Cambodja

Alleen reizen, wat een geweldige ervaring was dat en wat is mij deze week goed bevallen. Ik heb echt enorm genoten van deze week en er zijn weer zulke leuke dingen op mijn pad gekomen. 

Ik ben begonnen in Siem Reap waar ik 2 nachten heb geslapen. Ik had hier een gezellig hostel dichtbij het centrum. Ondanks er heel veel leuke mensen in het hostel zaten wilde ik mijn eerste dag in Siem Reap alleen doorbrengen. Heerlijk, even lekker mijn eigen ding doen. Ik was hier ook gewoon echt even aan toe. Ik heb een fietsje gehuurd waarmee ik naar alle bezienswaardigheden bent gefietst. Heerlijk.... een nieuwe omgeving, een prima zonnetje en Henk Dissel en John West op de achtergrond. Wat wil een mens nog meer.?! 

De tweede dag in Siem Reap begon vroeg.! Om 4 uur ging de wekker al. We gingen namelijk de sunrise bij de Angkor Wat bekijken. Ik ben hier samen met 2 mensen van het hostel heen gegaan. Die hadden toevallig dezelfde tour als mij geboekt bij het hostel. Alleen wat hadden we een pech wat betreft de sunrise. Het was echt super bewolkt. We hebben misschien 1 zonnestraal gezien. Jammer, dit hadden namelijk hele mooie foto's kunnen worden. De Angkor Wat is zeker een bezoekje waard maar na een paar uurtjes had ik het wel gehad. Er zijn mensen die hier gewoon 3 dagen aan spenderen. Ik denk dat ik ook wel een beetje 'tempel' moe was. Ik had er namelijk al aardig wat gezien en bezocht in Sri Lanka en Myanmar. En daarnaast is Angkor Wat ook mega toeristisch. Iets waar ik echt niet van houd. Het kost je namelijk aardig wat moeite en geduld om een foto te maken zonder dat er een andere toerist op staat. Verschrikkelijk....

Eenmaal terug in het hostel heb ik even gauw een uurtje geslapen. Daarna zijn we met een groepje uit het hostel een hapje gaan eten waarna we met ze alle naar de Pubstreet zijn gegaan om een paar biertjes te score. En daar kwam ik Annie ook nog even tegen. Super gezellig. En natuurlijk hebben we weer even staan klappen zoals we dat in KL hebben geleerd. 

Ik weet niet precies hoe laat ik thuis was maar ik weet wel dat ik nog net een douche kon pakken en mijn backpack kon inpakken voordat ik werd opgehaald door de taxi. Maar goed 's avond een vrouw, 's morgens een vrouw. Daar zat ik om 06.30 uur braaf en brak te wachten op de taxi. En te wachten en te wachten en te wachten. Hierop ben ik tot 2 keer toe naar de receptie gelopen om te vragen waar mijn taxi bleef. Ik had namelijk via het hostel deze boottocht naar Battambang geboekt. Het was inmiddels al 07.00 uur en mijn boot vertrok om 07.30 uur. Dit ging ik dus niet halen want het was zeker nog 30 minuten rijden. Ik vroeg aan de kerel van de receptie hoe die dit ging oplossen. De man van de receptie zei hierop tegen mij: het komt allemaal goed mevrouw, de boot wacht op jou. Haha, ja tuurlijk dacht ik. Ik dacht nou oké, ik heb weinig keus dus we wachten het maar af. Om 07.40 uur werd ik dan eindelijk opgehaald en naar de boot gebracht. En zoals de man van de receptie al zei: de boot stond inderdaad te wachten'. Fantastisch, hier is Azië is ook alles mogelijk. 

De boottocht van Siem Reap naar Battambang was, zoals ik inderdaad al gelezen had, erg mooi. We kwamen langs allemaal mooie kleine dorpjes en je kreeg het echte leven van de locals weer te zien. Ik heb ook heerlijk boven op het dek gezeten en genoten van het uitzicht en het zonnetje. 30 minuten voordat we aankwamen in Battambang ontmoette ik een Nederlandse meisje. Het was al gelijk gezellig dus we besloten dan ook maar om samen een tuktuk te delen. 

Eenmaal aan land werd ik echt door 10 tuktuk chauffeurs benaderd. En natuurlijk alle 10 even opdringerig terwijl ik nog bezig was om mijn 21 kilo, schoon aan de haak, backpack op mijn rug te krijgen. Heel vervelend vond ik dat. Bij nummer 11 was ik er dan ook klaar mee en ik gaf duidelijk en kort aan dat wanneer ik hen nodig had ik mij wel zou melden. Hierop antwoordde de tuktuk chauffeur dat hij mij helemaal begreep en bovenaan op mij zou wachten. Eindelijk, eentje die het begreep want die andere 10 stonden nog steeds om me heen te springen. Hierop heb ik mijn spullen gepakt en ben ik samen met Renate naar de tuktuk chauffeur gelopen welke netjes en geduldig stond te wachten. Een gezellige kerel van 29, Wanda was zijn naam. Omdat ik eigenlijk maar 1 nachtje in Battambang zou blijven wilde we na het inchecken gelijk op pad. Wanda gaf aan dat hij onze chauffeur wel wilde zijn voor die dag. Nou mooi, dan is dat ook al geregeld. Alleen hij had wel 1 regel. Zijn regel was dat je alles moest eten en drinken wat die je aanbood. Haha, oké..... Dat was even een denk momentje... Ah ja waarom ook niet, laten we eens gek doen. Het leven is tenslotte 1 groot avontuur.

Eenmaal aangekomen bij mijn hotel bleek er een dubbele boeking te zijn. Ze hadden een vervangend hotel maar dat vond ik te ver van het centrum liggen. Hierop heb ik met moeite en met de hulp van Wanda mijn geld teruggekregen waarna Wanda mij naar het guest house van Renate heeft gebracht. Hier hadden ze nog een eenpersoonskamer  vrij voor 3 euro per nacht.  De kamer zag er top uit maar tot mijn grote verbazing was er geen spiegel in de kamer aanwezig. WTF... Ik ben niet veel eisend maar dit was toch wel even een dingetje. Geen WiFi, geen airco of een koude douche prima, maar een kamer zonder spiegel.? Dat ging te ver. Hierop ben ik naar de receptie gelopen en  heb ik aangeven dat ik een andere kamer wilde. Een kamer met een spiegel. De man van de receptie gaf aan dat alle kamers bezet waren en dat dit dus niet mogelijk was. Hierop maakte hij een gebaar dat ik hem moest volgen. Hierop liepen we samen door de gangen van het guest house en ineens stopte hij. He, daar hing een spiegel aan de muur. De man hield de spiegel van de muur en gaf aan dat ik deze in mijn kamer mocht hangen. Geweldig. Als een kind zo blij ben ik met de spiegel onder mijn arm terug gelopen naar mijn kamer. 

Nu dit geregeld was kon onze tour met Wanda beginnen. Tijdens de tour stopte we al snel bij een tentje aan de zijkant van de weg. Er stond een klein kraampje met drinken en er stond een bbq naast met iets van eten erop.!  Maar geen idee wat erop lag, ik kon het namelijk niet thuisbrengen. Het bleken ratten te zijn. Lekker man, een gegrild ratje. Ja, dat werd dus onze eerste uitdaging. Het is even een raar idee dat je aan een rat zit te kluiven maar ik moet zeggen dat hij erg lekker was. Het was net een kippenpoot. Naast al dat lekkers kregen we ook nog een shotje 'ricewine' wat is gemaakt van rijst en cobra bloed. Ik weet niet hoeveel procent dit was maar het brandde aardig. En de smaak was op zich niet heel vies maar het idee wel. Naast het cobra bloed wat je al drinkt ligt er dus ook een echte cobra op de bodem van de fles. Pure mindset weer. Ik zou er geen fles van op kunnen maar een shotje was niet verkeerd. Hierop zijn we doorgereden naar de Phnom Sampeau (killing caves) en naar de Bat Cave geweest. Bij de Bat cave zagen we echt duizenden vleermuizen tegelijkertijd de cave uitkomen vliegen. En dat ging zo'n twee uur door. 

Al snel stelde Wanda ons voor aan de andere tuktuk chauffeurs en voor we het wisten werden we in heel Battambang herkend. Super grappig maar ik moet zeggen dat het ook best vreemd is als je met je scooter door het centrum rijd en mensen ineens zeggen; 'hallo Judith'. Het had ook voordelen natuurlijk. Zo sloten we gratis bij een tour aan en hebben we een super mooie sunset gezien. En i.p.v. dat we de berg af moesten lopen werden we netjes beneden afgezet. En we waren daarnaast altijd voorzien van een tuktuk. We hadden het weer goed voor elkaar. 

Na de tour vroeg Wanda of we zin hadden om een hapje te gaan eten in een local restaurant waarna hij ons mee zou nemen naar een locale club. Renate en ik zagen dit wel zitten dus we gaven aan wel mee te willen. We hebben snel een douche gepakt waarna we met de tuktuk werden opgehaald. We kwamen terecht bij een local restaurant, super leuk. Hier stonden een soort van open bamboe huisje waar je dan kon zitten. Je zat op een vloer gemaakt van bamboe. Er stonden geen stoeltjes of tafeltjes dus echt local local. Daar houd ik van, helemaal mijn ding. 

Hierop vroeg Wanda of wij het goed vonden als hij wat gerechten zou bestellen. Ja, hoor geen probleem, we laten ons wel verrassen. Wel vroeg hij of we er bezwaar tegen hadden als hij iets zou bestellen met 'aints'. Uuuuh, fuck wat zijn aints ook alweer.?? Zo erg kon het toch niet zijn dacht ik dus ik antwoordde dat het goed was. En het eten was ook erg lekker tot dat Renate aan mij vroeg wat ik van de aints vond. Dus ik vroeg aan Renate, wat zijn aints ook alweer. Haha, ze zei: 'kijk maar eens goed naar de rijst'. En toen zag ik het pas. Mijn rijst zat vol mieren. Ik had dit nog helemaal niet gezien, het was er ook aardig donker en de smaak was wel prima. Maar als je dan weet wat je aan het eten bent dan is het toch even schakelen. En het waren er veel, en er zaten ook echt flinke jongens tussen. Het was niet vies maar of ik het zelf zou bestellen.. nope.. Maar deze ervaring op zich vond ik natuurlijk wel weer super gaaf. 

Hierna zijn we naar de local club gegaan.! Leuke ervaring maar niet mijn ding. Het was echt een kinderfeestje en je had het idee dat je stond te feesten in een koelcel. Die airco staat daar altijd zo belachelijk koud. En dan de muziek, echt elk nummer heeft dezelfde beat. Het is vooral leuk om te zien hoe de meeste mannen hier dansen. Die gaan echt helemaal los en ze dansen echt super vrouwelijk. Na een paar biertjes hadden Renate en ik het dan ook wel gezien. De mannen daarin tegen hadden het echter nog na hun zin maar naar een mooi toneelstuk van Renate en mij hebben ze ons netjes thuis afgezet. Ik heb echt op mijn tanden moeten bijten om niet keihard in de lach te schieten tijdens ons toneelstuk. We waren echt perfect op elkaar ingespeeld. Goede Tijden Slechte Tijden was er niets bij! In deze aflevering had Renate last van opvliegers en was daarbij ook nog eens misselijk. En ik was de bezorgde vriendin... haha...

Vanuit Battambang zijn Renate en ik samen doorgereisd naar Koh Rong, het party eiland waar we 2 nachten hebben geslapen. Omdat het super gezellig was en het super goed klikte tussen ons besloten we om samen een tweepersoonskamer te boeken. Het duurde alleen even voordat we deze gevonden hadden. Er was namelijk geen hostel of kamer te vinden waarvan het cijfer hoger was dan een 6 en alle beoordelingen waren zo slecht. De kamer die we uiteindelijk geboekt hadden was prima. Het was er niet super schoon, over al lag zand en de kieren in de muur waren zo groot dat het ook niet ongedierte vrij was. Maar lang leve de klamboe. De boottrip naar dit eiland was super. We zaten namelijk op een soort van turbo speedboot. Binnen 30 minuten waren we er dan ook. 

Het eiland zelf voelde vanaf het begin af aan super relaxt. Overal strandtentjes, relaxte muziek, zitzakken en loungebanken. Perfect, iets waar we ook echt even zin in hadden. Alleen in de avond toen we gingen stappen verdween het relaxte gevoel al snel en had ik het gevoel dat ik na een live aflevering van zon/zee/ziekenhuis zat te kijken. Vooral toen de partyboot arriveerde. Ten eerste waren het allemaal kinderen, dat was al niet mijn ding. En de ene helft rolde van de boot af omdat ze teveel hadden gezopen en de andere helft van de groep stond strak van de pepermuntjes. En dat om 23.00 uur. We hebben natuurlijk wel even zitten lachen met ze tweeën maar daarna zijn we toch maar teruggegaan naar de kamer. Helaas was er ook geen andere leuke kroeg op het eiland. 

Onze tweede dag op Koh Rong hebben we doorgebracht op het strand. Heerlijk even een dagje niks. Soms is dat zo lekker, vooral omdat ik het 'reis' tempo aardig hoog had liggen. We hebben dan ook echt veel geslapen deze middag. In de avond hebben we ons zelf getrakteerd op een heerlijke pizza waarna we het nachtleven op Koh Rong een tweede kans hebben gegeven. Al snel raakte we aan de praat met een Nederlandse jongen die ook alleen aan het reizen was. En het nachtleven was top dit keer. Geen 16 jarige, geen partyboot en gewoon mensen van mijn leeftijd heerlijk. Ik heb mij dan wel gedragen als een 16 jarige want ik heb gedanst tot de zon opkwam. 

Vanuit Koh Rong ben ik alleen doorgereisd naar Phnom Penh. Na een super gezellige tijd te hebben gehad met Renate was het ook heerlijk om weer even alleen te reizen. In Phnom penh heb ik 2 nachten geslapen. Veel mensen zijn niet echt enthousiast over Phnom Penh maar ik vond het een fantastische plek. Deze eerste dag kwam ik pas in de avond aan. Vanaf het busstation ben ik met een tuktuk naar mijn hostel gebracht. Ik sliep in het hostel Billabong. De chauffeur van de tuktuk was ontzettend vriendelijk en heel zorgzaam. Omdat ik als vrouw alleen reisde kreeg ik een waslijst aan tips mee waarvoor ik allemaal wel niet moest oppassen. Omdat ik in het Billabong hostel sliep kreeg ik de naam Miss Billabong. Ik moet zeggen dat ik deze naam tijdens mijn verblijf in Phnom Penh meerdere keren heb gehoord. Dan liep ik ergens over een marktje en dan hoorde ik ' Miss Billabong, everything ok.? Be careful'. Geweldig. 

Op de tweede dag heb ik een scooter gehuurd en ben ik alleen naar het Tuol Sleng museum en naar de killing fields gereden.  Wat was dat indrukwekkend, vooral het Tuol Sleng museum. Verschrikkelijk wat zich daar allemaal heeft afgespeeld ten tijde van de rode Khmer, onbegrijpelijk. Ik ben niet gauw onder de indruk maar ik moet zeggen dat deze dag wel iets met mij deed. Ik vond het cellencomplex ook heel indrukwekkend. Honderden cellen en enorm klein. In Nederland stoppen we de dieren daar nog niet in. Toen ik door het cellencomplex liep schrok ik ook toen er ineens mensen achter mij stonden. Ja, ik weet het.... ik schrik al snel, maar dit was anders. Er hangt daar nog steeds een bepaalde sfeer en een bepaald gevoel. Ik vond het ook fijn dat ik hier alleen naartoe ben gegaan. Je kunt over al net zolang over doen als je zelf wilt. Niemand die op je staat te wachten. 

Vervolgens ben ik doorgereden naar het restaurant 'Daughters' voor een lunch. Ik ben speciaal naar dit restaurant gereden omdat ik het concept, de achterliggende gedachte van dit restaurant heel mooi vond. In dit restaurant werken namelijk jonge meisjes welke gewerkt hebben in de prostitutie. Door ze een baan aan te bieden krijgen ze de kans om uit de prostitutie te stappen en hun geld op een normale en respectvolle manier te kunnen verdienen. Tevens zat er ook een winkeltje onder het restaurant waar ik natuurlijk ook even iets gekocht heb. Na de lunch ben ik weer op de scooter gestapt en ben ik lekker de omgeving gaan verkennen. Tegen de avond, onderweg naar het hostel kwam ik langs een sushi restaurant gereden. Het zag er zo lekker uit en ik had ineens zo'n zin in sushi dat ik ben omgedraaid en mezelf heb getrakteerd op een etentje. 

De volgende dag vloog ik door naar Vietnam. Ik had de avond ervoor al netjes een tuktuk geregeld en ze zouden mij rond 14.00 uur naar het vliegveld brengen. Totdat ik ineens een appje kreeg van mijn lieve vriendinnetje Carola welke over een paar uurtjes zou landen in Phnom Penh. Neeeee, iets waar we helemaal niet op gerekend hadden. We hadden onze planning in Nederland namelijk al naast elkaar gelegd maar volgens deze planning zouden we elkaar niet gaan zien. Zo, dat is een bijzonder gevoel. Dat je weet dat je elkaar over een uurtje, na 5 weken  reizen gaat zien op een vliegveld in Cambodja. 

Ik ben dan ook gelijk naar buiten gegaan en heb tegen de tuktuk chauffeur gezegd dat ik binnen 5 minuten naar het vliegveld moest. In de tuktuk heb ik een selfie gemaakt omdat ik echt straalde. Ik was echt zo blij en ik vond het zo bijzonder. En hoe dichterbij ik bij het vliegveld kwam hoe  meer kriebels ik in mijn buik kreeg. En eenmaal aangekomen bij het vliegveld stonden Roy en Carola mij al op te wachten. Ik zag ze ook gelijk staan. Wat een bijzonder en mooi moment. En het was zo fijn om ze weer een knuffel te geven. Carola en ik waren dan ook een beetje emotioneel. Wauw..... dan weet je hoe echte vriendschap voelt en wat het met je doet.! 

Vervolgens hebben we samen nog even  een drankje gedaan. Helaas hadden we niet heel veel tijd i.v.m. mijn vlucht. Vietnam.... en ook daar stond mij een bijzonder moment te wachten want mijn ouders waren die ochtend in Vietnam aangekomen. Van het ene mooie moment direct door naar het andere mooie moment.