een mentaliteit waar ik steeds meer waarde aan ga hechten. 

Ja, er zijn een hoop dingen die je gaan opvallen. Dingen waar je bewuster over na gaat denken. Zo kwamen we ook tot de conclusie dat we in Nederland super prestatie en carrière gericht zijn. Als we bijvoorbeeld aan het date zijn met een jongen in Nederland en hij verteld dat hij in een supermarkt werkt dan haken we al af. Dat is toch eigenlijk te belachelijk voor woorden. Misschien vind hij zijn werk wel hartstikke leuk of is hij hartstikke goed in zijn werk. Hier ook. We ontmoeten jongens en meiden die echt mindere banen hebben. Maar ze werken en ze zijn trots op het geen wat ze hebben. Dus misschien toch maar een keer met die jongen van de supermarkt gaan date 😉

13/5
Vandaag gaan we door naar Guayaquil. Dit is de grootse stad van Ecuador. Ik had hier een leuk hotelletje geboekt aan de boulevard. We zaten echt op een A locatie. En de zon scheen. We konden EINDELIJK onze shortjes weer aan. Wat was ik daar blij mee, ik was zo klaar met de kou... Dat is mijn lijf toch helemaal niet meer gewend. 

Omdat ze in Guayaquil geen free walking tour hadden zijn we zelf maar op onderzoek uitgegaan. Van tevoren had ik al het een en ander opgezocht dus vandaag was ik de gids. We hebben wat straatjes bezocht, wat viewpointen en als afsluiter hebben we een rondje gemaakt in het reuzenrad. Een super leuk dagje en het was heerlijk weer. Maar wat zijn we weer bekeken vandaag, niet normaal. Het is low season hier dus we waren gewoon weer de enige toeristen. Vooral als we de straat over wilden steken was het erg. Mensen zaten gewoon achterstevoren in de auto.! Dat wij geen aanrijdingen hebben veroorzaakt is een wonder. En zelfs vaders met kinderen liepen met ons te flirten... doe toch even lekker normaal.

Terug in het hostel zat ik nog vol energie dus ik wilde graag even gaan sporten. Dat werd ook weer hoog tijd. Ik merk toch dat het lastiger is om het sporten bij te houden als je samen reist. Je wilt toch zoveel mogelijk samen doen. Maar vandaag moest en wilde ik echt gaan.
Maar het probleem was dat alle sportscholen dicht zaten. Het was zondag en Moederdag. Shit wat nu....  ik heb vervolgens wat hotels opgezocht welke voorzien waren van een gym. Misschien kon ik daar tegen betaling wel sporten. Dus ik ben naar de receptie gelopen en ik heb de jongen achter de balie wat hotels laten bellen. Maar helaas, het was niet mogelijk.  Super stom en ik baalde er goed van. Maar toen kwam de jongen achter de balie met de oplossing; ik mocht zijn mountainbike wel lenen. Geniaal, dan kan ik tenminste nog wat doen. Vervolgens ben ik een klein uurtje wezen fietsen. Het werd namelijk al schemerig en ik wilde voor het donker terug zijn. Guayaquil is namelijk in de avonduren geen hele fijne stad voor een meisje alleen. 

En wat een rit was het. Locals stonden me aan te moedigen langs de zijkant van de weg. Je bent hier natuurlijk al een attractie, laat staan als je als een dwaas op een fiets door de stad rijd. 
Haha en het mooie was nog dat een politiemotor voor mij op de rem moest. Er waren zoveel verkeerslichten. Als ik voor elk rood licht moest stoppen dan kon ik net zo goed gaan lopen. Dus ik knalde gewoon elke keer door rood. 
En de politieagent remde netjes en stak daarbij ook nog vriendelijk zijn hand op.
Haha.... een vriendelijke lach met een kleine knipoog doet ook altijd wonderen. 

In de avond was het ook raak. We zaten in een restaurant en een van de medewerkers was zo afgeleid en was zo aan het staren dat de borden op zijn dienblad gingen schuiven. En ja hoor, daar gingen de borden heen, zo over Eva heen. Haha.... en die kerel had het niet meer. Wat voelde die zich ongemakkelijk. Het was gewoon echt zielig. Haha, maar ik moest wel heel hard lachen. En Eva ook, ondanks ze de rijst op haar schoot had liggen.

14/5
Yes het is weer maandag dus de sportscholen gaan weer open. Ik ben dan ook gelijk gaan informeren bij de sportschool aan het einde van de straat. Ik kon gebruik maken van de gym en ze hadden hier zelfs groepslessen. Helemaal top. Dus ik heb mij gelijk ingeschreven voor de bodypump les die avond. Nadat we dat geregeld hadden zijn Eva en ik even lekker wezen lunchen en shoppen. 
Ik blijf mij verbazen over de mensen hier. Een kerel verkocht gewoon puppy’s op straat. Hij had er eentje ik zijn hand en deze droeg hij dan boven zijn hoofd. Je zag echt zo’n klein bolletje wol in zijn hand liggen. Het beestje zag er overigens goed uit en het was niet zielig maar gewoon bizar. Normaal verkoop je fruit op deze manier maar geen honden. 

Yes; bodypump tijd..... Ergens was ik wel een beetje zenuwachtig want ik ging alleen. Nu ben ik al wel vaker alleen naar de gym geweest (bijna altijd) maar hier waren we zo’n attractie. Ik dacht nee dat word leuk zo; sta ik straks te squatten en dan staat iedereen mij aan te staren. 
Maar het viel mij 100% mee. Toen ik in de gym aankwam werd ik heel vriendelijk ontvangen en kreeg ik eerst een rondleiding. Ik was natuurlijk weer veels te vroeg dus ik heb eerst zo’n 20 minuten op de crosstrainer gestaan. En maar goed ook eigenlijk. Zo kon iedereen eraan wennen dat er een blanke in de sportschool aanwezig was. Want in die 20 minuten heb ik aardig wat bekijks gehad.
Om 18.00 begon de les. De les werd gegeven door een vrouw. En wat een beest was dat. Niet normaal. Van de achterkant leek het wel een vent. Een benen..... wow.... 2 benen van mij was nog geen been van haar. Voordat ze de les begon vroeg ze door de microfoon in het Spaans wat mijn naam was en waar ik vandaan kwam. Ik antwoordde waarna ik luid door de microfoon hoorde; Welkom Judith, helemaal uit Nederland. Haha, nou dat was toch een leuk begin van de les. En de andere 12 locals stonden ook vriendelijk te lachen. 
Daarna vroeg ze nog iets in het Spaans maar dat begreep ik niet helemaal. En toen zei ze opeens; vind je het fijner als ik Engels praat. Nou, dat is uniek. Iemand die Engels praat. Dat kom je hier echt zelden tegen. Dus ze heeft de oefeningen zowel in het Spaans als in het Engels uitgelegd. Dan voel je je toch helemaal welkom. 

Het was ook een super leuke en intensieve les. Na de les kwam ze nog naar mij toe en vroeg ze hoe ik de les vond. Ook vroeg ze hoe lang ik bleef en of ik morgenavond weer mee deed. We hebben zeker nog zo’n 20 minuten staan praten over van alles en nog wat. 
Daarna ben ik met een voldaan gevoel naar huis gegaan. Wat was dat weer lekker zeg..... 

15/5
Al vroeg ging de wekker weer want om 07.00 begon mijn lesje bodypump. Ik moest mezelf alleen wel echt het bed uittrekken toen de wekker ging. Ik lag nog zo lekker en Eva lag nog zo lekker te slapen. Ik was ook allemaal excuses aan het zoeken en toen dacht ik; Jezus van Swaaij je zit elke keer te zeuren dat je wilt sporten. Nu kun je gaan sporten en nu zit je excuses te zoeken. Dus hop het bed uit en gaan. En daar ging ik. En toen ik eenmaal buiten het hotel stond was het ook goed. 
Er was al zoveel leven op straat. Hele groepen waren aan het sporten op de boulevard, mensen waren bezig met het schoonmaken van de straten, daar gingen al wat winkeltjes open, het zonnetje scheen. Ik werd daar zo vrolijk van en mijn energie en motivatie gehalte stegen daardoor direct. 

In de sportschool werd ik weer vriendelijk ontvangen. Deze les werd nu door iemand anders geven. Dat had ze me gisteren ook verteld. De les werd nu gegeven door een jongen van mijn leeftijd. Deze sprak geen Engels. Maar goed dat maakte op zich niet uit, het uitzicht was in ieder geval een stuk beter ;) 
Na de les ben ik teruggelopen naar het hotel via de boulevard. Wat gaf dat een heerlijk gevoel. Met een voldaan gevoel loop je lekker langs het water, in de zon, onder de palmbomen. Als ik eraan terugdenk begin ik alweer te glimlachen. Dat zijn de momenten dat je geniet van de kleine dingetjes in het leven. 
En ik was niet de enige die genoot van dat momentje. Want ik was weer een ware attractie. Een blanke bezwete vrouw in sportkleding. Nou dan kun je je lol op. 

Terug in het hostel heb ik snel een douche gepakt, ontbeten en toen was het tijd om uit te checken. En toen begon de ellende.....

We liepen naar beneden en ik gaf de sleutel aan de vrouw achter de balie. Toen ik haar gedag zei; zei ze tegen mij dat wordt dan 62 dollar. Huh, 62 dollar.... Waar heb jij het over. Ik heb 62 dollar betaald bij het inchecken. Hierop vroeg de vrouw om het bonnetje. Een bonnetje, ja die heb ik niet gekregen. Ja en daar begon het welles / nietes spelletje. Haha, ja en dan moet je Eva en mij hebben. Haha, slechter kon die vrouw het niet treffen. Want we wisten gewoon 100% zeker dat we betaald hadden dus we gingen niet nog een keer betalen. 
En die vrouw was ook vaag. Want ze vroeg aan ons bij wie hebben jullie betaald dan? Dus ik antwoordde; ja bij een vrouw. Wij zijn die dag gearriveerd en rond dat tijdstip. Hierop keek ze in het systeem en toen zei ze; oh ja dat was bij mij. En toen herinnerde ze zich het ineens weer. Elk detail ook nog. Ja, dat gaat er bij ons niet in. Eerst herinner je je helemaal niets en dan ineens elk detail. Die is gek he......

Dus die vrouw begon druk te bellen en toen kwam het hoor...... ineens stond er een motoragent boven. Hahahah.... serieus... komt die gast hier speciaal voor ons.... ja dus. De beste man begon tegen mij in het Spaans te praten. Ja heel leuk maar dit soort gesprekken kan ik dus echt niet in het Spaans voeren. Hij vroeg onder andere waar ik vandaag kwam. Dus even later hoorde ik hem over de porto zeggen dat het ging om een meisje uit Nederland, en daarbij zag ik hem al lachen. En al snel kwam er een 2de agent bij. Haha, 2 man sterk. Toe maar...!!!

Mmm.... ja je weet natuurlijk maar nooit hoe de politie hier gaat reageren. Maar het verhaal kreeg een hele leuke wending want even later stond hij dik met ons te flirten Haha. Oke.... ik ga er nu ook gebruik van maken dat ik vrouw ben. Ik flirt wel mee hoor, geen probleem. We lachen wel een keertje lief en we kijken wel een keertje onschuldig. Hij zei ook tegen ons; het is een civiele zaak. Het is jullie verhaal tegen haar verhaal. Maar uit zijn woorden begrepen we al snel dat hij aan onze kant stond. Na zijn uitleg ging het gesprek ook gelijk over naar een ander onderwerp. Hij vroeg wanneer ik in Ecuador was aangekomen en wat mijn plannen waren. Ik vertelde hem dus dat we vandaag naar Sallinas gingen en daarna door naar Montanita. Hierop kreeg ik een waslijst aan tips van allemaal feestjes en discotheken waar we heen moesten gaan. 

Maar ondertussen waren wij ook nog aan het discussiëren met die vrouw van het hotel. Gelukkig hing er een camera dus wij zeiden kijk de beelden maar uit, dan kun je met eigen ogen zien dat er betaald is. 

Natuurlijk wist zij weer niet hoe dat werkte dus er moesten eerst een aantal poppetjes gebeld worden. 

En het duurde en het duurde. En het beeld was zwart en bleef zwart. Dus wij vroegen al hoe lang het ging duren want wij wilden ook verder. Nee, zei die vrouw; jullie moeten blijven totdat het geregeld is. Dus wij hebben nog zo’n 30 minuten gewacht en daarna waren we er helemaal klaar mee. We waren inmiddels alweer bijna 2 uur verder.Dus ik heb in overleg met de politie mijn e-mailadres gegeven en ik heb gezegd dat ze de beelden maar moesten mailen. Dus zo gezegd zo gedaan. Hierop zijn wij met de politie naar beneden gelopen en zijn Eef en ik in een taxi gestapt. Houdoe en bedankt allemaal. En de collega’s die hebben ons nagekeken totdat we te ver uit het zicht waren. 
****** in de dagen erna heb ik nog verschillende mailtjes gehad van het hotel en zelfs een mailtje van de directeur. Ze hadden geen beelden want de camera's deden die dag het niet. Conclusie: we hebben niet nog een keer betaald en ik heb ook niets meer van ze gehoord. Zaak opgelost*****

Veel later dan gepland kwamen we dus in Salinas aan. Hier had ik ook een top hostel geboekt want we zaten echt aan het strand. Perfecte locatie weer. En het weer was ook perfect want de zon brandde goed. We hebben dus snel onze spullen in de kamer gelegd, onze bikini aangetrokken en zijn direct doorgegaan naar het strand. Heerlijk... We lagen nog geen 5 minuten op het strand of er werd ons weer van alles aangeboden. We hebben overal nee tegen gezegd maar tegen dat koude biertje daar konden we toch geen nee tegen zeggen.

Wat waren we aan het genieten. Eindelijk lagen we op het strand. Wat hadden we hier naar uit gekeken. Even later arriveerde er een hele groep jongens met een paar meiden. Ze droegen allemaal dezelfde badkleding dus wij dachten al dat het iets van een zwemvereniging was. Sommige gingen namelijk ook erg fanatiek het water in. 
De jongens hadden al verschillende keren in onze richting zitten kijken en hadden onderling al zitten lachen. Eef en ik zeiden al tegen elkaar; hoe lang zal het duren voordat de eerste een praatje komt maken. Zo’n 5 minuten later kwam de eerste dappere herder. Hij vroeg aan Eef en mij of we met de club mee wilden op de bananenboot. Super leuk aanbod maar we hebben hem toch afgeslagen. Waarom snap ik nu eigenlijk nog steeds niet. Ik had er later ook wel spijt van. 

Na het ritje op de banaan kwamen ze terug en kwam de jongen die ons eerder meegevraagd had terug voor een babbeltje. Het duurde dan ook niet lang voordat hij bij mij op de handdoek zat. Gezellig toch, ik ben altijd in voor een leuk gesprek. 
En wat bleek nu het was geen zwemvereniging maar het bleken militairen te zijn. De kerel die naast mij zat was de instructeur en al die andere waren zijn studenten. Zijn Engels was niet heel super dus dit was voor mij weer een mooi momentje om mijn Spaans op te krikken. 

Hij vroeg ons wat de plannen voor die avond waren en of we zin hadden in een drankje. Ja hoor, waarom niet.

Die avond hebben we afgesproken in ons hostel. Ons hostel was namelijk voorzien van een hele leuk bar. Hij kwam samen met een andere instructeur die helemaal geen Engels sprak. Na een paar cocktails ging Eva naar bed. Die was moe. Logisch want het was ook weer een lange dag en als je weinig tot geen Spaans kunt dan kan dat erg vermoeiend zijn. Dat kan ik mij nog wel herinneren. 
Ik was natuurlijk nog niet moe en ik had nog wel zin in een drankje. Daar sta ik ook altijd om bekend, ik sluit altijd graag af. Of zoals mijn moeder altijd zegt; Judith moet altijd de lampen uitdoen. En zo ook deze avond weer. Die gasten bleven maar bestellen en de dansvloer ging open. Ja als ze reggaeton gaan draaien dan kom ik ook van de kruk af. En niet veel later ging ook de karaoke set aan. Ik zelf heb de microfoon niet vast gehad maar ik heb voor de mannen elk 3 nummers aangevraagd. Haha en ze hebben ze ook nog netjes gezongen ook.    

16/6
Pfffff.... ik kan toch wel merken dat ik wat gedronken heb. Dus lekker naar het strand. Op het strand kwam al snel de strand wacht voorbij. Zoiets was het volgens mij, een man in pak in ieder geval. Dus die vroeg aan mij waar we vandaan kwamen en wat mijn naam was. En zijn derde vraag was; ga je vanavond mee dansen en zijn vierde vraag was; mag ik je nummer. Jezus wat denken al die gasten wel niet. Echt... doe eens normaal man. Het is gewoon standaard hier dat iedereen maar om je nummer vraagt. Dat gebeurd echt niet in Nederland. En gelukkig maar want ik vind het bloed irritant. 

Daarna kwamen er nog tig studenten van de militaire brigade voorbij. Je ziet ze eerst van een afstandje kijken en lachen en als ze dan alle moed verzameld hebben dan komen ze naar je toe. De studenten waren denk ik zo’n 17 tot 21 jaar. Ze wilden graag met ons op de foto. Dus de eerste foto was normaal en bij de 2de foto vroegen ze of we ze een kus op de wang wilden geven. Ja hoor, kom maar hier. Laten we die jochies ook de dag van hun leven bezorgen Haha. Ze waren helemaal trots op hun foto. Daarna vroeg ik aan hun waar Geovanny was, hun instructeur. Ze begrepen niet wat ik bedoelde dus ik pakte mijn telefoon en liet zijn profielfoto van what’s app zien. 
Nou die ogen, die gezichten, geniaal Haha.... Je zag ze echt kijken en denken. Onze instructeur heeft gewoon met haar geappt. Na een uurtje ontving ik dan ook via Geovanny de foto’s van het strand, haha. Hoe snel kan het gaan.

In de avond zijn Eva en ik gaan pinnen. We liepen op de stoep en ineens hoorde Eef mij ‘oooohhhhhh roepen’. Hierbij keek ze mij aan en ze zag dat ik mijn beide handen voor mijn mond had. Wat is er vroeg ze.???? Ik zei kijk dan; daar is een hond aangereden. Voor onze ogen stak een hond de straat over en werd daarbij aangereden door een auto. Het was een klein zwart jong hondje en zijn 3 baasjes stonden op de stoep. En de auto die het hondje had geraakt reed gewoon door. 
Een van de baasjes rende naar het hondje toe en pakte hem op. Het hondje lag in de armen van zijn baasje. Hij leefde nog wel maar het waren zijn laatste minuten. Zijn bekje vol bloed. Verschrikkelijk, Eef en ik stonden bijna mee te janken. Het was echt een steek in mijn hart en ik moest ook gelijk aan mijn dikke beer (Gio) denken. Dan ga je toch kapot als baasje zijnde als zoiets gebeurd. Eef en ik wilden helpen en hebben aan de hond gevoeld. Maar wat konden wij doen.??? Ook niks. Het was verschrikkelijk. 
Hierop zijn de baasjes wegerend met het diertje dus hoe het is afgelopen weten we niet. Heel irritant. We denken niet dat die het gehaald heeft maar toch wil je die bevestiging. Die bevestiging is toch belangrijk voor ons merkte we al snel op. Dit is toch iets van het werk. Vaak weten we wel hoe iets afloopt en dan kun je het ook afsluiten. Maar dit gevalletje heeft toch echt wel dagen in ons hoofd gezeten. 

Terug in het hostel zijn we ook gelijk naar de bar gelopen. We moesten eerst een cocktail hebben. We moesten echt bijkomen van wat we gezien hadden. We hebben allebei zelf een hond dus we konden ons helemaal inleven in de situatie. 

17/5
Vandaag reizen we met een kater (althans ik) door naar Montanita. Pffff wat een avondje was het gisteren weer. Eef en ik zaten rustig in het hostel een cocktailtje te drinken. We waren nog aan het bijkomen van de aanrijding. 

Maar aan de bar stond een vent met een microfoon. Die was wat nummers aan het zingen. Het duurde dan ook niet lang voordat hij naar onze tafel kwam en vroeg of wij ook een liedje wilde zingen. Nou, nee dankjewel, vraag het over een paar cocktails nog maar een keer. Dus hij kwam bij ons aan het tafeltje zitten en bestelde nog wat cocktails. Hij maakte er gelijk werk van. En wat bleek het was de eigenaar van het hostel. Haha BINGO...... gratis drank. Hij bestelde de ene na de andere cocktail. Hij smaakt toch altijd lekkerder als die gratis is, Haha.! En ja hoor.... die avond hebben Eva en ik aardig wat nummers gezongen. De microfoon die hebben we niet meer uit handen gegeven. Haha... zelfs Henk Dissel hebben we gezongen. Die gasten wisten niet wat ze mee maakte
Haha wat hebben we weer gelachen. Het was weer een geniale avond. En de drank ging zo hard. Op een gegeven moment moest ik ook aan het water wat ik lag haast met microfoon en al op de grond. 

En toen kwam het. De eigenaar die sliep dus ook in het hostel. Die bleek de gehele bovenverdieping voor zichzelf te hebben, voorzien van een jacuzzi. Dus hij vroeg of we meegingen in de jacuzzi. Dus ik keek Eva en en ik zei wat doen we. Als we gaan dan gaan wel met zijn tweeën, alleen ga ik niet. Dus met zijn tweeën zijn we meegegaan. Alleen de jacuzzi was echt veels te warm. Het water was 43 graden, niet normaal. Dus hij belde naar beneden waarop er 2 gasten van het personeel zakken met ijsklontjes kwamen brengen. Het water werd er wel beter op en we hebben er even ingezeten maar niet lang. We stegen haast op. Dus dat was een mooi moment om de avond af te sluiten. 

Vandaag zijn we dus aangekomen in Montanita. Ik had hier een hostel geboekt voor 1 nacht. Heel typisch want we zouden een week in Montanita blijven. Normaal gesproken boek ik dan wel voor 2 of 3 nachten. Maar gelukkig had ik dat nu niet gedaan want ik heb een nieuwe PR inchecken en uitchecken op naam.
We kwamen aan in het hostel en het was echt een hippie kamp. Het wat vies, oud en in elke hoek en in elke hangmat lag wel een wazige hippie te slapen. En toen kwamen we in onze kamer welke we met 2 andere personen moesten delen. Het was een vies, klein en benauwd hok. Onze bedden moesten nog verschoond worden dus Eef en ik zaten te wachten op de gang. Ik zei tegen Eef; ik weet het niet Eef, maar ik vind dit hostel echt helemaal niks. Heel raar want ze hadden een 9.4, met meer dan 200 reviews. Nou hoe ze daaraan zijn gekomen vraag ik mij nog steeds af.

Eef was enorm blij met deze uitspraak want die vond het ook helemaal niets. Maar tot nu toe hadden we bijna alleen maar een privekamer gehad dus die dacht bij zichzelf; ja dit zal wel bij het hostel leven horen. Laat ik maar niks zeggen, ik zal hier wel aan moeten wennen’. 

Hierop hebben we een rondje gelopen door het hostel. Toen we in de keuken kwamen hadden we het helemaal gehad. 
Wat een ellende was dat. De wasbak stond vol tot aan de rand. Het water was haast zwart en de etensresten die dreven daar volgens mij al een half jaar in. Echt alles was vies en smerig. Dus ik zei tegen Eef; kom we gaan een rondje lopen, we gaan opzoek naar een ander hostel. Dus tijdens het rondje kwam ik een Selina hostel tegen. In Colombia en in Panama had ik al in verschillende hostels van Selina geslapen en die zijn altijd goed, meer dan goed. Dus ik was helemaal blij om een Selina hostel hier te zien. Het hostel zag er weer op en top uit en het lag op een nog betere locatie. Het lag echt midden in het centrum en ons hostel lag in de straat met alle cocktailtentjes, heeeeel vervelend. 

We hebben gelijk gevraagd of er nog plek was voor die nacht, en dat hadden ze gelukkig. Dus we zijn teruggelopen naar ons hostel en we hebben daar op een nette manier proberen uit te leggen dat dit niet het hostel was voor ons. We hebben onze spullen gepakt en we kregen het geld terug voor die ene nacht.! Niet verwacht maar super netjes. 
Die avond hebben we niet heel veel gedaan. Even een avondje rust. Bewuste keuze want het weekend kwam eraan en Montanita staat bekend als de party place van Ecuador.

18/5
Overdag zijn we lekker naar het strand geweest. Even bijkomen van al het reizen van de afgelopen weken. We bleven hier tenslotte een week dus we hadden de tijd. In de avond zijn we naar een feestje gegaan. Alleen dit feestje begon pas om 01.30 uur. Dus voordat het feestje begon hebben we eerst even gezellig met de collega’s van Wageningen gefactimed en daarna hebben we nog even een cocktailtje gedronken in het straatje bij ons voor de deur. 

Het feestje was wel oké, niet heel bijzonder. Het was een grote ruimte en het liep echt pas tegen 02.30-03.00 uur een beetje vol.

Op een gegeven moment kwamen er 3 jongens naar onze tafel gelopen. 1 local en die had 2 vrienden bij zich uit Amerika. Yes, mensen die Engels kunnen, het is een wonder. En die local die had het op mij voorzien. Maar daar zat ik helemaal niet op te wachten. Het was een kereltje van 19 en als hij had gezegd dat hij 14 was dan geloofde ik hem ook nog.  En hij wist dat ik 30 was maar dat maakte hem helemaal niets uit. Haha, dat is mooi voor jou maar ga maar iemand van je eigen leeftijd zoeken. Dus eenmaal op de dansvloer wilde hij mij zoenen, meerdere malen. Ik zei nee; dat gaat niet gebeuren amigo. Dansen is prima maar daar houd het ook echt mee op. Maar op een gegeven moment gaf hij mij een duwtje in de richting en stond ik met mijn rug tegen een paal. En die paal hield hij vast dus ik stond als het ware tussen hem en die paal in. En toen probeerde hij mij weer te zoenen. Nou toen heb ik hem toch maar een duwtje in de goede richting gegeven. Jezus je bent 19 jaar, nee is nee. Ik kan er wel om lachen maar wat als ik een jong meisje was geweest. Dat kan toch niet, nu al zo opdringerig.
Eef en ik hebben toen onze drankjes opgedronken waarna we terug zijn gegaan naar het hostel. Heerlijk, lekker het bedje in. 

19/5
We begonnen de ochtend rustig met een ontbijtje bij het zwembad. Nou ja rustig rustig. Wij waren rustig maar er liep 1 kerel bij het zwembad en die stond nog helemaal strak. Die zat nog vol in de party mood. Hij liep met grote ogen, met 2 speakers in zijn handen stampend langs de rand van het zwembad. We zeiden al tegen elkaar, het is net platvoet met zijn vriendjes. En dan sprong die weer in het zwembad en creëerde hij zijn eigen les aquajoggen. En zijn vriend die was maar aan het lachen en aan het filmen. Wij zeiden al tegen elkaar. Nou lekker is dat. We mogen toch hopen dat als 1 van ons zich zo voor lul zet dat de ander dan toch ingrijpt. 

Na het ontbijtje zijn we naar het strand gegaan. In de avond hebben we natuurlijk weer even een cocktailtje gedronken in ons straatje. En dat was het gewoon. Meer heb ik niet te vertellen over deze dag. Het is wonderbaarlijk. 

20/5
STRANDDAG...!!!!

21/5
Vandaag zijn we naar het strand Olon gegaan. Een heerlijk strand. Het was er veel minder druk en toeristisch. En eindelijk waren er goede golven dus er kon weer gesurft worden. Zo dat viel weer even tegen in het begin. De laatste keer was toch al weer zo’n 4-5 weken geleden. En omdat veel mensen aan het surfen waren hadden ze niet meer het board waar ik de laatste keer mee gesurft had. Dus ik kreeg een vele lichtere plank mee dus dat vraagt veel meer techniek en balans. Maar het was wel een goede oefening en het ging steeds beter en beter.

In de avond ben ik nog op stap gegaan met Jeff. Eva voelde zich niet lekker en ik had nog geen zin om naar bed te gaan. En daarnaast waren we het weekend ook niet echt wezen stappen dus ik was er gevoelsmatig weer even aan toe. 

22/5
Laten we vandaag eens gek doen en laten we eens een dagje naar het strand gaan. In de middag, toen we aan het lunchen waren raakte we aan de praat met Jordan. Jordan is begin 20 en woont in Montanita. 
Raakte we aan de praat.... ik kan beter zeggen; raakte ik aan de praat. Eef had er niet zo’n behoefte aan en ik ben slecht in het afkappen van gesprekken. Dus Eef ging roken en terug naar het hotel en ik was aan het bedenken hoe ik dit gesprek op een goede en vriendelijke manier kon afronden. Maar na 10 minuten werd het gesprek toch nog wel leuk. Want wat bleek; hij was surf instructeur, divemaster en over 1 maand ging hij voor 3 maanden naar Nederland. Dus uiteindelijk heb ik zeker nog drie kwartier met hem zitten kletsen. Daarna ben ik Eef weer gaan opzoeken. 

In de avond gingen ik en Eef een drankje doen. Toen we door de straat liepen kwamen we Jordan en een vriend van hem tegen. Hij vroeg ons mee voor een drankje. Dus we hebben met ze 4 een cocktailtje gedronken en daarna hebben we nog gebiljart met ze alle. Eef en ik waren een gouden team, maar helaas hebben we wel verloren. 

23/5
Vandaag zijn we vroeg opgestaan om door te reizen naar Puerto Lopez. En daar was ik ook wel aan toe. Een nieuwe bestemming . Weer even een andere omgeving, andere energie.

We moesten al vroeg in Puerto Lopez zijn want vandaag gingen we naar het eiland Isla de la Plata. Jeff was al een dag eerder gegaan en hij had voor ons de tour naar het eiland geboekt.! Mooi, dat scheelde ons weer een hoop tijd en geregel. 
Isla de la Plata is, zoals ze hier zeggen, de goedkopere variant van de Galapagos. Het was op zich een prima tour maar niet super speciaal ofzo. Nu ben ik ook geen tour mens. Ik regel en organiseer liever mijn eigen tour maar dat was hier echt niet mogelijk.
Wat wel leuk was is dat we de bluefeetboodies hebben gezien. Vogels met blauwe voeten, heel bijzonder. 
Ik vond de boottocht naar het eiland toe het leukste denk ik. Heerlijk, 2 uur op een boot uitwaaien. En op de heenweg zagen we in de verte ook nog 2 whales.

Omstreeks 16.00 uur waren we terug op de pier. Toen we de pier afliepen hoorde ik Eef ineens zeggen; Ah nee toch, Juud kijk dan’. OMG Jordan. WTF is dit, wat doet hij hier. Ik wist dat zijn moeder in Puerto Lopez woonde maar zijn thuis was in Montanita. Ja zei die; ik ben speciaal voor jou gekomen. Haha, ja daar was ik al bang voor dacht ik. Maar daar zat ik toch helemaal niet op te wachten. Oh echt hoor, dit heb ik weer.
Uit beleefdheid zijn we daarna maar met ze 4 een drankje gaan doen op het strand. Achteraf gezien was het niet zo erg want we zaten echt bij een super leuk strandtentje. Lekker in het zonnetje met wat reggaeton op de achtergrond. 
En Jordan regelde alles voor ons. Hij kende iedereen daar en hij had alles in een handomdraai geregeld. Eef zei al tegen mij; hij draagt je echt op handen.  

Daarna zijn we teruggegaan naar het hotel. Even snel douche om vervolgens een hapje te kunnen gaan eten. Jordan vroeg wat we gingen doen met het eten. Ik zei we gaan ergens een hapje eten maar nog geen idee hoe en wat. 
Maar hoe toevallig, net toen we ons hotel uitliepen kwamen we Jordan al tegen. Nou, toeval bestaat niet zeggen ze toch.! Nee idd. Maar goed hij bracht ons wel naar een heel leuk en lokaal restaurantje, waar die alles weer regelde. En natuurlijk at hij een hapje met ons mee.

24/5
Vandaag zijn we samen met Jeff een dagje naar ..... geweest.  Haha ik heb geen idee meer wat de naam van die plaats was. Dat gebeurd mij nooit.
Toen we hier (op deze plaats) aankwamen kregen we eerst een rondleiding door een of ander museum. Ik kon de uitleg niet helemaal volgen want mijn Spaans is nog niet op dat niveau. Maar het ging in ieder geval over  spullen en personen die in dat gebied en in die omgeving waren opgegraven. 

Na de rondleiding zijn we naar het ‘spa’ gedeelte gelopen. Dit was vanaf het museum zo’n 30 minuten lopen en het was gelegen in een National Park. De weg er naartoe was erg mooi. Je bent gewoon in the middle of nowhere, omringd door mooie natuur, dieren en we waren de enige toeristen. 
Eenmaal aangekomen bij de spa zagen we een groot ‘naturel’ bad in het midden. Vanaf een afstandje zag het er prima uit. Van dichtbij ook wel maar je moest je neus dicht knijpen. Jezus wat een tyfus lucht. Ik rook wel wat maar ik had in het begin nog geen idee waar dit vandaan kwam. 
Want we kregen eerst een uitleg en daarna kregen we een potje met modder waarmee we ons gezicht konden insmeren. Eef vertrouwde het niet helemaal dus ik heb het potje gedeeld met Jeff. De modder in het potje was afkomstig uit dat bad. Het rook al wel iets maar niet zo erg. En toen ik het eenmaal op mijn gezicht had voelde het wel lekker. 

Maar toen ik naar het bad liep en mijn voetjes op het trappetje zetten...... OMG.... Wat een stank, serieus. Het rook echt naar rotte eieren, en dan 100 keer zo erg. Het was echt niet normaal. Ik weet zeker dat van de 10 mensen die hier komen en zeker 5 over de nek gaan van deze lucht. Haha.... en dat moet goed zijn voor de huid. Nou ik heb lang getwijfeld maar ik ben er niet ingegaan. Dan stink je dagen joh. Dus alleen Jeff was zo dapper en die heeft er echt in gezwommen. Haha we hadden dan ook al snel een naam voor het bad bedacht; de punani van de mermaid... Nou als die toch zo ruikt dan zou ik maar snel langs de doktor gaan... hahaha
Gelukkig hadden we ook een douche zodat ik mijn gezicht en voeten met schoon water kon wassen.

Na de spa zijn we doorgegaan naar de Los Frailes stranden. Dit waren in totaal 3 stranden, mooie stranden. Het eerste strand vond ik het mooiste en het leukste. Hier ben ik namelijk samen met Jeff en een andere local naar de grotten gezwommen. Het was alleen nog wel een eindje zwemmen en niet geheel zonder gevaren. Want je had geregeld rotsen onderwater met daarop zee egels. Nu ben ik gelukkig niet in een zee egel gaan staan maar ik heb wel mijn vinger (3 keer) en mijn voet (1 keer) open gehaald aan een rots. Maar goed alles voor het avontuur en voor de foto’s, want het was het allemaal waard. Ik vind dat echt mooi zulke dingen. Het onbekende opzoeken en de plekken waar men normaal gesproken niet komt. Daar had ik wel een paar krassen op de voet voor over. 

Nadat we alle 3 de stranden hadden bezocht zijn we met de taxi teruggegaan naar het hostel. We hebben de taxi gedeeld met een ander stel dus we zaten lekker knus met 4 man op de achterbank. En serieus, wat een chauffeur. Hij zette de muziek aan en we hadden ons eigen privé feestje in de taxi. En hij lag zelf ook helemaal dubbel. Hij heeft de hele rit, zo’n 15 minuten zitten lachen. En ik ook hoor. Ik vind het prachtig en geniaal als mensen zo enthousiast en vrolijk zijn. Daar ga ik helemaal in mee. Check het filmpje...

26/6
Om 06.15 ging de wekker voor mij. Ik wilde namelijk gaan hardlopen. Waarom zo vroeg dan.? Nou omdat ik hier al een ware attractie ben dus ik dacht ik ga mooi vroeg in de ochtend als de meeste mensen nog slapen. Ik had aardig wat moeite om mijn bed uit te komen maar toen ik eenmaal de kleren aanhad had ik er ook wel zin in. Ik heb zo’n 5-6 kilometer gelopen. Een prima afstand want ondanks dat het zo vroeg was, was het al aardig benauwd. En daarnaast was het veel klimmen. 

Daarna wilden we lekker naar het strand gaan dus ik vroeg aan de man van het hostel wat een leuk strand was. De naam van het strand kan ik mij even niet meer herinneren. Ook vertelde de man mij dat we 2 straten verderop een soort van taxi konden nemen. Dit was een klein wit busje met aan de zijkant een groene streep. Oké, dat gaan we vast vinden zei ik. Dus Eef en ik hebben de man bedankt en zijn gegaan. We hadden nog geen minuut gelopen en ineens hoorde ik iemand rennen. Dus ik keek achterom en ik zag dat dit de man van het hostel was. Dus we stopte en ik vroeg aan de man wat eraan de hand was. Ja zei die; ik was bang dat jullie het niet konden vinden en dat jullie zouden verdwalen. Dus ik loop even met jullie mee.... oh gosie, wat een schatje is het toch. 

In de avond zijn we gaan eten bij een Chinees restaurant. De kaart zag er zo lekker uit dus we hadden samen een voorgerecht besteld en ieder een hoofdgerecht. Nou toen ze het eten kwamen brengen dacht ik dat we voor het hele restaurant hadden besteld. Dat ging echt nergens over. Hele borden vol. Mijn mond viel ook open van verbazing en Eef lag helemaal dubbel om mijn reactie. We hebben echt zitten bunkeren, niet te zuinig. Allebei gingen we hoog zwanger naar buiten, maar leeg waren de bordjes niet.

Op de weg terug naar het hotel had ik weer een echte Judith actie hoor. Zoals de meeste wel weten schrik ik nog al snel, zo ook deze avond. 
Toen we namelijk naar het restaurant liepen begon er ineens een hond luid te blaffen. Deze stond op een soort van balkon, plat dak. Dus ik schrok natuurlijk weer maar nog niet zo erg als normaal. Dus op de terugweg zei ik nog tegen Eef, oh ja die hond komt zo, ja die hond komt zo. En net toen ik dat punt aan het zoeken was liepen wij er voorbij. En ja hoor hij begon weer te blaffen. Maar ik had hem nog niet verwacht dus ik schrok mij weer te pleuris. Dus ik gilde omdat ik schrok en daarbij sprong ik haast in de armen van Eva. Nou Eva kwam niet meer bij van het lachen, en die vrouw die voor ons liep ook niet. En ook stond iedereen gelijk voor het raam. Haha die dachten natuurlijk wat gebeurd er nu.? Ah het is toch fijn om te weten dat de sociale controle goed is ;)

27/5
Stranddag..... Ja, dit is de laatste dag dat we naar het strand kunnen dus we moeten er nog maar even van genieten. En het werd ons gegund want het was een prachtige dag. Alleen het strand was wat minder. Nou ja het strand was prima alleen het zand was minder. Om de 5 minuten moest je gewoon je handdoek weer uitkloppen. Echt niet normaal. We werden gewoon gezandstraald. Zo erg als hier had ik het nog niet eerder meegemaakt. Maar we hebben genoten en weer lekker gewerkt aan ons kleurtje. Het gaat zo snel hier. Je moet echt smeren als een malle. Doe je dit niet dan ben je binnen het uur zo rood als een kreeft. De zon is zo krachtig hier. 

In de avond zijn we weer teruggegaan naar de Chinees. Alleen deze keer hebben we maar 1 hoofdgerecht besteld en die hebben we lekker gedeeld. En nog was het veel. 

28/5
Vandaag reizen we weer terug met de bus naar Quito. Ik dacht dat deze rit zo’n 6 uurtjes duurde maar volgens de man van het hostel duurde de rit zo’n 9 uur. Pffff.... 
Maar uiteindelijk hebben we er 12 uur over gedaan, alles bij elkaar. Een slopende en vermoeiende dag. Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer hoe je moet gaan zitten. En wat ook nog k*t was is dat we de laatste 3 uurtjes van de reis allebei ziekjes waren. We hadden echt allebei dikke buikkrampen. Nee, dat is leuk als je in een bus zit zonder wc. Gelukkig is het bij krampen gebleven haha. Maar wat een ellende. Waarschijnlijk iets verkeerds gegeten want we hadden precies hetzelfde. 

We kwamen die avond pas rond 22.00 uur aan. Dus we zijn snel nog even een hapje gaan eten. We hadden bijna de hele dag niet gegeten, dit i.v.m. de krampen. 
Toen we het eten net op hadden kwam de serveerster naar ons toegelopen en die kwam namens de jongens (die aan de andere kant van het restaurant zaten) vragen of we een drankje met hun wilden drinken. Eef en ik keken elkaar aan, oké 1 drankje dan. Ze hadden een fles rum en een fles cola op de tafel staan. Lekker, dat lusten wij wel. Alleen die van Eef was zo sterk dat ze hem niet weg kreeg. Ik zei, wil je ruilen, die van mij is denk ik minder sterk. Ja graag zei ze. Ik had hem natuurlijk weer zo op. Moet ik mij nu zorgen gaan maken of zullen we het er gewoon op houden dat ik in de vakantiemodus zit.?!?!
We hebben nog een klein uurtje gezeten en daarna zijn we lekker gaan slapen. We waren gesloopt. 

29/5
Vanmorgen ben ik alleen gaan ontbijten want Eva voelde zich niet zo lekker. Aan het tafeltje naast mij zat een stelletje en al snel vroegen ze aan mij waar ik vandaan kwam. Ik vertelde ze dat ik uit Nederland kwam waarop hun vertelde dat ze uit Saodie-Arabië kwamen. En dit werd al heel snel een interessant gesprek. In het begin ging het even over het reizen maar al snel werd het gesprek persoonlijker en ging het over de cultuur verschillen. Hij was 26 en zij was 19 en zwanger. Ze gaven aan dat ze voor de duur van 2 maanden aan het reizen waren en dat ze niet de plannen hadden om terug te gaan naar Saodie-Arabië. Dit omdat het land hun geen toekomst te bieden had. Uit hun verhaal begreep ik ook dat ze graag in Brazilië wilden bevallen. Dit omdat een bevalling daar gratis was en omdat ze daar eerder een paspoort en de benodigde papieren zouden kunnen krijgen. Ik vond het allemaal natuurlijk weer hartstikke interessant dus ik heb de nodige vragen gesteld. 
Daarom weet ik nu dat ze zijn getrouwd toen zij 15 jaar oud was. Dit is gebruikelijk op die leeftijd. En het is ook gebruikelijk dat de familie de man uitkiest. Voor het huwelijk hebben ze elkaar 1 keer gezien. Ze mogen dan op basis van het uiterlijk aan de familie aangeven of ze wel of niet met deze persoon willen trouwen. Kennismaken is dus niet aan de orde. 
Mochten ze na het huwelijk er achter komen dat het toch niet de geschikte partner is dan is scheiden toegestaan. De familie zal dan een nieuwe man kiezen. Zo vertelde ze dat haar zus nu voor de derde keer getrouwd was. Daarnaast mag een man 4 vrouwen hebben en met alle 4 mag hij getrouwd zijn.

Hierop vroegen ze aan mij of ik een man had. Ik vertelde dat ik singel was en dat ik eerst mijn wilde haren wilde verliezen met het reizen. Ondanks alle verschillen vonden ze dit een mooi iets. En ze zeiden dan ook dat ik er volop van moest genieten. Daarna vroegen ze wat over mijn familie en ik vertelde dus onder andere dat ik een zus had en een neefje. Waarop hij gelijk vroeg; oh dus je zus is wel getrouwd. Nee, antwoordde ik. Opeens zag ik zijn ogen groot worden en hij was zichtbaar verbaasd. Dat is dus echt een NO GO bij hun. De vrouwen daar worden gewoon vermoord als ze een kind krijgen zonder getrouwd te zijn.
Wauw... sommige verschillen zijn dus echt heel groot.
Ik heb zeker een uur met dit stel zitten kletsen. Leuk om op deze manier inzicht te krijgen in de verschillende culturen.

Vervolgens ben ik samen met Eva op pad gegaan en hebben we dat dingetjes voor haar gezondheid gekocht. Ze voelde zich echt niet lekker dus.... hop naar de apotheek. Daarna is Eva terug het bed ingedoken en ben ik naar de gym gegaan.... EINDELIJK...!!!! Wat was dat weer fijn zeg. Vandaag was het leg day en dat heb ik de hele dag geweten, verzuring als een malle. 
Voor de rest hebben we een relaxte dag gehad. We hebben lekker op het terras gezeten en Eef heeft was cadeautjes voor de mensen thuis gekocht. 

30/5
Yes vandaag zijn we de dag weer goed begonnen in de gym. Alleen ik moest even inkomen hoor. Ik had zo’n ontzettende spierpijn. Ik ben gisteren natuurlijk weer als een malle tekeer gegaan. Ik dacht even de schade inhalen van de afgelopen weken. Nou zo te voelen is dat aardig gelukt. 

Daarna zijn Eef en ik vertrekken naar ons laatste hotelletje. Een hotel dichtbij het vliegveld. Alleen voordat we er waren. De taxichauffeur kon het maar niet vinden en hij is verschillende keren verkeerd gereden. Je zag hem met de minuut zenuwachtiger worden. Ergens was het wel zielig. Uiteindelijk heb ik hem maar de weggewezen via maps.me. 
We hadden van tevoren gelukkig een prijs afgesproken, 15 dollar. Dat was een koopje want de eindprijs op de meter was 30 dollar. 

Het hotel was prachtig en het beste bed wat we hebben gehad tijdens ons verblijf in Ecuador.In de omgeving was niks te doen. Op zich was dit niet erg want dat gaf mij even de tijd en ruimte om nog wat voorbereidingen te treffen voor Mexico. 

31/5
Mijn tijd, onze tijd in Ecuador zit er helaas alweer op. Ik ben vanmorgen al vroeg opgestaan want mijn vlucht naar Mexico ging al om 08.35 uur. Eef die kon nog lekker blijven liggen want die vloog pas in de middag. Ik heb een geweldige tijd gehad in Ecuador. Het is een mooi land met veel diversiteit. En het was geweldig om dit samen met Eef te kunnen doen. 

Lieve Eef, ik wil je bedanken, voor alles. Ik heb een geweldige tijd met je gehad en ik heb enorm van je genoten. Het was een eer om deel uit te maken van jouw eerste grote avontuur. Ons boek heeft er heel wat bladzijden bijgekregen ;)

Foto’s

6 Reacties

  1. Judith van Swaaij:
    16 juni 2018
    Ooooh en voordat ik het vergeet. Ik wil iedereen nog even bedanken voor alle leuke en lieve reacties op mijn vorige reisverslagen. Het is super leuk om te lezen dat andere mensen ervan genieten. Dat is ook de reden waarom ik schrijf.
    Dus thnx allemaal. Dikke kus
  2. John:
    16 juni 2018
    Mooi verhaal. Nog veel plezier.
  3. Ilze:
    16 juni 2018
    Whoh, wat een mooi verhaal...
    En wat een mooie reis en ervaringen maak jij mee! Geniet ervan!
  4. Carola:
    16 juni 2018
    Zo 3 uur verder... HAHA. Wat goed om te lezen dat jij en Eva het zo naar de zin hebben gehad en weer een heel ander land dan Colombia. Mooi die diversiteit tijdens je reis. Veel plezier nog mop en zorg goed voor jezelf!
  5. Anita René:
    17 juni 2018
    Heerlijk om jullie avontuur te lezen.
    Blijf genieten dan doen wij dat van jou en je verhalen.
    Groetjes René en Anita.
  6. Sandra:
    17 juni 2018
    Van swaaijtje, wat beleef je toch weer een hoop leuke, gezellige, humoristische momenten, zo ver weg van ons! Ontzettend mooi om te lezen dat je intens geniet! En hoe leuk is het om samen met Eva eea te mogen mee maken! Heel veel plezier nog daar!