Vietnam

Helaas heb ik dit reisverslag niet meer op mijn strandbedje in de zon kunnen schrijven. Want zoals iedereen wel weet ben ik al even terug in het koude Nederland. Maar mijn reisverslagen gaan nog even door want ik heb nog wat in te halen. En ik wil dit afmaken. Voor mezelf omdat het leuk is om dit later terug te lezen. En ten tweede voor jullie. Zoveel mensen hebben mijn reisverslagen gelezen en iedereen was zo enthousiast! Echt super leuk. Dat waardeer ik echt! Dus bij deze mijn reisverslag over Vietnam.!

In het vliegtuig van Cambodja naar Ho Chi Minh (Vietnam) raakte ik aan de praat met een man. Deze man woonde in Cambodja maar hij moest voor zijn werk een aantal dagen naar Ho Chi Minh. De man vroeg aan mij in welk district mijn hotel lag gelegen. Ik gaf aan in district 1. Heel toevallig moest hij ook naar district 1. De man gaf aan dat hij door een collega werd opgehaald en hij bood dan ook gelijk aan dat ik mee kon rijden als ik dit wilde. En dat wilde ik wel.
Echt.... het vertrouwen in de medemens is zo gegroeid tijdens mijn reis. Ik dacht niet eens na en zei vol overtuiging ' ja graag'.

Nog even snel langs de douane en dan kon het avontuur in Vietnam beginnen. Bij de douane moest ik net zoals bij de douane in Cambodja een formulier invullen omdat ik nog geen ticket voor de volgende bestemming had geboekt. Dit was hetzelfde formulier als in Cambodja. Je naam, telefoonnummer, paspoortnummer, etc. Daarnaast had de man van de douane nog wat vragen. Gewoon praatje pot. In welke landen ik allemaal al was geweest, of ik alleen reisde, etc. Ik zocht er verder niets achter want iedereen in Azië is zo vriendelijk en geïnteresseerd. Dus hop dat formulier ingevuld en toen ben ik bij die 2 gasten in de auto gesprongen. De rit naar het hotel duurde ongeveer een uurtje. Het was een gezellige rit en daarnaast kreeg ik een korte taalcursus Vietnamees. Altijd handig.

Eenmaal aangekomen bij het hotel stonden mijn ouders mij buiten al op te wachten. Toen de auto voor mijn ouders stopte hadden ze niet direct in de gaten dat ik erin zat. Logisch ook want het bordje 'taxi' ontbrak natuurlijk op deze auto. Toen ik uitstapte moesten ze ook echt even schakelen... maar daarop volgende al snel de tranen bij moeders. Weer een heel speciaal en bijzonder moment. Echt apart als je dan na 6 weken je ouders treft zover van huis. Hierop stapte ook de mannen uit en die stelde zich netjes voor aan mijn ouders. Haha... mijn ouders keken mij hierop echt zo vragend aan. Ze dachten wie zijn dat nu weer en wat doet Judith bij die gasten in de auto. Toen ik het verhaal aan mijn ouders vertelde verbaasde ze het ook niks. Ze kennen mij na al die jaren inmiddels wel.

Ik had een dik hotel geboekt voor ons 3. En wat was dat lekker. Mijn laatste mooie en luxe hotel was in Myanmar dus een beetje luxe was wel weer welkom. Vooral na het ontbijt keek ik uit, een lopend buffet. Eindelijk een normaal ontbijt en even geen geroosterd brood of pancakes. Hierop heb ik snel mijn backpack op de kamer gelegd en zijn we eerst een hapje gaan eten. Naast het hotel lag een goed restaurant dus we hadden het lekker dichtbij. We hebben 2 biertjes en een wijntje besteld en we hebben heerlijk zitten kletsen. Ons momentje samen werd alleen al snel onderbroken. Ik kreeg opeens het ene na het andere sms'je binnen op mijn telefoon. Het leek wel of er een alarm afging. Huh wie stuurt mij nu ineens zoveel sms'jes. OMG.... de kerel van de douane. WTF..... Hij heeft gewoon even mijn telefoonnummer van het formulier gebruikt. Het sms'je begon met; herken je me nog.? Ik heb vanmiddag jouw paspoort gecontroleerd. En daarop sms'te hij of ik die avond met hem een biertje wilde gaan drinken, oh nee correctie 'flessen bier' wilde gaan drinken. Ook wilde hij een kamer voor ons 2 boeken want hij had nog wat kunstjes in de aanbieding.

Nou.... wat is dit nu weer... Mijn ouders en ik waren dan ook echt even verbaasd over al deze berichtjes. Wat een kerel. Natuurlijk heb ik niet gereageerd op deze onzin maar hij bleef maar bezig. De eerste 1,5 week had ik standaard 10 gemiste oproepen, 5 berichtjes en 5 gemiste gesprekken via FaceTime per dag. Na 1,5 week was de ellende gelukkig voorbij. Ik was zo blij dat ik vanaf Hanoi door vloog naar de Filipijnen en niet vanaf Ho Chi Minh.
Maar goed terug naar het momentje met mijn ouders. Dat was natuurlijk genieten. We zijn na het eten teruggegaan naar het hotel want ons hotel had een fantastische skybar en daar moest natuurlijk ook even een drankje worden gedronken.

De volgende dag zijn we met zijn drieën met een tour naar de Chi Chu tunnels gegaan. Alleen wat een ellende. Wat duurde het lang voordat we het travel kantoortje van de tour hadden gevonden. Ik heb aan 5 mensen de weg gevraagd en alle 5 zeiden ze wat anders. Ondanks we vroeg waren vertrokken waren we te laat voor de tour. We konden het gewoon echt niet vinden. Hierop heb ik het travel kantoor gebeld en aangeven dat we iets later kwamen omdat we nog zoekende waren. Hierop vroeg ze aan mij waar ik op dat moment was... uuuhh geen idee. Weetje hoe chaotisch Ho Chi Minh is. Hierop heb ik mijn telefoon aan een local gegeven die geen woord Engels sprak. Na een paar minuten kreeg ik mijn telefoon terug en de vrouw van het travel kantoortje gaf aan dat we moesten blijven staan en dat we werden opgehaald. Top, dat is weer mooi geregeld.
De tour zelf vond ik wat minder. Wat een trekpleister en wat een toeristen... pffff. Het is een bijzonder iets en het is uniek om door zo'n tunnel te kruipen maar ik vond het net iets te toeristisch.
De stad zelf vind ik ook gewoon al te druk. Het is er zo chaotisch en er is zoveel verkeer.

Voor de volgende dag had ik een boottocht geboekt over de Mekong rivier. Ik moet zeggen dat dit een leuke tour was, vooral voor mijn ouders. Je krijgt op deze manier weer even het echte leven van de mensen te zien. Tijdens deze boottocht zijn we bij diverse bezienswaardigheden gestopt. Diezelfde avond hebben we nog de nachtbus naar Dalat gepakt. Ja ja, en pa en ma ook gewoon in de nachtbus. Een paar jaar geleden had ik ze in Thailand al kennis laten maken met de nachttrein maar ondanks dat vond ik het dan toch weer mooi dat ze zulke dingen als een 'nachtbus' gewoon willen doen. Mama en ik hadden een prima nachtje. Papa daarin tegen had wat slechter geslapen.

We kwamen omstreeks 05.30 uur in Dalat aan, en wat was het koud. Dalat lag weer wat hoger dan Ho Chi Minh dus we wisten dat het er wat kouder zou zijn. Hierop hebben we een taxi gepakt naar het Guest House waar we om 06.00 uur al aankwamen. Gelukkig was er een bel aanwezig bij het guest house en werden we snel binnen gelaten. Het is natuurlijk altijd maar afwachten of je er al terecht kan of niet. We konden nog niet inchecken omdat onze kamer nog bezet was maar ze boden ons wel 2 bedden in een gemengde dorm (slaapzaal) aan. Dit waren zoals gewoonlijk stapelbedden.
Haha fantastisch, pa en ma in dorm en dan hadden we ook nog 2 bedden boven. Ik maak er nog echte backpackers van. Haha.... ik weet nog goed dat mama de 2 bedden zag en aan mij vroeg: ' maar waar slaap jij dan?'. Haha..... ja hier ook, samen zullen we alles delen. Dus pa en ma hebben een bedje gedeeld en ik had een bedje voor mezelf. Maar hun hadden een deken en ik moest het doen met mijn sjaal dus ik had het zwaar koud. Dus op zich was het wel eerlijk verdeeld. We hebben even een paar uurtjes geslapen en daarna zijn we Dalat gaan verkennen op de scooter.

Ja, ja daar is de scooter weer. We hadden 2 scooters gehuurd. Eentje voor mij en eentje voor paps en mams. Voor vandaag stond de kabelbaan op de planning. Via deze kabelbaan kon je weer naar een ander dorpje waar wat bezienswaardigheden waren. Alleen i.p.v. de tempels aldaar was ik de bezienswaardigheid. Er liep een groep Chinese vrouwen en 1 van de vrouwen wilde met mij op de foto. Geen probleem, een fotootje is zo gemaakt. Dus ik ging iets door mijn knieën omdat ze natuurlijk wat kleiner was dan mij. Hierop sloeg die vrouw mij gelijk op mijn kont. Whahaha, ja stom natuurlijk. Ze wilde met mij op de foto omdat ik groter was. Dus hierop ben ik weer rechtop gaan staan. En toen moest de rest van de groep natuurlijk ook met mij op de foto. En ik kreeg een hoed op van hun en pa en ma die stonden het vanaf een afstandje te bekijken, die keken hun ogen weer uit.
Later zijn we naar een local tentje gegaan om te lunchen. Daar wilde we alle 3 rijst met kip bestellen maar dat was niet mogelijk. Ze hadden namelijk nog maar 2 kippenpoten en dat om 12.30 uur. Het eten was hier weer zo belachelijk goedkoop en zo lekker. Die gasten weten precies welke kruiden en ingrediënten ze moeten gebruiken. Zo simpel maar zo lekker. Na de lunch zijn we weer teruggegaan met de kabelbaan. Het uitzicht vanuit de kabelbaan was ook echt prachtig.

In de avond zijn we met de scooter naar het centrum gereden. Pa en ma durfde het eigenlijk niet aan met de scooter gezien de drukte en de chaos maar wilde het later toch wel proberen. Het is ook een hele uitdaging om hier deel te nemen aan het verkeer, vooral als het donker is.
Dus ik reed voorop met de navigatie aan. Rijden, navigeren en op het verkeer letten, dat waren aardig wat taken. Ik ben pa en ma dan ook 2 keer kwijtgeraakt. Soms duurde het even voordat ik erachter kwam. Maar als ik dan terug reed dan stonden ze netjes op mij te wachten.

Onverwachts kwamen we een hele leuke nightmarkt tegen welke we met de scooter bezocht hebben. Haha... ik had een afslag gemist dus we zijn met de scooter over de markt gereden door al het winkelde publiek. Keren was geen doen dus dan maar dwars er doorheen. Het scheelt dat alles mogelijk is in Vietnam. Toen we de scooter geparkeerd hadden hebben we eerst een kop koffie gehaald. Het was echt zo koud op de scooter, niet normaal. Zelfs papa had het koud, nou dat zegt heel wat. Vervolgens hebben we heerlijk op de markt gegeten bij een street food tentje. Dit tentje was gevestigd op een trap dus alle stoeltjes stonden verspreid op de treden. Super leuk. Het was een soort van pizza achtig iets, super lekker. Biertje erbij en smullen maar.

De volgende dag zijn we met de scooter naar de watervallen gereden. Dalat heeft echt hele mooie watervallen. Soms was het een hele tocht om er te komen maar dat was het zeker waard. Er was zelf een waterval waar je met de rodelbaan naartoe kon. Dus die hebben we ook nog even meegepakt. Voordat je naar beneden mocht kreeg je nog uitleg over de remmen. Nou, deze uitleg hadden ze mij niet hoeven geven.! Wat remmen, vol gas naar beneden haha.

Vanuit Dalat zijn we doorgevlogen naar Hoi An waar we 3 nachten zijn gebleven. Ik had al van Annelies gehoord dat het nachtleven hier top was dus ik had voor mijn ouders een hotel geboekt en voor mezelf een hostel (een privé kamer). Af en toe is dat zo lekker een kamer voor jezelf. Al binnen 3 minuten naar aankomst raakte ik aan de praat met een Roy en dat was vanaf minuut 1 al super gezellig. Heerlijk even lekker Nederlands lullen. En hoe bizar ook...... ik ontmoete daar ook gewoon 3 mensen afkomstig uit Huissen. Onbegrijpelijk toch.

Vervolgens ben ik op de fiets gesprongen en ben ik naar mijn ouders gereden. Even het hotel checken waarna we samen het centrum hebben verkend. Ik heb samen met mijn ouders wat gegeten en gedronken waarna ik samen met Roy naar het strand ben gegaan waar al wat vrienden van hem waren. Hier ontmoette ik onder andere Renna. Super gezellig. We hebben met zijn drieën aardig wat tijd doorgebracht in Hoi An. Het strand was niet super mooi, eerder ranzig. Maar de golven daarin tegen waren echt goed. De golven waren zo hoog en krachtig. Haha.. na de eerste golf was ik mijn zonnebril ook al kwijt.

In de avond ben ik samen met mijn ouders uit eten gegaan. Hoi An is echt een fantastische plek, het is een van mijn favoriete. Er hangt een hele gezellige sfeer omdat door de hele stad gekleurde lampionnen hangen. Het is wat kleiner en je hebt er alles wat je nodig hebt. Na het eten heb ik Roy en Renna weer opgezocht en was ik klaar voor een avondje uit. Het was namelijk al 4 dagen geleden dat ik was wezen stappen. Ik was er gewoon weer aan toe. Ja, dat klinkt misschien heel stom maar het is zo goedkoop allemaal dat het haast normaal is dat je bijna dagelijks gaat stappen. En wat was het weer een top avondje. De sfeer was top, de muziek was goed, we zijn met de scooter van de ene kroeg naar de andere kroeg gebracht, oh en dan de broodjes naar afloop ....... zo wat zijn die lekker, niet normaal. We aten zo 3 broodjes per persoon weg naar het stappen. Dit waren halve stokbroodjes met kip/beef, met groente, een of ander sausje...gruwelijk lekker.! Ik mis ze nog steeds.

De volgende dag heb ik mijn ouders weer opgezocht. Met een dikke kater hebben we met zijn drieën de omgeving op de fiets verkend. Althans dat was de bedoeling. Na 10 minuten fietsen kwam ik namelijk een beautysalon tegen waar ik graag mijn wenkbrauwen wilde laten epileren. Dus we zijn met zijn 3 naar binnengegaan voor mijn wenkbrauwen maar 2 uur later stonden we pas weer buiten. Mama en ik hebben nog een massage genomen, mama heeft die nagels nog laten doen en papa was de koning. Die kreeg een voetmassage en die werd verwend met koffie en koek. Ik zeg een heerlijk begin van de dag. Daarna zijn we weer op de fiets gesprongen. Aan het eind van de middag ben ik nog even met Renna en Roy naar het strand geweest, even afkoelen.

Daarna ben ik samen met Renna naar een winkeltje geweest waar ze kleding op maat maken. Renna had hier namelijk super mooie dingetjes laten maken dus dat wilde ik natuurlijk ook. Ik heb 2 jurken en een jumpsuite uitgezocht. De volgende dag moest ik even terugkomen zodat ik het kon passen en zodat ze nog de tijd hadden om het eventueel aan te passen. En de vrouw die ons hielp, wat een schat was dat. Super vriendelijk. Je kreeg een knuffel bij binnenkomst en een knuffel bij het verlaten van de winkel.

Vervolgens hebben Roy, Renna en ik gezellig een hapje gegeten waarna we nog even de tiger tiger bar zijn ingedoken voor een drankje. Laat 'even' trouwens maar weg want volgens mij zijn we gebleven tot sluitingstijd. Ook I.v.m. het weer. Het kwam echt met bakken naar beneden, niet normaal. Dus we hebben vervolgens nog maar even wat broodjes naar binnen gewerkt in de hoop dat het droog zou worden. Maar helaas. Het bleef maar regenen en de straten liepen vol met water. Haha, je zag links en rechts al wat mensen in de plassen duiken en springen. Ja wat moet je dan? Droog werd het niet meer. Hierop hebben we maar besloten terug te lopen naar het hostel, regen of niet. De eerste 2 minuten zijn niet leuk maar daarna ben je al drijfnat dus dan maakt het je ook niets meer uit. En toen begon de pret. We hebben een watergevecht gehouden en door de plassen gerend. De filmpjes van die avond zijn zo hilarisch.
Eenmaal in het hostel stonden er aardig wat mensen beneden. Er bleek namelijk een dikke lekkage te zijn op verdieping 4. Al hun spullen waren nat en ze werden voor de nacht naar een hotel gebracht. Fuck verdieping 4, daar slaap ik ook.! Ik ben naar boven gerend, maar wat een geluk, mijn kamertje was geheel droog.

De volgende dag hebben mijn ouders en ik de trip naar onze volgende bestemming Hue gepland. Annelies (ja, ze zit vol goede tips) had mij namelijk verteld dat je dit stuk het beste met de motor kon doen. Het is namelijk een super mooie route langs de kust en door de bergen. En het mooie is dat je hier zonder motorrijbewijs gewoon een motor kan huren. Bingo, dat gaan we dus mooi doen. Juudje op de motor, super gaaf.

In de avond ben ik naar het hostel van Roy en Renna gegaan waar een workshop springrolls maken werd georganiseerd. Gezellig... en gratis eten ook nog. Vervolgens ben ik met Renna teruggegaan naar het kledingwinkeltje. Het was gewoon al klaar en het was super mooi geworden. Echt precies zoals ik het wilde. Alleen na het passen moesten er toch nog wat dingetjes worden aangepast, maar dat was geen probleem. Ook nodigde ze ons uit voor een lunch voor de volgende dag. We konden het niet helemaal volgen maar het ging over een lunch die door haar moeder werd gemaakt. Prima gezellig, ik moest tenslotte toch nog terugkomen om de kleren op te halen. In de avond hebben we nog even een klein drankje gedaan en zijn we nog even gaan poolen. Een spannend potje. Renna en ik tegen Roy, voorzien van een weddenschap. En wie won er weer, Roy natuurlijk.

De volgende dag heb ik samen met Roy en Renna mijn kleding opgehaald waarna ze ons mee nam voor de lunch. Wat bleek nu. Haar moeder had een eigen street food tentje en daar nam ze ons mee naartoe. Super leuk en zo lief. We kregen borden vol met eten en we konden net zoveel krijgen als we wilden. Na de lunch ben ik teruggegaan naar mijn hostel want ze kwamen de motors brengen. Zo, wat had ik daar een zin in he. Lekker 2 dagen scheuren met de motor.

Wat een leuk avontuur was dit. Het was een super mooie route dus we hebben ook echt de tijd genomen en we zijn onderweg bij allemaal leuke dingetjes en bezienswaardigheden gestopt. De eerste nacht hebben we in een klein, gezellig dorpje geslapen. Toen we de volgende dag bij de motors kwamen had de motor van papa ineens een lekke achterband. Shit, maar gelukkig zat er een garage om de hoek waar ze de band snel konden plakken. Hierop hebben we onze weg vervolgd. Ook de 2de dag was fantastisch. De omgeving en het uitzicht dat continu veranderde, prachtig. Alleen aan het eind van de dag was ik papa en mama even kwijt. Hierop ben ik omgedraaid en wat bleek, de band was opnieuw lek. Alleen we zaten midden in de bergen dus we konden het niet gelijk laten maken. Hierop is mama bij mij achterop gesprongen en is papa heel voorzichtig met een lekke band naar beneden gereden. Een andere optie was er gewoon niet. Net voordat we het volgende dorpje in reden werden we ingehaald door 2 locals welke zagen dat we een lekke band hadden. Ze wezen naar de band en ze gaven aan dat ze ons wel konden helpen. Hierop hebben we ze gevolgd en namen ze ons mee naar hun woning. Ze hadden nog een nieuwe band liggen welke we voor een prikkie konden krijgen. Top. Ze hebben de band er netjes voor ons opgelegd en we konden onze weg weer vervolgen. Laat in de avond kwamen we pas aan in Hue.

In Hue hebben we 2 nachten geslapen. Die avond heb ik nog een tour geboekt voor mijn ouders bij het hotel. Ik ben niet meegaan omdat het niet echt een tour voor mij was. Met de tour ging je ook naar een paar tempels en ik moet zeggen dat ik daar wel een beetje klaar mee was.
Mijn ouders waren die avond moe. Logisch ook want een hele dag motor rijden is ook echt wel vermoeiend. Ik had nog wel wat energie over dus ik ben nog op stap gegaan met mijn Hoi An maatje Roy. Roy en ik waren beide onderweg naar Hanoi dus we kwamen elkaar onderweg nog wel eens tegen. We hebben eerst een drankje gedaan bij een kroeg wanneer we nog even een club zijn ingedoken. Fantastisch, we waren de enige blanken dus we waren wederom een bezienswaardigheid. Ik werd al snel door een local de dansvloer opgetrokken. En voor we het wisten hadden we een hele groep om ons heen en werden we uitgenodigd om bij hun aan tafel een biertje te drinken. Echt iedereen is zo vriendelijk. Na het stappen zijn we nog even door het centrum gelopen opzoek naar onze broodjes. En ja we hebben ze gevonden. En heel toevallig zaten daar ook al die Aziaten die we in de club hadden ontmoet. Ze hebben zelfs onze broodjes nog betaald terwijl we aangaven dat dit echt niet nodig was. En volgens mij hebben we er weer 3 per persoon op (schandalig, maar ze zijn zo lekker).

De volgende dag waren mijn ouders al vroeg weg i.v.m. de tour die ze hadden geboekt. Ik ben die dag samen met Roy, al hardlopend de stad een beetje gaan verkennen. Het was wel afzien met dat warme weer maar de biertjes en broodjes moesten er toch weer af. Onderweg zijn we dan ook even gestopt voor een drankje en een lunch.
In de avond zijn we met zijn viertjes uit eten gegaan. Toen ik de menukaart opende zag ik dat de menukaart verrekte veel leek op de menukaart van die avond ervoor. Haha, we zaten gewoon weer in hetzelfde restaurant en mijn ouders en ik hadden het helemaal niet in de gaten. Dus Roy lachen totdat het personeel zei:' ja maar jij was hier gisteren ook. Je was hier alleen en zat voorin het restaurant'. Hahah karma is een bitch. Wie het laatst lacht, lacht het hardst.

De volgende dag zijn mijn ouders en ik door gevlogen naar Hanoi waarna we direct de nachttrein hebben gepakt naar Sapa. In de nachttrein hadden we een coupe voor ons zelf. En wat hebben we een schik gehad met zijn drieën. Het ging al fout met het omkleden. Mijn timing was niet best dus op een gegeven moment stond ik in mijn string voor het raam terwijl we een druk perron naderde. Goedavond... Zoiets kan ook alleen mij overkomen. Daarnaast hadden we ook muziek in de coupe, alleen wat een muziek. Een super triest deuntje en papa maakte dan ook al snel het grapje of we wel in de goede trein zaten. Qua muziek leek het namelijk wel de trein naar Auschwitz.

In de trein hebben we redelijk geslapen totdat we aankwamen in Sapa. Opeens werd de deur voor onze coupe open gerukt en kreeg ik van een vrouw, al bellend een kaartje in mijn handen gedrukt van haar taxibedrijf.
Nou..... ik kan veel hebben op de vroege morgen en ik ben nooit chagrijnig maar deze vrouw presteerde het gewoon om mij chagrijnig te krijgen. Nou dat moet je van goeden huize komen. Wat een draak van een vrouw. Zo opdringerig en ze was aan het schreeuwen, niet normaal. Op een gegeven moment heb ik haar ook de coupe uitgewerkt, ik was er helemaal klaar mee.

Alleen toen we de coupe uitkwamen werd het nog erger. Daar stonden nog 10 van die draken. Echt doe eens rustig allemaal. En vriendelijk vond ik ze deze keer ook niet, welkom in Sapa dacht ik. Na een lange onderhandeling zijn we dan eindelijk bij een taxibusje ingestapt welke ons naar het hotel zou brengen. Lees, naar het hotel zou brengen, niet dus.
We werden ergens in het centrum gedropt en hij gaf aan geen meter meer verder te rijden. En daarnaast wilde hij ook meer geld zien. Ja, hallo nu wordt het helemaal mooi. Ik dacht het niet vriend. Ik heb mama en papa snel de bagage uit de auto laten halen want ik zag het al helemaal uit de klauwen lopen. En dat liep het ook bijna. Ik heb voorhoofd aan voorhoofd gestaan met die kerel. Ik dacht nu kun je hem krijgen ook vriend. Gelukkig is er verder niets gebeurd. Al heeft die me wel voor van alles uitgemaakt denk ik want het hele centrum stond te kijken.
Hierop zijn we naar ons hotel gelopen. Gelukkig was het maar 2 minuten lopen. Al met al een mooie begin van Sapa :S.

In Sapa heb je hele mooie natuur maar wat was het er verschrikkelijk koud. Ik had 2 broeken en 3 truien aan en dan nog was het haast niet te doen. En dan is het op de hotelkamer ook nog eens stervenskoud en als kerst op de taart heb je ook gewoon nog een koude douche. Brrrrrrr
We hebben hier dan ook maar 2 nachtjes geslapen en daarna zijn we snel teruggegaan naar het strand. Je kunt er trouwens wel super leuk shoppen daar. Er is van alles te koop van North Face etc. Handig voor de rest van je reis en goedkoop ook nog. Het is natuurlijk wel harstikke fake maar voor op reis is dat een dikke prima.

Vanuit Sapa zijn we naar Cat Ba gegaan. In Cat Ba hebben we ook 2 nachten geslapen. De eerste dag heb ik een scooter gehuurd en ben ik alleen op pad gegaan. Mijn ouders hadden even geen zin in een scooter dagje en wilden even relaxen. Helemaal prima, gewoon lekker doen waar je zin in hebt. Ik heb het eiland verkend en ik heb echt op stukken gereden waar ik niemand tegen kwam, heerlijk. Ook kwam ik door dorpjes gereden waar ze normaal geen toeristen zien volgens mij want iedereen was weer aan het zwaaien toen ik voorbij kwam gereden.
Op de terugweg naar het hotel stuitte ik op een dodelijk aanrijding. Er had een aanrijding plaatsgevonden tussen een bus en een scooter en beiden waren in de brand gevlogen.
Er liepen ontzettend veel mensen dus ik ben ook even gestopt. Toen ik stopte zag ik een lichaam op de grond liggen met daar overheen een kleed. Dit bleek de bestuurder van de scooter te zijn. Een 29 jarige jongen afkomst uit Korea. Pfff heftig, ben je ook op vakantie en denk je te kunnen genieten van het leven.

Daarnaast vond ik de hele aanrijding natuurlijk ook wel interessant. Ik was benieuwd hoe dit werd opgepakt door de politie en de hulpdiensten aldaar.! Nou ik heb mijn ogen uitgekeken. De locale mensen liepen overal. Ze liepen door alle sporen, langs de voertuigen, langs het lichaam en overal maakte ze foto's van. Bizar. Maar goed dat betekende ook dat ik wat foto's kon maken. Pas na 1,5 uur kwam de afzetting. Ook zag ik dat er wierrook bij het lichaam op de grond werd gezet en dat mensen geld op het lichaam gooiden (voor de begrafenis werd mij verteld). Wel apart dat niemand dit geld verzamelde want het vloog echt alle kanten op.

De volgende dag zijn mijn ouders en ik meegegaan met een boottrip. Wat een super leuke dag was dit. Met deze boottrip maakte je een mooi rondje door Halong Bay. De natuur in Halong Bay is ook echt prachtig. Dus we hebben lekker op het dek in het zonnetje gelegen. Daarnaast hebben we nog een stop gemaakt op monkey Island. Hier liepen wat apen rond en je kon er een berg beklimmen waardoor je een prachtig uitzicht had over Halong Bay. Papa en ik zijn niet helemaal tot de top geklommen want ook hier stikte het van de toeristen en ik moet zeggen dat het een hele uitdaging was op onze teenslippers. Vervolgens hebben we nog gesnorkeld en een kano tocht gemaakt. Al met al een super leuke en mooie dag. En daarnaast heb ik tijdens deze tocht mijn voornemen in stand gehouden. En mijn voornemen was; van elke boot waar je vanaf mag springen, ga je springen. Angsten moet je namelijk overwinnen. Mijn moeder daarin tegen was minder blij met dit voornemen. Ik hoor haar nog zeggen; 'waarom moet jij nu weer als enige zo raar doen en van die boot afspringen. Pak gewoon het trappetje'.

Vanuit Cat Ba zijn we teruggegaan naar Hanoi, tevens onze laatste bestemming in Vietnam..... :(
Hanoi is net zoals Ho Chi Minh een grote stad maar dan veel leukerde. Althans dat vind ik. Je hebt hier veel leuke winkeltjes, restaurantjes en je kunt er ook nog eens leuk stappen. De eerste dag in Hanoi hebben we dan ook de stad verkent waarna we heerlijk bij een Dim Sum restaurant hebben gegeten. Oooh I love Dim Sum....

Na het eten zijn we teruggegaan naar het hotel waarna ik werd opgepikt door Roy. Ja ja, Ed en Ted waren weer herenigd. We wilden samen ergens een drankje doen alleen dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Maar gelukkig vonden we een taxi chauffeur die wist een straat met allemaal leuke tentjes. Nou dat klonk goed dus we zijn ingestapt. Op zich waren het ook wel leuke tentjes maar er was echt niets te doen. Het was er echt uitgestorven. Na zeker een half uur daar rond te hebben gereden zijn we maar weer teruggegaan, we dachten we zoeken zelf wel iets op. Roy en ik liepen omstreeks 00.30 het centrum in. We zagen dat alle kroegen dicht gingen en iedereen op straat was aardig aangeschoten. WTF.... het is pas 00.30 uur. Hierop zijn we maar een eettentje ingelopen waar we 2 biertjes hebben gekocht. Je mocht de biertjes zelf pakken dus dat deed ik. Bij het openen van de koelkastdeur had ik natuurlijk weer een onderdeel van de deur in mijn hand. Lekker bezig juudje, het zal ook eens niet zo zijn.
Hierop zijn Roy en ik verder het centrum ingelopen en in de verte zagen we snel een rolluik van een pand open en dicht gaan. Heee, wat is dat?! Hierop zijn we naar het pand gelopen en hebben we op het rolluik geklopt. Het rolluik ging open en wat bleek, daar was nog een kroeg open. De man vertelde ons dat we over 5 minuten terug moesten komen omdat de politie zo zou arriveren en dat ze dus officieel dicht moesten zijn. Hierop hebben we een klein rondje gelopen en na 5 minuten konden we inderdaad naar binnen. Fantastisch hoe dat hier gaat. En ook dit werd weer een latertje.

De volgende dag ben ik samen met mijn ouders naar een politiemuseum geweest waar je werd rondgeleid door collega's. Super leuk ook. Al snel merkte ze aan mij dat ik erg geïnteresseerd was en dat ik veel vragen stelde. Hierop heb ik aangegeven dat ik in Nederland ook werkzaam was voor de politie. Ze vonden het super leuk en ze lieten mij echt van alles zien en doen. Daarnaast hadden ze ook veel vragen voor mij. Natuurlijk heb ik ook nog even de casus 'dodelijke aanrijding' te sprake gebracht. Ik was hier namelijk zo verbaasd over. Toen ik dit aan hem vroeg moest hij ook lachen. Hierop zei die: 'ja als in Nederland een terrorist met een bom loopt dan rent iedereen weg. En hier in Vietnam rennen ze erop af omdat ze allemaal willen weten wat voor een merk en type bom het is'.
Toen de rondleiding was afgelopen kreeg ik ook allemaal spulletjes mee, zo schattig. Ik vond het jammer dat ik die avond door vloog naar de Filipijnen anders had ik gevraagd of ik de volgende dag een kijkje mocht komen nemen op de politiebureaus aldaar.

Ja, mijn tijd zat er nu echt bijna op in Vietnam en dus ook de tijd met mijn ouders. Vooral mijn moeder had het hier erg moeilijk mee. Die had maar liever ook dat de avond snel voorbij was. Ik ben die avond daarom ook nog maar een hapje wezen eten met Roy. Roy en ik hebben die avond onze eigen street food tour georganiseerd. Super leuk. Gewoon bij verschillende tentjes wat eten bestellen en maar proeven wat het is. Ik moet zeggen dat we heerlijk gegeten hebben. En natuurlijk hebben we onze tijd in Vietnam afgesloten met een biertje.

Hierop ben ik teruggegaan naar het hotel waar ik afscheid heb genomen van mijn ouders en waar ik ze bedankt heb voor een super leuke tijd. Ik ben nog steeds dankbaar dat mijn ouders mij zijn komen opzoeken en dat we deze ervaringen samen hebben mogen delen.

Een uurtje later ben ik in de taxi gesprongen en ben ik alleen doorgevlogen naar de Filipijnen. Op naar een nieuw avontuur.